Onbelangrijk

Chyta zat neer op een stoel, één stoeltje van een rij stoeltjes. Blauwe stoeltjes. Zijzat er alleen met een oude man. Hij zag eruit alsof hij alles wist. Zo zagen alle oude mensen eruit, alsof ze gewoon doorgerimpeld te zijn ineens alles witen. Natuurlijk was dat niet waar, de oude vampiers wisten veel mees ook al waren zij niet gerimpeld. Ze zag hoe hij heel langzaamrechtstond en nog langzamer wegliep. Het leek dubbel zo langzaam voor haar omdat ze bijna nooit de moeite nam om zo traag te stappen als een normale mens. Ze had zin om hem gewoon te volgen en op zijn vliegtuig te stappen. Zomaar. Zomaar vertrekken hiervandaan. Er was toch niemand die haar echt zou missen. Misschien Freddy maar voor al de rest was ze onbelangrijk. Een willekeurige persoon dieop een stoeltje zat te wachten, zoals zoveel mensen deden. En als iemand haar iets zou vragen zou ze doodnormaal antowoorden en die persoon zou haar de volgende dag al vergeten zijn. Ze zou maar 5min in die persoon zijn leven zijn. 5 gauw vergeten minuten. Ze was zielig. Ze totaal geen invloed op de wereld.

Freddy voelde zich een beetje een stalker. En technisch gezien was hij dat ook. hij volgde Chyta,overal. hij genoot van aar stank. Letterlijk genieten van een stank, het is vreemd. Loop maar eens een heel stinkende wc binnen, suif de geur op en geniet. Het is een bijzondere manier van genieten. Freddy wou Chyta niet boos krijgenn, hij wou niet dat ze van zijn stalkpartijen wist. Lastig hoor, een vampier voor schut houden. ZE kunnen zo goed ruiken... hij had geen droeg overveel parfum, zodat zijn lijfgeur gemaskerd werd, maar zo'n geurbom valt ook wel op... Hij wou haar stem horen. Hij wou bij haar zijn. Ze wzs zo mooi, als ze daar zat. Kijkend, observerend. Het was geweldig. Hij hield van haar met heel zijn hart.

Chyta keek nieuwsgierig op, ze rook iets vreemd. Ze snoof even subtiel en hoopte dat niemand het zag. Gauw onderzocht ze alle mensen om te zien of er iets vreemds aan was. Het leek alsof iemand een flesje parfum over zich had gekiept, maar wie zou dat nu doen en waarom? Ze keek nog eens subtiel naar iedereen en oordeelde waar de sterke geur vandaan kwam. en ineens zag ze hem.Freddy, hij keek naar haar maar wat deed hij hier nu? Wel leuk eigenlijk, ze was in een depressieve bui en hij zou haar vast wel helpen, meer nog dat had hij al gedaan door als een felsje parfum door het leven te gaan. Ze glimlachte en probeerde niet gewoon te strijkgaan. Ze stond recht en wou naar hem lopen maar deed het toch op mensentempo om de schijn erin te houden. Toen ze voor hem stond kreeg ze de neiging hem een knuffel te geven maar ze onderdrukte die. Ze glimlachte blij naar hem.
"Hey, beetje parfum gemorst?" Ze kon haar even niet meer inhouden en lachte gewoon voluit. Ze hoopte dat hij niet zou denken dat ze hem uitlachte, wat ze eigenlijk wel deed. Maar ze was ook gewoon blij dat hij hier was, al had ze dat wel kunnen verwachten. Hij was een soort stalker, maar dan positief.

gedachten van Freddy: oh neeh, oh neeh, wat zijn haar ogen mooi, en ze staren mij aan. Ze ziet mij. Wow ze ziet mij, ik ben niet onzichtbaar voor haar geweldigheid. Ow wacht, niet goed. Euh... rondkijken. Doen alsof ik toevallig hier ben, gewoon, niet stalkerig. Alsof ik haar niet geizen had. Hoe zou ik haar kunnen missen... ze komt dichter. Euh... Wooow ze is zo mooi. "Hey, beetje parfum gemorst?" Freddy glimlachte. "Ja... ik probeer iets nieuw uit. Het werkt niet, iedereen staart me maar aan enzo"

Chyta lachte. Ze had het gevoel dat Freddy een beetje zenuwachtig of nerveus was. En dadelijk was zij dat ook, moest ze haar ergens zorgen over maken, was er iets verkeerds met haar... Alle mogelijke problemen schoten door haar hoofd. Ze trok haar rode topje wat rechter en fatsoeneerde haar haar een beetje maar ze bleef het gevoel houden. Allemaal zijn fout. Ze moest iets zeggen anders zouden ze maar wat zwijgend naar elkaar kijken en dat kon ook niet de bedoeling zijn. Ze haatte genante stiltes. "Wat doe je hier?" Domme vraag. Heel domme vraag. Hij kon evengoed vragen wat zij hier deed en dat wist ze ook niet, ze hoopte maar dat hij niks zou vragen en gewoon zijn hele levensverhaal zou vertellen of desnoods het verhaal van een vriend van hem zodat zij alleen zou moeten glimlachen, instemmende geluidjes moest maken of ontkennende, dat zou makkelijk zijn. Maar waarschijnlijk zou het helemaal zo niet zijn. Waarschijnlijk zou hij gewoon antwoorden en niet zonder reden een verhaal beginnen te vertellen. Misschien moest zij dat dan maar doen als hij het niet deed. Ze wist vast en zeker nog wel een verhaaltje weten. Denk denk denk. Nee ze wist niets, dan maar zenuwachtig glimlachen en hopen. Anders kon ze altijd wegrennen en op een vliegtuig springen. Dat was het handige van deze plaats.

Sya liep onopvallend (voor zover onopvallend rondlopen lukt in een geel minishortje met een blauwe legging en een boyfriendjas, die in het onopvallend grijs was. o en ze droeg ook nog een bolhoed, en een opplaksnor. Om het plaatje af te maken.) door de hallen van de luchthaven. Niet omdat ze hier toevallig was. neeee, niets was toevallig in het leven van sherlock holmes. Nuja, sherlock holmes met een bolhoed en een opplaksnor. Nuja charly chaplin dan. Nee, ze was hier omdat ze de geur van een vampiertje rook, ze wist ook van wie. Chyta, en ze rook ook een bom parfum, freddy natuurlijk. Ze liep (huppelde) heel onopvallend naar hun toe en glimlachte breed. “sorry, dat ik jullie onderonsje verstoor. Ik was hier toevallig en zag jullie staan. Freddy, je stinkt nog harder dan normaal. Ik rook je tien kilometer verder nog. Vanaf het moment dat je naar buiten gaat gaat het stormen boven je hoofd. Wat regen spoelt alles wel weg.” Zei ze serieus maar nog steeds met een brede glimlach. Ze nam haar opplaksnor maar af, een beetje denkend dat die er wat over was. want iedereen keek ook zo vreemd naar haar. Phu, ze waren zelf marginaal. Met hun saaie kleren en hun onbehaarde bovenlip.

Chyta glimlachte vrolijk naar sya. Ze vond haar kleren leuk, ze had graag dat iemand zijn eigen stijl had. De bolhoed en de snor waren helemaal geweldig. Ze wou dat ze zelf zo'n bolhoed had, ze vond hem echt helemaal fantastisch. “sorry, dat ik jullie onderonsje verstoor. Ik was hier toevallig en zag jullie staan. Freddy, je stinkt nog harder dan normaal. Ik rook je tien kilometer verder nog. Vanaf het moment dat je naar buiten gaat gaat het stormen boven je hoofd. Wat regen spoelt alles wel weg.” Chyta moest lachen. Ze vond het wel erg dat Sya haar snor afdeed. Sneu gewoon. Maar ze kon het wel begrijpen, ze werden gewoon aangestaard door de mensen hier. Ze glimlachte en zwaaide naar een jongen die niet wist wat hij zag. Geestig. Hij liep tegen een oude vrouw en begon zich te verontschuldigen en werd helemaal rood terwijl hij een paar beschaamde blikken in haar richting deed. Geweldig om zo'n macht te hebben over mensen. Nou ja vooral over jongens dan. Wel sneu voor Freddy, hij was zo wat haar lief maar toch zwaaide ze in zijn aanwezigheid naar een andere jongen. Ze keek hem even verontschuldigend aan en hoopte maar dat hij het effect van haar zwaaien ook grappig zou vinden. "Zalige bolhoed. Ik wil er ook wel één. Waar koop je die?" Zei ze een beetje lachend. Ze von Sya aardig, en leuk. En ook wel grappig. "Ik denk dat Freddy een beetje subtiel wou doen. Ik weet niet of dat zo goed is gelukt." voegde ze eraan toe. Ze keek Freddy aan met een plagende grijns op haar gezicht. Ze hoopte maar dat hij er tegen kon om geplaagd te worden want dat deed ze graag en dat zou ze nog veel doen. Maar plagen is niet erg. Plagen met humor toch niet. Ze hoopte maar dat zij zo plaagde. Maar ze dacht het wel. Anders vond ze het erg voor Freddy, maar nee toch niet. Hij moest maar tegen plagen kunnen.

Sya moest lachen om het effect dat chyta had op jongens. Die arme oma. Toen ze vroeg waar ze die bolhoed vandaan haalde trok ze haar schouders op. “geen idee waar ik hem van heb, ik heb er veel, ze komen van overal een beetje.” Ze nam hem af en zette hem op chyta haar hoofd. Hij stond haar. Maar ja, ze was wel een vampier. En vampiers waren god damn sexy, en stonden dus ook met alles. “je krijgt hem.” Hmmm, freddy wou subtiel doen. subtiel besluipen en stalken van chyta kwam eerder in de buurt. Maar daar zij ze maar niets van. “freddy, je beseft toch dat het in deze buurten wemelt van mensjes zoals jij, mensjes die ruiken naar verrotte bomen en die moeilijk te luchten zijn, van de goedruikendheden zelf, vampiers dus. Je was veeeeel onopvallender geweest als je geen liter parfum over je heen had gegoten.” Zei ze breed glimlachend. Ze vond het wel schattig, hoe veel hij voor chyta zou doen. ze plakte haar snorretje op haar mouw en tekende er oogjes bij met een alcoholstift. Ze liep even weg, zocht een paar seconden rond. Nam een meneer zijn bolhoed, gaf hem een kus op de wang en ging terug naar chyta. “zo kom je dus aan een bolhoed” zei ze vrolijk, met al een nieuwe op haar hoofd. Blauw met streepjes.

Chyta lachte weer toen sya de hoed op haar hoofd zette. Ze hoopte dat hij haar stond, waarschijnlijk, ze stond met alles. Ze was dan ook een mooie vampier. Zouden er lelijke vampiers zijn? vroeg ze zich af. Misschien als ze een moddervette vrouw zou transformeren. Eens moddervet altijd moddervet. Dat zou wel erg zijn voor die vrouw. Gelukkig was zij zelf niet zo moddervet, ze had een relatief mooie lijn. Beter kon altijd natuurlijk. Ze zou nooit van zichzelf zeggen dat ze de mooiste vampier op de wereld was. Niemand trouwens. Ze glimlachte vluchtig naar Freddy, hij was zo stil. Ze nam gauw een handspiegeltje, een blauw, felblauw, en bekeek haarzelf in het spiegeltje. En ja de bolhoed was geweldig. Hij zou waarschijnlijk bij iedereen passen. Ze zette hem even voor de grap schuin. Chyta lachte naar Freddy terwijl sya tegen hem sprak, hij was zo abnormaal stil. Sya ging weg. Ze stak haar spiegeltje weg. Sya kwam terug, ze had alweer een nieuwe bolhoed, gewoon genomen. Die meneer had wel de beste dag van zijn leven ook al was hij zijn bolhoed verloren. Dat maakte hem waarschijnlijk niks meer uit. Ze lachte naar Sya. "Ik zal het onthouden."

Freddy bloosde, ze was ook zo perfect. Sya kwam erbij net toen hij iets wou zeggen. Sye an chyta begonnen een gesprek, en Freddy stond er maar wat bij. Misschien zou ik hen alleen moeten laten, dacht hij. Maar de gedachte alleeen al deed pijn. Chyta achterlaten? nooit, wie weet kwam er een evil vampier die haar wou vermoorden. Dat kon hij niet aanvaarde, hij trilde al bij de gedachte. Hij stond daar maar, bij de meisjes. Hij zag Sya een bolhoed stelen, en gromde eens. Freddy had een goede opvoedign gehad, hij vond stelen verkeerd, en het is niet omdat je een vampier bent dat je alles mag. Het is niet eerlijk voor die arme man. Freddy zei er niets van, maar zijn blik sprak boekdelen

Chyta hoorde Freddy grommen en keek bezorgd naar hem. Al snel had ze door dat Freddy tegen stelen was. Wel ja, hij had waarschijnlijk zijn opvoeding onthouden in tegenstelling tot haar. Ze keek even woedend in de verte toen ze dacht aan de eerste gebeurtenissen van haar leven, dat ze zich kon herinneren dan toch. Maar gauw zette ze een fakeglimlach op. Niet veel mensen zouden zien dat hij fake was. Ze kon goed doen alsof alles in orde was. En eigenlijk was dat ook zo. Gewoon haar mensenleven niet meer weten ging er niet voor zorgen dat ze dit leven zou verneuken.Ze ademde rustig diep in. Dat hielp. Ze richtte haar aandacht weer op Freddy. Ze vond het wel erg voor hem dat hij niet tegen stelen kon, zij had er eerlijk gezegt niets tegen. Ze had geen geld. Als ze er nodig had kon ze er gewoon stelen om dan gewoon dingen te kopen. Maar ze dacht niet dat Freddy dat een betere oplossing vond. Nu ja. Zij stal ook nooit van mensen, ze stal uit winkels. Misschien vond hij dat beter. Ze hoopte het. Ze dacht erover na om haar hand kalmerend op zijn arm te leggen maar nee, toch niet. Ze wist niet zeker of dat hem zou kalmeren. Ze glimlachte naar hem. "Ben je niet zo voor stelen?" Even werd haar aandacht afgeleid door iemand die hun passeerde. Met een heerlijke geur. Het water liep haar in de mond. Ze keek hem na. Ze kon hem volgen. Onbewust stond ze in aanvalshouding.

Sya zag chyta in vechthouding staan. Hoe was dat nu weer gebeurd. Ze was even afgeleid geweest door de geur van een loly, een geur die haar zo veel zin deed krijgen in iets was ze helemaal niet meer at. En toen ze terug keek, stond chyta daar zo. Sya schudde met haar hoofd en ging achter chyta staan. Ze zorgde ervoor dat ze weer normaal recht stond en de andere richting uitkeek als daarnet. Ze nam freddy, weerloos door het verrassingseffect. Ze drukte hem tegen chyta aan waardoor ze bedwelmd zou worden door zijn geur, toch nog iets positief aan die niet te harden geur van te veel parfum. Ze nam chyta haar armen en legde die rond freddy zijn middel en deed het zelfde met freddy zijn armen en chyta haar middel. Zo leek het toch niet zo raar dat die twee tegen elkaar geplakt waren. Ze ging naast freddy staan en fluisterde in zijn oor. “ik kon het hem ook vragen, hij zou het gegeven hebben.” Ze hoopte dat hij doorhad dat het over die bolhoed ging. Ze had het niet gevraagd, kwestie van tijdsbesparing. Maar hij zou het gegeven hebben, dat was zeker.

Freddy Was verbaasd, Chyta stond watertandend, naar een man te staren. Freddy voelde zijn hart breken. Zo recht voor zijn ogen... Ow juist, Chyta, vampier, eten. Tuurlijk, zijn humeur ging weer naar boven. hij zou de man wellen afslachten, hem uitwringen in een glas of zo, iets om Chyta tevreden te maken. En toen deed Sya iets vreemd. Wat is dat ook met die vampiers en hun snelle, impulsieve aanvalachtige ideeën die ze nooit even moeten delen met hun slachtoffers. Maar Chyta was erbij betrokken, dus Freddy was er helemaal niet blij mee. Hij wou zich uit de gecreëerde omhelzing ontsnappen, veranderen in een wolf en Chyta beschermen. Wacht eens even, omhelzing? Freddy likes. Hij nestelde zich wat comfortabeler tegen Chyta, en hield haar vast, niet te hard, hij wou haar geen pijn doen. Al kon ze geen pijn voelen en zo. ”Geeft je nog niet het recht om hem te pakken, wie weet had hij het gekregen van een vriend die hij al eeuwen niet meer gezien heeft, hangt er een herinnering aan. Je weet dat niet, je mag die niet zomaar stelen.”

Chyta merkte dat Sya haar naar ergens anders liet kijken. Maar toch ruikte ze hem nog. Lekkere geur. Misschien was een tijdje te lang geleden dat ze had gegeten... Misschien... Ze bedwong zichzelf, ze mocht niemand op een openbare plaats vermoorden. Maar wie zei dat hij niet naar een verlaten steegje zou gaan? Ze likte aan haar tanden. Het was alsof er een bord op zijn rug stond met BITE ME op.Toen werden haar armen rond freddy gedaan. Vreemd. De geur was weg. Er was en andere geur nu. Parfum, veel parfum. Ze knipperde een paar keer langzaam met haar ogen maar deed ze dan gewoon dicht en ademde Freddy's geur in. Ze mocht niet meer aan mensen decken. Ze deed haar best om aan een boom te denken. Een boom, een grote boom, een oude boom, helemaal alleen, op een heuvel, Boom. Groot. Oud. Boom. Niet eetbaar. Boom. Het werkte. Net als aan een woestijn denken hielp tegen kou. Ze glimlachte in haarzelf. Ze was er in geslaagd om niet aan eten te denken. Ze wou niet meer. Ze zou deze nacht wel even iemand nemen. Ze concentreede zich op wat Freddy zei en negeerde het feit dat hij haar wat comfortabel vasthield. Ze moest hem blijven vasthouden dacht ze. Anders zou ze zichzelf niet meer kunnen beheersen. Ze vond dat ze zich moest verontschuldigen. "Euhm, dankje, het flesje parfum had toch nog een nut" Ze glimlachte zwakjes naar Freddy. En keek Sya dankbaar aan.

Sya merkte dat freddy zich wat comfortabeler nestelde tegen chyta. “profiteur.” Siste ze plagend. Chyta keek haar dankbaar aan. Nu wist ze niet of dat was omdat ze eindelijk eens tegen het stinkende lijf van freddy geperst was en waarschijnlijk moest denken dat ze tegen een levende oven stond, maar dat ze dat stiekem al lang wou, maar nooit durfde te doen. of omdat ze haar gered had van een one way ticket to itali. Ze gokte het 2e. maar waarschijnlijk was het een beetje alletwee. Ze draaide met haar ogen naar chyta en lachte toen. Ze rook de man nog die chyta zo in verleiding had gebracht en liep er naartoe. Ook al liep de man richting een wachtzaal. Sya nam hem bij de arm en vleide zich tegen hem. De man kreeg warmer en sya voelde de opwinding door zijn lijf pompen. Ze kreeg er zelf dorst van, maar ze deed niets, het was nog steeds een openbare plaats en het zou niet eerlijk zijn tegenover chyta. Ze leidde de man naar buiten en gaf hem een kus op het voorhoofd. Streelde vlug door zijn haar en liep terug naar binnen. Tegelijkertijd stak er buiten zo een storm op met een wind waarin je alleen maar meegevoerd kon worden. hoe hard de man nu ook nog zou willen, het zou hem niet snel meer lukken om terug binnen te komen. “opgelost.” Zei ze vrolijk toen ze terug was. “oh en freddy, ik kan dan wel een herinnering afgepakt hebben” zei ze speels toen ze met haar vinger over de rand van de hoed gleed “maar ik heb er hem een veel betere in de plaats gegeven, wel een hoedje waard.”

Chyta lachte. Sya had gelijk freddy was een profiteur, maar dat kon ze niet zo erg vinden, ze had de man niet vermoord dus vond ze niks meer erg. Ze zag hoe Sya de man naar buiten leidde en meteen begon er een storm, vreemd. Oh juist. Dat zal Sya wel gedaan hebben. Stiekem vond ze het sneu dat ze zelf niet zoiets kon maar ja zo ging het nu eenmaal in de wereld onfair. Ze keek een beetje verlegen naar freddy, de man was weg. Eigenlijk kon ze nu wel uit zn armen. Maar misschien zou dat grof zijn voor freddy. Nu ja hij kon toch ook niet verwachten dat ze heel haar leven in zijn armen zou liggen, toch? Misschien wel. Ze hadden toch een heel leven waar ze eigenlijk niks echt in moesten doen. Nu ja, hij moest wel nog eten en slapen. Sneu voor hem. Toen sya nog iets zei tegen freddy gleed ze soepel uit zijn armen. "En anders zou ik deze leuke hoed niet hebben, terwijl ik er wel nog goed meer sta." Ze lachte naar hem en hoopte dat hij het positief zou opvatten. het zou ook niet leuk zijn voor sya als zij de hele tijd knuffelden. Toch? Ze was een beetje verward. Zoveel vragen, zo weinig antwoorden. Ze lachte een beetje, dat was een geestig zinnetje. En ze was blij, ze was weer goedgehumeurd. alles en iedereen kon haar aan het lachen maken. Dat was altijd zo.