Snow? Jeah! I found a new way of snowboarding.

Paul had van iemand tehoren gekregen dat er sneeuw was gevallen in de bergen, niet ontzettend ver zijn huis vandaan. Hij had niet langer gewacht, want sneeuw kon zo weer verdwijnen. Alhoewel er altijd wel wát sneeuw lag in de bergen ongeacht of het nou zomer was. Paul rende naar het schuurtje toe en pakte de surfplank, die inmiddels opgeknapt was. Hij had in zijn vrije tijd de plank geschuurt en een nieuw kleurtje gegeven. Zwart met een aantal witte strepen, wel op een bepaalde ritme. Het zag er weer gloednieuw uit en Paul was er ook best trots op. Want zo vaak maakte hij iets niet. Niet dat hij daar geen tijd voor had, maar omdat hij dat kleine beetje techniek miste. Pas de laatste paar weken was hij bezig met dingen repareren en een nieuw kleurtje te geven. Zoals de mini-bike die ook al een tijdje stil stond. Enkele bedrading was geknapt door de kou en de banden waren kapot gereden. Paul kon zich niet herrineren dat hij zo'n ding had. Tsja, wat je al niet kon tegenkomen als je een garage ging opruimen. Hij pakte de surfplank van de standaards en nam hem onder zijn arm mee naar buiten. Naar de berg zou ongeveer twee uur hard rennen zijn. Misschien nog wel langer, aangezien de surfplank niet bepaalt licht was. Paul nam diep adem waarna hij die weer uitblies. Toen begon hij met rennen, de plank stevig onder zijn arm houdent.

Het duurde langer dan Paul verwacht had. Hij was bijna drie uur onderweg geweest, met drie kleine pauze's van ongeveer vijf minuten. Plus de minuten dat hij de plank van arm verwisselde. Dat ding was best zwaar en na een tijdje die gedragen te hebben, kreeg hij last van een lamme arm en een zeurende hand. En van zijn linker schouder, van een poosje terug, toen hij thuis van de trap was afgevallen. Ondanks alle pijn, was het het wel waard. Paul stond nu op een bepaalt punt van de berg. Hoger dan hij zelf had bedacht. Hij stond bij een naaldboom en had de surfplank naast zich in het sneeuw gezet. Twijfelend keek hij naar de lange, witte baan die naar beneden liep. Hier en daar stonden enkele andere naaldbomen. Daarvoor zou hij op moeten oppassen. Die bomen konden nog voor problemen zorgen, want sturen ging niet.
Paul zette de zwarte muts, die hij meegenomen had, op zijn hoofd. Niet dat hij die echt nodig had, aangezien hij zichzelf wel warm kon houden, maar gewoon voor de sier. Dan pakt hij de plank vast en "gooit" de voor zich neer. Langzaam begon de plank van het weg te glijden en hij rende erachteraan. Hij maakt zich klaar voor de kleine sprong en springt er dan op. De surfplank leek er amper op te reageren, omdat die verder schoof. Steeds harder en harder. Ondertussen probeert Paul zijn evenwicht te bewaren. Dat was moeilijker dan hij gedacht had, maar na een poosje heeft hij de draad te pakken. Hij grijnsde breed en voelde hoe de surfplank, dat verander was in een sneeuwplank, steeds sneller ging.

En toen het waar Paul bang voor was geweest. De plank begon plots er te wibbelen en steeds meer sneeuw hoopte zich op de neus van de plank. 'Nee, nee, nee.' Mompelde hij en keek bleek naar de sneeuw. Dan remt de plank af, een sort noodstop. De achterkant vliegt omhoog, waardoor Paul gelanceert werd. Hoewel de sneeuw er zacht uitzag, kwam hij toch erg hard terecht. Maar daar stopte het niet bij. Hij rolde verder en verder de berg af. Paul hielt zijn ogen gesloten en voelde hoe zijn lichaam op verschillende kanten de klappen opving. Als hij zijn ogen open doet, ziet hij -moeilijk- een grote hoop sneeuw naderen. Hij sluit zijn ogen weer en berijd zich voor op de klap die nu kwam. Hard kwam hij tegen het hoopje sneeuw aan, wat hem ook gelijk tot stilstand bracht. Roerloos bleef Paul op zijn zij in het sneeuw liggen. Hij was bij zinnen, dat wel. Maar hij had de behoefte niet om te bewegen. Bang voor de mogelijke pijn.
Na een minuut of drie draaide hij zich op z'n rug en kreunde lichtjes. Hij voelde hoe zijn lichaamstemeratuur afkoelde. Die nieuwe manier van snowboarden was dus lang niet zo leuk als hij gehoopt had. Paul spande zijn buikspieren aan en ging toen moeizaam zitten. Voorover gebogen.



- Ik heb geen idee of de bergen wel hier zitten, maar dat zag ik op het plaatje dus...
Verder kan het me niks schelen dat het nog Oktober is. Die sneeuw ligt er xD