Huizenjacht

_{< Draw Airport}

Aiden vertraagde zijn pas tot normaal wandelen toen hij de rand van de woonwijk bereikte. Het was donker en het regende nog steeds. Aan de kerkklokken te horen die in de verte klonken, was het 11.00, s’avonds dan wel te verstaan.
Hij zuchtte diep en zocht in zijn zak naar een pakje. Uit dit pakje pakte hij een sigaret en stak deze aan. Langzaam blies hij de rook uit. Ademen hoeft hij niet meer, maar dood kan hij toch ook niet meer gaan, dus de moeite nemen om met het roken te stoppen had hij ook nooit genomen.
Dit valt toch best tegen, dacht hij. De huizen in Australië, Melbourne om precies te zijn, waren mooier. Maar hij had al besloten dat Forks zijn nieuwe thuis zou worden, en daar hoort ook een verblijfplaats bij.

Langzaam liep hij langs de huizen, bijna overal was het al donker, op een aantal huizen na. Hij bleef een tijdje voor een huis staan. Het was niet groot, van bruin hout gemaakt, en er stond een mini-van op de oprit. Hij keek het huis in, het leek dat mensen uit Forks elkaar zo vertrouwde dat ze niet eens de moeite namen om de gordijnen te sluiten. Twee mensen zaten op een bank, armen om elkaar heen, geïnteresseerd naar de tv te kijken. Om hen heen lag allerlei speelgoed, het leek dus alsof ze kinderen hadden. Teveel moeite en teveel rotzooi wat ik toch niet gebruik van de kinderen. dacht Aiden. Hij slenterde weer wat verder.
Hij begon toch nu wel echt nat te worden en deed zijn capuchon van zijn zwarte sweater over zijn hoofd. Hij nam het laatste trekje van zijn sigaret en gooide deze in de goot terwijl hij geïntrigeerd naar een huis stond te kijken. Een mooie auto op de oprit, maar niet te opvallend. Een zwarte Alpha Romeo Mi.To om precies te zijn. Hij keek het huis in, er brandde nog licht. Het huis was sober ingericht, duidelijk de hand van een man. Weinig prullaria in de vensterbank. Een gezette man van een jaar of 35 zat met een zak chips en een biertje op de bank tv te kijken. “Perfect” zei Aiden zachtjes en zijn grijns verscheen weer.

10 minuten later stond hij zijn nieuwe kast in te ruimen toen hij een vreemde geur rook, brand! Aiden vloog naar beneden en zag dat de woonkamer bedwelmd was met rook. Hij zuchtte. “Stomkop” zei hij en draaide aan een hendel bij de openhaard. Als de klep van de schoorsteen niet open staat kan de rook er ook niet uit. Hij keek even naar het vuur, je zag er al niets meer van, gewoon een gezellig haardvuur. Terwijl eigenlijk de voormalige eigenaar van dit huis een privé crematie kreeg.
Aiden houdt niet van teveel opvallen. Hij wil dan ook gewoon in de buurt blijven wonen zonder teveel aandacht op zichzelf te vestigen. Vandaar dat hij al wat bedacht had voor als er bekenden of buren zouden vragen waar Meneer Smith, dit stond op het naambordje bij het huis, was. Vakantie en Aiden pastte op zijn huis. Als het ze dan te lang zou duren kon hij altijd nog verzinnen dat deze Meneer Smith verliefd was geworden op een of andere jeugdige Thaise dame op zijn vakantie adres. Hopelijk voorlopig genoeg om gewoon geaccepteerd te worden in de buurt.

Aiden had nog behoefte aan frisse lucht, en besloot nog wat door de wijk te gaan lopen. Het was inmiddels gestopt met regenen, hij liep naar buiten en keek wat rond in de buurt.

_{> Huis van Fam Swan, verhaal Bella}