What's that crazy sound?

Kim zuchtte. Ze had vandaag al geleerd voor geschiedenis, wiskunde, een of andere taal waarvan ze de naam niet meer wist en biologie. Zoveel vakken in een keer krijgen - acht waren het er, dacht ze, ze kon niet eens meer fatsoenlijk denken aan hoeveel vakken ze nu had, dat was toch erg? - was nou eenmaal geen pretje. Ze had geen medelijden met de jongens of meisjes die al van school af waren en dus die pijnlijke tijd achter de rug hadden. Ze liet haar hand door haar gaan en liet haar grijzige, mistige ogen door het bos glijden. Ze zuchtte nogmaals. Hè, ze kon echt een kampioen worden in zuchten! Daarbij waren er ook nog... vreemde dingen. Er was een jongen op school en die was echt heel heet. Nee, niet heet van knap, maar heel warm. Echt, het leek net alsof hij veertig graden koorts had en dan ging hij toch nog naar school. Of zou het bedrog zijn? Haar vriendinnen hadden het er in elk geval niet over. Alleen zij leek het te merken. Maar de jongen zelf deed gewoon heel normaal, dus misschien was het inderdaad bedrog. Ze haalde diep adem en schrok toen ze gekraak hoorde. Hier in het bos kraakte het altijd wel, dat maakte het juist erg eng om hier te zijn. Ze struikelde en viel op haar gat toen ze nog meer gekraak hoorde. 'Dat heb ik weer,' vloekte ze en ze kwam overeind. Haar handen gingen naar haar bruin en zwartachtige haar. Ze wreef even door haar lange, mooie lokken en beet op haar wang. Ze had fluweel rokje aan en een topje, niet echt kleding om in het bos te wandelen. Gelukkig had ze geen schaafwonden opgelopen. Niet dat ze zo ijdel op haar uiterlijk was en ze mooie benen wou hebben, eerder omdat ze niet tegen die pijn kon en ook niet echt tegen geschaafd vel. Tegen spinnen, muizen en andere insecten, kon ze dan weer wel, tot grote bewondering van haar vriendinnen. Ach ja, je kon je wel gillend aanstellen als je een spinnetje tegenkwam, maar daar redde je immers niet veel mee. Opnieuw gekraak. Een beetje paniekerig keek ze om zich heen. Wie of wat was daar?!

- & Jared -

Jared rende van La Push naar de grens. Daar veranderde hij zich naar mensen vorm. Alleen op die manier mocht hij over de grens. Snel rende hij naar de geur die hem zo bekend voor kwam. Het kwam van een van zijn klasgenoten, dat wist hij wel. Doordat hij op blote voeten liep en snel rende, braken alle takjes op de grond. Hij hoorde hoe een meisjesstem riep of er iemand was. Die stem, die kwam van Kim. Snel liep hij naar haar toe. 'Don't be afraid, it's me?' riep hij vrolijk toen hij bij haar was. Dit was ze dan, zijn inprent. Die ene keer, toen hij in haar ogen keek, toen was hij bezeten. De fonk was ontstaan. Jared was ingeprent. Hij had het liefst tegen Embry gezegd dat hij ingeprent was op haar en dat hij niks anders kon doen dan denken over haar, dat hij niks anders wilde dan bij haar blijven en voor altijd met haar samen wilde zijn. Jared keek eens even naar zijn lichaam. Hij had een korte broek aan en was shirtloos. Zou ze dat aan hem leuk vinden? Dat hij zo shirtloos liep. Jared keek op en staarde haar aan. Ja, zij was voor altijd zijn ware liefde, in wolven taal dus Inprent. 'Waar zou zij nu aan denken?' Bedacht Jared zich. Maar hij wist het niet. Hij wachte liever tot zij iets tegen hem zei waardoor hij er op kon antwoorden, maar hij kon niet meer nadenken. Kim nam zijn gedachtes totaal over.

[Beetje kort maar ik weet nu niet meer? xD]

Lachend keek Kim richting Jared. 'Nou, laat ik me zo hard verschrikken door jou!' zei ze lachend en ze grinnikte even. 'Ik was dus onderweg naar huis en hoorde een hoop gekraak. Klinkt wel eng in het bos,' vond ze en ze keek even als een soort nadruk om zich heen. Stiekem gleden haar grijze ogen naar zijn gespierde buik. Ze voelde haar hart vijf maal sneller kloppen. Ze was al langer verliefd op Jared. Ongeveer al bijna een halfjaar. Maar hij leek nooit naar haar om te kijken. Nou ja, misschien had ze bij de volgende jongen meer geluk, alhoewel ze het gevoel had dat wat ze voor Jared voelde, helemaal voor geen andere jongen hetzelfde meer kon zijn. Ze keek hem recht in zijn chocoladebruine ogen en gelijk voelde ze haar hart meteen weer kloppen. Deze keer sneller dan wanneer ze een inspanning zou doen. Ze moest geen moeite doen. Jared wou haar niet, hoe ze het ook wendde en keerde. Toch bleef hij een verschrikkelijk leuk persoon om mee te praten, dat kon ze dan wel weer niet nalaten. 'Goh, best vermoeiend, al die lessen,' vond ze en ze grinnikte even, waarna ze nogal onhandig goed recht ging staan. Ze klopte snel de takjes van haar rokje af en keek daarna een beetje betrapt richting Jared. 'Nooit gedacht dat ik zo zou schrikken van jou,' zei ze lachend, maar ze vond het zelf geen leuk grapje. Ach, wat deed ze ook moeilijk? Was ze na een halfjaar er nog niet aan gewend om normaal te converseren met Jared? Blijkbaar niet. Ze haalde even diep adem en keek hem toen weer glimlachend aan. 'Het is wel regenachtig,' mompelde ze, terwijl ze naar boven keek, naar de lucht. Dreigende wolken hingen daar en Kim voelde even een rilling door haar lichaam trekken, maar besloot haar gevoel voor koudheid niet te laten merken aan Jared. Ze wou niet zielig op hem overkomen. Het topje liet een stukje van haar vel bloot, dus vandaar waarschijnlijk dat ze het koud kon hebben. 'Hoe gaat het?' deed ze een poging om normaal te zijn.

- Bah, wegens examens en zo heb ik het redelijk druk, dus moet dadelijk gaan slapen, tenzij ik tijd weet te rekken -

Jared luisterde half naar haar. Hij was helemaal in trance, door haar stem en door hoe ze eruit zag. Nog even en hij had een kwijlbakje nodig. 'Huh, oh uhm goed?' Jared keek betrapt naar zijn voeten, maar herpakte zich al snel. 'Zeg volgens mij heb je het koud en vertel me niet dat je dat niet hebt want je staat te trillen alsof een ijsklontje last van een aardbeving heeft.' Hij trok zijn wenkbrauwen eens op en liep naar haar toe. Voorzichtig pakte hij haar hand vast en legde die om zijn middel. Zo trok hij haar ietsjes dichter naar zich toe. Zijn andere hand legde hij op haar rug. Zijn hele lichaam tintelde al, als zij hem aanraakte. Hij was echt zwaar ingeprent. Hij wilde dan ook niks anders dan alleen bij haar zijn, maar hij moest er ook voor de roedel zijn en voor Sam. Die nu waarschijnlijk een beetje boos was. Even gniffelde Jared en keek naar het meisje voor hem. Ze was zo mooi en prachtig. Hij keek opnieuw in haar ogen, die grijs achtig van kleur waren. Maar door al dat gedenk was hij nu even de tel kwijt. 'Waarom deed ik haar ene hand weer op mijn middel leggen?' Bedacht hij in zichzelf en dacht na. 'Ohja, ik zag dat ze het koud had.' Even keek hij haar aan, maar legde daarna allebei zijn armen om haar middel heen en trok haar dicht tegen zich aan. Hij was een warm kacheltje en glimlachte eens. Ze leek zich aardig goed op te warmen. Maar nu hij dit deed, was hij betrapt. Ze zou vragen naar hem waarom hij altijd zo warm was, of hij geen koorts had. Wat moest hij dan doen? Misschien moest hij dat maar eens aan Sam gaan vragen. Hij keek naar het mooie meisje voor hem. Ze deed echt iets met hem, maar waarom kon hij het haar niet vertellen. Was hij bang dat ze hem af wees? Even keek hij bedroefd. Ze vond hem toch niet leuk, ze zou vast al een ander vriendje hebben. Ze is gewoon zo perfect, of vond hij dat nou doordat hij was ingeprent. Jared zuchte eens en legde zijn hoofd op die van haar. Hij was een kop groter dan Kim, dus hij kon dat gemakkelijk doen.

Kim was nu erg bang dat Jared haar hart voelde kloppen. Ze kon zich er echter niet van weerhouden om haar wang tegen zijn borstkas te liggen en haar handen op de plekken te houden waar Jared ze neergelegd had. Ook al deed hij dit om haar op te warmen, ze vond het toch verschrikkelijk fijn dat hij dit deed. Ze merkte de warmte van Jared of. Zou ze zwijgen of het zeggen? Zeggen, natuurlijk. In de klas stond ze er bekend om dat ze niet haar mond hield als ze het ergens niet mee eens was. En natuurlijk was ze ook nog behulpzaam. Ze had al vaak genoeg naar haar vriendinnen moeten luisteren over die ene jongen, die haar nauwelijks wat interesseerde. Haar gedachten waren dan alleen maar bij Jared als ze over die ene jongen aan het praten waren. 'Heb je koorts?' vroeg ze bezorgd en met een klein beetje tegenzin haalde ze haar wang van zijn borstkas en legde haar hand op zijn wang. Ook zijn wang was gloeiend heet en haar grijzige ogen keken bezorgd naar hem. Het viel haar trouwens op dat hij dit nooit eerder bij haar gedaan had. In de winter was hij altijd ergens anders geweest, of soms bij haar om te praten, maar dit had hij nooit gedaan als ze het koud had. Ergens verbaasde het haar wel. Maar goed, zij had ook een... Nee, eigenlijk niet. Al vanaf ze hem voor het eerst zag, was ze gelijk verliefd geweest. Zij had er geen tijd overheen moeten laten groeien. Het gaf haar een geruststellend gevoel om zo dichtbij Jared te zijn, maar ergens ook een angst als zijn vriendin zou opduiken en er de volgende dag over hun geroddeld zou worden. Maar Jared zou dit toch niet doen als hij een vriendin had? Of was hij zo'n player? Nee, niks voor Jared. Ze piekerde er een beetje over, maar besloot het niet te laten merken. Ze verplaatste haar hand nu naar zijn hoofd. 'Oeps, dat moet wel kietelen,' giechelde ze, toen ze haar nagel per ongeluk die weg vanaf zijn wang naar zijn hoofd had laten gaan. Opnieuw voelde ze erg veel warmte in zich.

Jared glimlachte eens en keek naar haar. Hij boog zijn hoofd en wachtte een paar milimeters voor haar lippen. De jongen voelde hoe Kim gespannen werd. Hij sloot zijn ogen en drukte daarna voorzichtig zijn lippen op die van Kim. Eerst zou hij het zo aan haar vertellen. Misschien zou het dan wat makkelijker zijn. Hij liet haar daarna even weer los en keek haar aan. 'Wel, ik heb geen koorts. Ik weet niet hoe ik dit moet zeggen, maar ik kan je het hier ook niet laten zien. Je zou met me mee moeten komen naar het Reservaat, alleen dan kan ik je laten zien waarom je denkt dat ik koorts heb.' Hij keek eens naar haar. 'Als we daar zijn, kan ik je alleen maar dingen over wat er aan de hand is vertellen.' Jared pakte haar hand en trok haar mee naar de grens, waarvan ze nog niks wist, over. Daar zette hij haar op een steen neer. 'Nou, je gaat wat zien, niet schrikken graag en ook niet gillen. Het is normaal dat dat hier is. Alleen je moet me beloven dat je blijft, dan kan ik je alles uit leggen.' Jared liep een eindje van haar weg en veranderde dan naar een wolf. Zijn bruin/grijs achtige vacht, met bruine ogen, wat een wolven gedaante voor moest stellen stond nu in de plaats voor Jared. Voorzichtig keek hij naar Kim, wat ze er van zou gaan zeggen. Na een paar seconden sprong hij de bosjes in en veranderde weer. Hij kwam terug met kleding aan. 'Wel, wij hebben dus een gen in ons, dat zich verspreid door ons lichaam wanneer er andere wezens zijn. Dan krijgen wij "koorts" voor de mensen, maar voor ons normaal. Wij kunnen dus achter die wezens aan zitten en wat het belangrijkste is. Is het imprenten op een meisje. Dat betekend dat je door het imprenten je ware liefde ziet, alleen dan dat je diegene wilt beschermen en altijd bij diegene wilt zijn.' Afwachtend keek hij naar Kim. Wat zou ze hier op zeggen. 'En het betekend dat wij dus met onze imprent dan het gen voort moeten zetten voor de nieuwere generatie.' Het laatste zei hij twijfelend, maar toch was het belangrijk.

[Sorry post alleen even op deze, morgen doe ik op topic met Em]

'Uh...' zei Kim dom. Eerst trok hij haar mee naar een plek, dan moest ze gaan zitten, vervolgens werd Jared een weerwolf en nu legde hij allemaal dingen uit die ze nog niet zo heel goed begreep, maar wel langzaam al begon te begrijpen. Een beetje stom grijnzend keek ze naar Jared, niet wetend wat te zeggen. 'Cool!' vond ze en ze glimlachte. Ja, ze vond het cool dat hij kon veranderen in een weerwolf. Ze glimlachte en stond op, waarna ze haar hand op zijn voorhoofd legde. 'Jeetje, dat dat normaal voor jullie kan aanvoelen,' zei ze en ze grinnikte even. Ze dacht aan de kus en voelde haar hart tien maal sneller kloppen dan het eerst deed. 'Een stomme vraag misschien, maar wie is dan je inprent?' vroeg ze en ze dacht even na. Nee, ze wou niet arrogant zijn door te denken dat zij het was, dat kon ze niet maken. Aan de andere kant was het een stomme vraag omdat het eigenlijk allemaal wel logisch kon zijn. Hij zoende haar, hij trok haar mee en vertelde over zijn geheim. Als het een geheim was, tenminste. Maar ze nam aan dat niemand anders het wist, behalve misschien de anderen die het gen droegen en hun... inprents? Het was moeilijk te begrijpen, maar Kim deed haar best. Het was zelfs moeilijker dan wiskunde en dat was al zo moeilijk! Nou ja, dit verhaal was niet te vergelijken met wiskunde, maar goed. Oh, wat had ze toch veel gedachten tegelijkertijd. Ze moest rustig doen en het allemaal gewoon even doornemen, zoals je deed met studeren en het dan begrijpen. Oké, dat klonk ook weer zo.. braaf. 'Sorry, stomme vraag,' fluisterde ze daarna, waarna ze een glimlachje om haar lippen kreeg. Nou ja, als het een andere inprent was, zou hij haar toch nooit zoenen? Waarom stond ze hier eigenlijk zo te piekeren? Waarom testte ze niet gewoon of hij met haar was ingeprent? Oké, dat klonk ook weer zo... gemeen. En waarom piekerde ze hier eigenlijk zo over? Misschien omdat het met Jared te maken had. Voorzichtig deed ze een stapje dichterbij en sloeg ze haar armen om Jareds nek. Ze voelde zijn adem tegen haar voorhoofd slaan Tja... Jared was nog altijd groter dan haar, niet dat ze dat erg vond natuurlijk! Glimlachend keek ze hem aan. Een vrolijke twinkeling was te zijn in haar mistige, grijze ogen, waar ze, als ze wou, iemand zo in kon laten verdrinken. Meestal deed ze dat met irritante jochies. Zo heel lang in hun ogen kijken, zodat ze iets begonnen te denken en dan keihard weglopen, lekker laten vallen. Maar nu ze hier zo stond met Jared, leek zelfs dat niet meer belangrijk. Geen enkele andere jongen kon tippen aan Jared. Jared, Jared, Jared, altijd maar Jared. Gelukkig had ze geen ouders - die waren neergeschoten, hadden ze haar toch verteld, maar Kim geloofde dat niet - om haar te berispen, alhoewel ze ze wel mistte. Hun dood was... raar. De politie van Forks - ene Charlie - had haar verteld dat haar ouders gestorven waren door een kogel in hun hart en op het nieuws was duidelijk twee puntjes in hun hals te zien toen de lichamen heel even weergeven werden, door middel van foto's. Ze haalde diep adem en keek Jared toen weer vrolijk aan. Het moest waarschijnlijk opgevallen zijn dat de vrolijke twinkeling heel even verdwenen was. Ze ging op haar tippen staan en drukte haar lippen opnieuw op hem.