Drake Wilson

(Avatar= Tom Welling van Smallville)


Naam: Drake Wilson
Leeftijd: 23
Ras: Vampier (Nieuweling)
Woonplaats: Phoenix

Familie:
Vader: Sam(uel) Wilson (dood)
Moeder: Lea Clark Wilson
Broers & Zusjes:
Kate 15jaar (Geadopteerd)
Ben 12 jaar (Geadopteerd)
Mark 8 jaar (Geadopteerd)
Theresa 4 jaar (Geadopteerd)

Karakter:
Drake is een lief, warmhartig persoon, maar is onzeker in zijn periode van 'Nieuweling' Vampier. Hij weet niet meer wat hij moet doen. (Betekent dat het alle kanten kan gaan op dit moment, ik hou ervan om mijn Personage te evolueren tijdens mijn verhalen.)

Geschiedenis hoe hij Vampier werd/word:
Drake’s leven was als elk ander mens in Phoenix, saai en altijd het zelfde liedje. Het was om gek van te worden. Drake, wie was de oudste zoon van een arm gezin van vijf kinderen, haatte zijn leven. Ondanks zijn vrienden, broers en zusjes. Het kwam allemaal door die ene kerel, zijn vader. Drake, de enige echte Wilson van de familie, zag hoe zijn vader elke avond dronken thuis kwam, zag hoe zijn vader zijn moeder bedroog en mishandelde. Het was allemaal te veel voor hem. Zijn jongere broers en zusjes beseften nog niet wat er gebeurden.

Op een dag besloot de Wilson zoon om zijn vader te volgen, om te weten waar naar toe, en vooral waarom. De haat die hij had gecreëerd van binnen voor zijn eigen vader was reusachtig groot, de liefde voor zijn moeder, broers en zusjes hielden hem tegen om domme dingen te doen, zoals het vermoorden van.

Drake volgde zijn vader to het café, waar hij heel lang bleef, om te zien hoe de man van wie hij zoveel hield zich kapot dronk met verschillende soorten drank. Hij was niet alleen, hij dronk samen met een andere man, wies gezicht niet zichtbaar was voor de twintiger. Die avond was niet de avond om in te grijpen, Drake wist nu waar zijn vader elke avond was. De Wilson zoon besloot om de dag nadien actie te ondergaan, hij moest zijn acties op voorhand plannen. Alleen kwam het niet zo ver.

De volgende ochtend stond er een agent voor de deur met slecht nieuws voor de familie. Hun vader was gestorven, vermoord met een kogel door het hoofd in zijn wagen op de parking van het café. De politie vroeg aan ieder familie lid of ze wisten wie het kon zijn, op zoek naar informatie voor een verdachte. Maar niemand wist van iets, alleen Drake die aan de man dacht van in het café. Maar hij besloot om niets te zeggen, hij wou eerst weten wie die man eigenlijk was en wat die allemaal deed in zijn leven voor hij iets ging vertellen aan de politie.

En zo ging hij de volgende avond naar hetzelfde café. Daar buiten zag hij nog bloedsporen van zijn vaders bloed op de parking. Beelden van zijn vader flitsten voor zijn ogen, hoe hij elke avond dronken thuis kwam. Vol moed en woede gingen the twintiger binnen, keek rond en zag de man zitten alleen aan een tafeltje. Drake besloot om aan de tafel te zitten over de mysterieuze man.

“Wat heb jij hier te zoeken? Ga toch weg.”

De man was dronken, hij stonk naar het bier.

“Ik ga niet weg tot ik weet waarover jij en mijn vader spraken gisteravond.”

De man keek op en zag de woede in Drake’s ogen, hij besefte dat de jonge man niet weg ging tot hij een antwoord had.

“Zo jij moet Drake zijn, die oudste van die ouwe. Ok, ik zal spreken, maar ik weet nu al dat je het niet leuk zal vinden. Jij weet precies niet wie die ouwe werkelijk was eh.” De man leunde achter over en legde zijn rechter voet op de kleine tafel. “Je vader hield van je. Hij deed er alles aan om jullie, jou en je broers en zusjes, blij te maken. Eerst ging nam hij een tweede baan bij, maar dat lukte niet zo goed om te combineren met zijn vaste baan. Dus die optie was geen optie meer. Hij had niet vele andere opties, hij kon geld lenen van de bank. Maar dat ging ook niet, omdat hij niet genoeg salaris had in de maand om het af te betalen. Dus zat er maar nog maar één optie over, te gaan lenen bij Ramko.”

Drake keek verbaasd op, hij wist niet wie Ramko was.

“Ramko is een gangster van deze streek, een soort maffia baas. En gast die je niet naar zijn kloten pakt. Dus hij leende geld van hem, waar ik tegen was. Met dat geld ging hij alles afbetalen. Maar zoals je vader zijn er vele anderen, ze denken dat het geluk aan hun zijde is en beginnen met gokken. Eerst won je vader wat spelletjes, maar nadien niet meer, met gevolg, geen geld meer. Het geld was op en hij kon Ramko niet om meer vragen, want hij wil zijn geld terug na een paar maanden. En dat was gisteren.”

De man vervolgde zijn verhaal, een verhaal dat het beeld van Drake’s vader veranderde. De man was dronken om zijn miseries weg te drinken, om zijn problemen te vergeten, wat niet juist was. Maar nu wist de Wilson zoon wie erachter zat achter de moord van zijn vader.

“Als jij dit weet, waarom heb je het niet tegen de politie gezegd.” Vervolgde Drake.

De man leunden voorwaarts met zijn ellebogen op de tafel; “Een junk als ik zouden ze niet geloven, en trouwens, ze weten wie Ramko is, ze hebben alleen geen bewijzen tegen hem. Hij laat zijn werk door andere doen, zo blijft hij buiten schot.”

Het was al laat in de avond wanneer Drake het café verliet. Hij was te voet, en dat wisten ze. Twee mannen wachtte hem op enkele straten verder, twee mannen verkleed in het zwart. Die trokken hem in een auto, sindsdien werd het zwart voor zijn ogen.

Enkele minuten kwam hij weer bij. Bewust, voelend dat hij vast geketend zat, zag hij een man voor hem zitten.

“Nu weet je wie je vader was, dus nu kan je ook voor zijn problemen opdraaien jongeman.” De meneer draaide niet rond te pot en sprak rechtuit.

“Je vader is me 50,000 $ schuldig, en ik hoop dat jij mij die kunt betalen, of anders.”

De man eindigde zijn zin niet. En met dat dreigement wist Drake wie die man was, Ramko.

“Kijk!, Mijn vader had geen geld, zo waarom zou ik dan wel geld hebben?!”

Drake riep door de kamer dat zijn stem echode. Ramko, wie er wat jaren ouder uitzag, stond op en lachte naar de twintiger.

“Je hebt durf, daar hou ik van, maar ik heb mijn geld nodig. Heb je het of niet?”

“Nee!” Antwoord Drake terug. Kort daarop kreeg hij een slag in het gezicht, daarna een stamp in zijn buik. Hij werd afgeranseld.

Ramko’s mannen gooide Drake weg als een versleten schoen in de vuilbak. Alleen niet buiten op straat, maar in the woestijn van Phoenix. Waar hij moest vechten voor zijn leven. Het bloed droop langst zijn hele lichaam, het einde was nabij. Hij sloot zijn ogen en wachtte op het witte licht.

Alleen zag hij het witte licht niet, iemand of iets had zijn leven gered. Hoe en wat was nog geheim, maar vroeg of laat zal Drake er wel achter komen.