Oh Sam....!

Vrolijk en springend liep Emily door het bos heen. Ze had een paar maanden geleden Sam ontmoet. Na een flink aantal complicaties met Leah, had ze het dan uiteindelijk toch geaccepteerd dat ze van Sam hield. Eerst vond ze het zo oneerlijk tegenover Leah, dat ze haar gevoelens voor Sam niet had toegegeven, maar toen ze dat wel gedaan had, merkte ze dat het allemaal veel makkelijker was. En het was nog steeds dik aan tussen haar en Sam, ondanks de lange relatie voor Sams transformatie. Ja, ze had gehoord dat die beer die haar had aangevallen, dus eigenlijk Sam was. Misschien had Sam er diep vanbinnen wel spijt van, maar ze wou hem niet laten merken dat ze het af en toe moeilijk vond om in de spiegel te kijken. Het was gewoon dwars over haar gezicht, maar ergens gaf het ook wel iets moois, ook al zou je helemaal kierewiet moeten zijn om daar iets moois in te zien. En nu was ze hyperactief en vrolijk en ze had gehoord dat geen een van de jongens vandaag in de buurt waren, dus had ze Sam voor zich alleen. Tijd om hem eens flink te belonen voor al het werk wat hij de laatste tijd gedaan had. Sam was echt een klusser. Ze kon zelf ook wel de handen uit de mouwen steken, maar zij was dan meer van het koken voor de jongens. Ze vond het altijd zeer prettig om te zien dat Embry zijn eten weer eens te snel ophad en dat van Jared wou stelen omdat hij het zo lekker vond. Glimlachend huppelde ze richting het huisje van Sam toe, waarbij ze een tijdje geleden was gaan inwonen. Toen ze dacht dat ze hem zag staan, liep ze zachtjes op hem af - hij zou het waarschijnlijk horen en ruiken aan haar geur, maar goed - en sloeg haar armen om zijn middel heen. 'Hoi schat,' fluisterde ze tegen zijn rug en ze drukte er liefdevol een kusje op.

- Voor Sam! -