Welcome to Forks!

Het vliegtuig daalde langzaam, van een lege donkere hemel, door de grijze wolken die boven Forks hingen naar een donkere natte lucht. Regendruppels verschenen op het raampje. De daling was ingezet.
Aiden lachte zachtjes in zichzelf. De roze Ipod die hij in zijn handen had speelde liedjes van Miley Cyrus en Justin Bieber. Volgende keer toch iemand uitzoeken met betere muzieksmaak, dacht hij terwijl er een grijns verscheen op zijn gezicht.

Hij had zich voorgenomen op het vliegveld in New York niet te voeden, maar het was te verleidelijk geweest. Het meisje, een jaar of 16/17 dacht Aiden, ging naast hem zitten in de terminal, ze reisde alleen. Haar zoette bijna lavendelachtige geur drong bij hem binnen. Hij voelde zijn bloed koken, hij moest haar hebben. Toen ze op stond om naar de w.c te gaan twijfelde hij niet. Aiden liep haar rustig achterna het dames toilet in. Hij wachtte geduldig tot ze het hokje weer uit kwam. Hij had geluk, de rest van het toilet was leeg. “Oh…” zei het meisje geschokt en ze giechelde, “Dit is het dames toilet hoor…” Een grijns verscheen op het gezicht van Aiden.
De stewardess klonk door de intercom, “Alle passagiers voor vlucht 4221 naar Forks, Washington instappen alstublieft.”
Aiden zijn ogen kleurde van hazelnoot bruin naar pikzwart. “Eh.. sorry hoor” zei het meisje zenuwachtig met een angstige ondertoon. “Maar ik moet mijn vlucht halen.” Ze wilde snel langs Aiden langslopen terug de terminal in maar hij hield haar tegen. Voordat ze kon gillen hield hij zijn hand voor haar mond en beet haar in haar hals. Gulzig dronk hij haar schoon leeg. “Sorry meid voor de haast, ook ik moet mijn vlucht halen.” Zei hij terwijl hij zijn mond afveegde aan haar shirt.
“Laatste oproep, iedereen voor vlucht 4221 naar Forks, Washington, nu in stappen alstublieft.” Klonk weer door de intercom. Aiden plaatste het meisje terug in een w.c hokje en deed de deur dicht. Op de grond zag hij de roze Ipod liggen, deze moest ze uit schrik hebben laten vallen. Zijn grijns verscheen weer en zijn ogen kleurde weer hazelnoot bruin. Deze kan nog wel eens van pas komen tijdens de vlucht. dacht hij terwijl hij de Ipod opraapte. Hij liep vlug het toilet uit en zag dat de terminal leeg was.
Er stond nog één stewardess ongeduldig te wachten. “Het spijt me” zei Aiden terwijl er een mooie glimlach op zijn gezicht verscheen. “Ik had mijn Ipod op, ik hoorde de intercom niet”. De blik van de stewardess ging van geagiteerd naar een glimlach terwijl ze Aiden verlegen aankeek. “Oh… Geen probleem hoor” Ze nam zijn ticket aan en opende het poortje zodat Aiden nog kon boarden. “Goede reis” zei ze nog terwijl Aiden al doorliep.

Er was wat turbulentie onderweg maar de landing verliep voorspoedig. Aiden liep met de menigte mee de aankomsthal in. Hij voelde zich hier niet op zijn plek. Te veel mensen, te druk. Gelukkig verscheen zijn zwarte sporttas als eerste op de band. Hij griste de tas van de band en liep vlug de hal uit. De uitgang van Draw Airport lag niet ver van de aankomsthal. Aiden bewoog zich soepel door de mensen massa en stapte naar buiten. Donker, regenachtig, Forks. Hij haalde diep adem, hij was er al van overtuigd, dit wordt zijn nieuwe thuis.
Dat bracht hem bij het volgende probleem. Een verblijf plaats. Hij besloot maar eens een kijkje te gaan nemen in de woonwijken van dit kleine stadje. Nogmaals haalde Aiden diep adem hij probeerde te ruiken waar de mensen populatie zich hier bevond. Hij liep ondertussen langzaam richting de bosrand die naast de provinciaalse weg liep. Eenmaal uit zicht versnelde hij zijn pas en rende richting de woonwijken

_{> Woonwijk}