LIKE A BOSS...

Met een stomme grijns op zijn gezicht hing Alex wat rond in Forks. Hij was misschien een nacht of drie hier blijven hangen en hij was eigenlijk nog niet vanplan weg te gaan. De chicks liepen achter hem aan als een stelletje schoothondjes zonder dat ze wisten hoe stom ze wel niet waren. Echt die bimbo's van de laaste tijd vulde zich alleen met alcohol en deden alles voor drugs. Wat hem niet veel boeide eigenlijk het ging hem toch om wat er in zat. Het rode vloeistof wat zijn honger deed stillen. Alex was nooit zo van het snel handelen, hij speelde liever even met zijn maal. De angst zien in de ogen van zo'n dom wijf was één van de beste dingen van het zo gezegde jagen. De avond was voor hem en de meeste jongeren nog jong en geamuseerd keek hij de langs lopende mensen op een afstandje na. Zou hij vanavond weer één hapje kunnen scoren? Nah een vraag was het niet hij wist vanzichzelf dat dit überhaupt wel het geval zou zijn. Alex was kwa karakter kort gezegt echt een zak. Hij vind zichzelf altijd geweldig en laat dit ook graag merken. Hij is ook erg trots op zijn spiermassa dat vrijwel goed te zien was. Met die wolven in de buurt wist je ook vaak nooit wat je zegen zou komen, de ene was vaak sterker dan de ander. Een zoete geur drong zijn neus binnen en zijn zintuigen stonden direct op scherp. Het was duidelijk een geur van één van de meisjes die er rond liepen maar welke was moeilijk te ontdekken. Wat gestrest probeerde hij het vrouwelijke lichaam dat bij de overheerlijke geur hoorde te vinden maar het leek vrijwel onmogelijk. Alex voelt de honger ineens opdringen en ergens ook woede doordat hij het meisje niet vond. Ineens viel zijn oog op een prachtige dame. Alex zetten het gelijk op een lopen en liep haar achterna maar nam een veilige tussen stand. Zeker omdat naarmaten hij dichter bij kwam ook de geur van zo'n smerige zwetende wolf naar boven kwam. Alex was niet vanplan zijn maal te laten varen doordat zij misschien wel bezet was door één van die weerwolven. Toen er een menigte bezopen jongelui langs kwam werd Alex afgeremd terwijl miss. pretty gewoon door liep naar haar bestemming. Hij vloekte kwaad in zijn gedachte maar, wist dat hij als een mens moest reageren. Hij duwde één paar van die dronklappen aan de kant en liep rustig de zelfde kant op als het meisje. Die vervolgens een groot huis binnen liep. Damn ... die had hij niet willen missen. Nu hij toch wist waar ze woonde zou hij haar zeker niet laten schieten. Hij kwam wel terug en dan zou ze echt zijn maal worden. Met een grijns op zijn gezicht trok hij zich maar terug. Er hing een sterke wolven geur rond het huis en het zou hem ook niks verbazen als één van die poedels hem nu ook in de gaten hield. Alex baalde erg die avond dat ze er onderuit was gekomen en besloot zich dan maar koest te houden voordat hij teveel aandacht zou trekken.
---

Die vroege ochtend had Alex zich gevestigd op een soort van strand. Het rook hier ook aardig naar die schoothondjes maar, het kon hem ook eigenlijk bar weinig schelen ook. Hij was toch vanplan zich langzaam naar 'Missy' te vestigen later die dag. Het zag er nou niet bepaald uit dat het een zonnige dag zou worden wat hem voordeel gaf. Hij rekte zijn armen even uit en sloeg ze toen overelkaar terwijl hij met zijn rug tegen een grotere rots leunde. Zijn gedachten zaten nog steeds bij de geur van het meisje. Het was raar want zo'n geur had hij nog niet geroken. En het leeks zelfs alsof hij het echt op dat moment rook, alleen was het ditmaal meer vermengd met wolf. Toen het Alex te binnen schoot dat de geur er echt was draaide hij zijn hoofd direct om. Hij kreeg niet zomaar bezoek, die wolf had de zelfde geur als het meisje. Dit kon nog eens interesant worden.

Een groot, breed lichaam zette zichzelf voort op het strand. Hij had de geur van mensen niet geroken, dus het was veilig. Echter had hij wél de stinkende geur van een vampier geroken.. Dé geur, die hij gisteren ook bij het huis van Avery had geroken. Tja, hij wilde geen bemoeial ofzo zijn, maar er was iets dat gisteren niet klopte. Daarom was hij ook naar Avery' huis gegaan, en stiekem had hij wel geweten dat er een vampier was geweest. Nouja, bij het huis in de buurt was. Als de vampier Avery iets aan had wíllen doen, had hij hem gepakt. En niet zo zacht ook. Wolven konden héus wel een vampier doden, zonder pardon. En als het om Avery ging, zou hij het met liefde doen. Niemand deed haar wat aan, net nu hij haar weer had gevonden. De bruin/witachtige wolf keek met zijn grote, kastanjebruine ogen rond.
Ja, daar zat die vieze bloedzuiger. Pff, Darren wálgde van ze. Darren versnelde zijn passen en ging op hem af, zich klaarmakend voor een grote strijd die wel eens kon beginnen. Een weerwolf tegen een vampier. Dat zou een strijd worden die wel eens eerlijk op zou kunnen gaan, of niet? Nouja, Darren was sterk, en niet een opgever. Hij zou zijn leven voor dat van Avery geven, dat wist hij zeker. Zij had namelijk een 'normaal' leven, anders dan de zijne. En daar had ze geluk mee. Wat moest je gisteren bij dat huis? Darren had even zijn ogen gesloten toen hij dat had gedacht in zijn gedachte. Hopelijk zou de vampier gedachtes kunnen lezen, Darren kon niet praten als hij een weerwolf was. Dus de enige mogelijkheid was dat hijzelf iets dacht, de vampier dat hoorde en dan gewoon sprak tegen hem. Toen het Darren iets te langer duurde kwam er een laag gebrom uit zijn keel, ontblootte hij zijn tanden. Práát! De stem had in zijn gedachte woedend geklonken, sissend en serieus. Hij was ook bloedserieus. Het ging om Avery, en die zou híj niet vermoorden, of een vampier maken. Nooit. Ookal zóu ze een vampier willen worden -alhoewel ze nog nieteens van dat bestaan wist maargoed- dan zou ze zélf die keuze moeten maken. Niet hij, ook niet Darren. Alleen zij. Niemand anders. Darren bleef geconcentreerd op de vampier staan te kijken, in een houding dat áls de vampier aan zou vallen hij meteen een aanval terug kon verwachten. Hier zou hij zéker niet mee weg komen. Echt niet..