[[M I R A C L E.]]

Bruine poten sprongen met krachtige passen voort, sneller dan de wind. Een groot gedaante sprong op een kei, ging er poserend opstaan met de wind door zijn dikke vacht heen gaand. Even later sprong het gedaante weer verder weg, van de kei af en nam nog meer snelheid, als een speer. Het was Darren, de weerwolf. Hij was in het bos, kijkend naar andere dieren. Hij was namelijk net met een groep weerwolven geweest, op pas gegaan, maar nu was hij alleen. De wolf met de dikke vacht naderde steeds sneller een boom. En nadat hij achter de boom weg was gegaan was hij veranderd, stond er een jongen met lakzwart haar met alleen een broek aan, en een grote tattoo op zijn arm zittend. Darren rende zo snel als hij kon naar een struik toe, pakte zijn shirt die hij daar uit had gedaan. En ondanks dat het koud was buiten, was hij een kachel. Overigens had hij ook alleen maar een zwarte Adidas trui aan, een laaghangende broek en daaronder knalrode Vans. Dit was de nieuwe hem, Darren. Die een dubbelleven leidde. De een als een doodnormale jongen, de andere als een gigantisch beest..

Rustig liep Darren door het bos, hij was weer veranderd in een normale jongen, dus was hij niet bang om iemand anders te zien. Ookal zou het misschien raar zijn, het was koud, en hij liep zonder jas en alles. Enkel een trui, terwijl die trui niet eens dik was. Maar hij had het nu gewoon ontzettend warm. Ineens werd Darren uit zijn gedachtes gehaald door iets wat aan zijn been trok. Meteen keek hij naar beneden. Een pup? 'Hee jongen, wat doe jij hier zo alleen?' Rustig knielde Darren neer bij de pup en aaide hem over zijn kop. Zou de pup nog de geur van zijn wolfzijn ruiken? Vast wel, anders zou de pup niet zo snuffelen. Darren hoorde een stem en keek glimlachend op, voor hem stond een meisje, ongeveer dezelfde leeftijd als hem. Toch herkende hij haar gezicht ergens van.. Darren dacht diep na.. Avery? 'A-Avery?' Nadat ze zijn naam vragend had uitgesproken had hij dat andersom ook gedaan bij haar. Tja.. Hij kon er moeilijk niet omheen draaien maar.. Vroeger was hij zijn hele leven verliefd op Avery geweest, maar nu had hij haar al een paar jaar niet gezien, maar ach.. Ze was alleen maar mooier geworden om eerlijk te zijn. Echter had Avery die gevoelens van hem voor haar vroeger nooit te weten, maar dat hoefde ze eigenlijk ook niet te weten.. Met een glimlach keek hij haar aan, stond op, en keek hij met een uitdagende hug-me blik aan. Vroeger waren ze altijd goede vrienden geweest, dus waarom ook niet? 'Wat ben ik blij om jou hier ooit nog eens tegen te komen..' Zijn stem had zachte, fluisterende tonen gehad. Die zin had hij gemeend, recht uit zijn hart. Hij had haar gemist.

Avery was echt heel erg gegroeid sinds dat hij haar de laatste keer gezien had, maar dat was Darren zelf ook wel. Even streek hij met zijn hand door zijn warrige haar, en liet het weer naar links strijken. Ze waren altijd goede vrienden van elkaar geweest, totdat Avery verhuisde.. Helaas. Waarom ze geen contact hadden gehouden in die tijd weet hij ook niet, maar hun band met elkaar was helemaal uit elkaar gegroeid. Hij had weer nieuwe, andere vrienden, en Avery ook. Een paar jaar later was hij immers toch verhuisd, toen hij ontdekte dat hij de gave had, die zijn vader en moeder ook hadden, zelfs de familie voor zijn vader en moeder. Het was erfelijk, misschien? Darren was daarom heel erg gegroeid, sterker geworden, en had een grote tattoo in het reservaat gekregen, bij zijn vriendenclub. Die tattoo verborg hij eigenlijk toch altijd, niemand hoefde het te weten. Het was een geheim, die hij nog aan niemand had verteld, en dat was hij ook niet van plan. Darren was een hond, maar dan in een grotere, gevaarlijke versie ervan, met vlijmscherpe tanden. Ookal was hij dat wél, hij zou niemand, maar dan ook níemand ooit wat aandoen als hij was getransformeerd..
Darren grinnikte om zijn opmerking, weer zo'n opmerking, die wel bij haar pastte. 'En bedankt?' Hij keek haar zo onschuldig mogelijk aan, nadenkend op een antwoord. Toen Avery om zijn hals vloog, had hij een klein stukje naar beneden gebukt, ze was namelijk niet echt heel erg groot, en hij was toch wel íets langer dus. Nouja, veel langer. Maar niet echt dat hij een 2 koppen groter was, want dan zou hij een reus zijn. Toen Avery hem los liet deed hij dat ook bij haar, verscheen er een glimlach op zijn gezicht. Zou ze hebben gemerkt dat hij warm was geweest? Niet zomaar warm, maar zo warm als een kachel? Hopelijk niet, dan zou het echt voor schut zijn. De meeste gingen dan ook vragen aan hem waardoor dat kwam, hopelijk was dat dit keer niet het geval. 'Ach, teveel schoppen onder m'n kont gekregen, dan heb je dat hè?' Darren keek Avery met een schuin glimlachje aan. De pup ging inmiddels zijn aanwezigheid laten merken, en voor hij het wist vroeg Avery of hij even mee liep. Natuurlijk had hij geknikt naar haar en was hij naast haar gaan lopen. Bij de vraag hoe het nu met hem ging hoefde hij natuurlijk niet te twijfelen. 'Goed, zoals gewoonlijk. Wanneer gaat het überhaupt niet goed met mij? Maarja. Hoe gaat 't met jou? En.. Hoe was het na jouw verhuizing?' Tientallen vragen spookten door zijn hoofd, galmden eerder gezegd. Die vragen zouden nog wel aan de buurt komen, maar later. Anders was het zo raar, dat hij ineens tientallen vragen naar haar hoofd heen slingerde.