A couple hours

Onderwerp: A couple hours za jul 14, 2012 10:25 pm

Met een vermoeide blik pakte hij de laatste dingen in. Dikke kringen zaten onder zijn ogen en constant moest hij geeuwen. Je kon wel zeggen dat Paul er verschrikkelijk moe uit zag. En dat was hij ook. De gezondheid van zijn vader was verassent sterk achteruit gegaan en nu was aan Paul de taak voor hem te zorgen. Maar dat viel niet mee, zeker niet met alle plannen die Sam wou uitvoeren en hij moest Flower ook niet vergeten. Die arme meid had hij alweer te lang alleen laten zitten. Gelukkig had hij nu een paar uurtjes niks te doen, en met die paar uurtjes wou hij graag met haar doorbrengen. Hij had bedacht een picknick, op het strand of bij het bloemen veld. Dat moesten ze nog maar zien. Paul ritste de rugtas dicht en hing één hengsel om zijn schouder. Vluchtig haalde hij een hand door zijn haar, zo dat moest wel goed zijn. Met een lome tred liep hij naar de deur en duwde die met zijn schouder open. Kort keek hij nog een keer de kamer door, naar de bank waar zijn vader op lag te slapen. Hopelijk zou die het redden. Dan stapt hij de deur uit en sluit die geruisloos achter hem. Paul snoof eens de lucht op en probeerde zijn vermoeidheid over te schakelen in vrolijkheid. Hij wou niet chagerijnig bij haar zitten. Zijn hand omklemde de hengsel goed en rende in een looppasje richting het huis van Flower. De vraag was nog maar of ze daar uberhaupt wel zou zitten. Flower kennende, als ze ergens heen wou, gewond of niet, zou het gebeuren. Bij die gedachte verschijnt er een kleine, flauwe glimlach op zijn gezicht. Automatisch versnelt hij zijn pas.
De reis naar Flower's had langer geduurt dan normaal. Onderweg had hij nog een stukje gelopen, om een beetje op adem te komen. Haar spookhuis doemde op in Paul's gezichtsveld en hij glimlachte vrolijk. Voor dat huis was hij niet bang meer. Of tenminste minder op zijn hoede. Alle keren dat ze dachten dat er wat was, was er helemaal niks. De laatste tien meter liep hij gewoon en beheerst klopte hij op de deur. Zomaar naar binnen stuifen zou hij niet doen. Flower had immers ook nog privecy. 'Lieverd?' Zei hij vrolijk.

- Volgende word beter, Flower, ik beloof 't :-P

Onderwerp: Re: A couple hours zo jul 15, 2012 6:34 pm

Mopperend sloeg Flower de deur achter zich dicht. 'Coming!' riep ze naar de bel, iets wat ze automatisch deed. Ze schoot in haar zwarte jurk en rende naar beneden. Ze sloeg de laatste twee treden over door te springen en kwam netjes neer. Omdat haar been volledig genezen was, had ze geen pijn meer. Treurig dacht ze eraan dat toen haar been pijn had gedaan, ze wel bij Paul was geweest. Ze miste hem echt onwijs hard. Ze rukte de deur open, in de verwachting dat het weer een of andere zeikerd was die iets van haar wilde, net zoals vorige week. Ze was echter verbaasd toen ze Paul zag staan. 'Paul?' vroeg ze al even vrolijk. 'Liefje?' Grijnzend keek ze hem aan. 'Je bent er weer!' riep ze vrolijk, waarna ze blij op en neer sprong en als een klein kind haar handen klapte. Lachend omhelsde ze hem en drukte haar lippen even op hem. Ze hield haar armen rond zijn nek en keek hem diep in zijn ogen aan. 'Doe dat nooit meer! Ik heb je zo gemist,' fluisterde ze zachtjes, waarna ze breed grijnsde. Daarna liet ze hem los en pakte zijn hand. Ze trok hem naar binnen, smeet de deur dicht en trok hem gauw naar de bank toe. 'Zitten,' beval ze hem, waarna ze hem een plagend duwtje gaf zodat hij wel in de bank moest vallen. Snel rende ze naar de keuken toe, schoof nog net niet uit en pakte snel een glas cola. Ze snelde weer terug naar hem en zette het neer. Enthousiast probeerde ze zichzelf een beetje te kalmeren. 'Sorry! Maar ik kan dus eindelijk weer lopen en sinds dien ben ik nogal aan het rondrennen. Er is niet veel gebeurd sinds je weg was, ik heb voornamelijk aan het ijs gezeten en flauwe soaps gezien die jij toch niet leuk zou vinden. Heb jij nog iets leuks gedaan?' Zonder adem te halen zei ze en vroeg ze het allemaal, waarna ze achteraf diep ademhaalde om haar rood aangelopen gezicht een beetje te verminderen. Ze plofte naast hem neer en keek hem geïnteresseerd aan. Ze had een bloem in haar haren geschoven, omdat ze het wel toepasselijk vond voor de mooie zomerse dag. Het was warm buiten, dus had ze een kort, tot boven haar knieën komende en gerafelde jurk aangetrokken. Ze keek naar Paul en zag dat hij er moe uitzag. 'Je ziet er moe uit,' zei ze zachtjes, waarna ze over zijn wang wreef. 'Slaap je wel goed?' Een beetje bezorgd keek ze hem aan.

Onderwerp: Re: A couple hours zo dec 16, 2012 6:08 pm

De deur vloog open, waardoor Paul een klein stapje achteruit deed. Je wist maar nooit wat er achter die deur vandaan zou komen. Een vrolijke Flower. Of een chagrijnige. Dat laatste had hij nog nooit echt gezien en hij wou dat graag zo laten. Chagrijnige vrouwen waren nooit leuk, hoe verliefd je misschien ook was. Paul keek recht in het verbaasde gezicht van Flower. ‘Ja,’ reageerde hij met een lange uithaal, terwijl zijn ogen haar bewegingen volgden. Wat een enthousiasme. Ook al was hij al een poosje met haar, moest hij toegeven dat die enthousiasme en optimisme hem steeds intrigeerde. Mensen zouden wat van haar kunnen leren. Hij sloeg zijn vrije arm om haar middel heen en hielt haar stevig vast. Het was te lang geleden dat hij haar had vast gehouden. ‘Sorry,’ mompelde hij. ‘Ik heb je ook gemist.’ De reden waarom hij hier een lange tijd niet was geweest liet hij achterwege. Het was niet belangrijk. Niet op dit moment. Net wou hij zijn mond opendoen om wat te zeggen, totdat hij de kamer werd ingetrokken. Stevig hielt Paul de tas vast die hij mee had genomen. Straks zouden er een aantal spullen sneuvelen en dat wou hij voorkomen. ‘Kalm aan,’ zei hij wat lachend. Dan “valt” hij op de bank en hoorde daarbij in de tas wat rammelen. Echter ging daar zijn aandacht niet naar uit. Hij keek naar Flower, die naar de keuken rende. Ongelofelijk. Dat iemand zoveel energie kon hebben. Lichtjes schudde Paul zijn hoofd, nog voordat ze het glas op de tafel zette. ‘Da-‘ Snel staakte hij z’n zin om naar haar te kunnen luisteren. Bij het einde van haar vreselijk lange zin, lachte hij zacht. ‘Typisch jij,’ begon hij. ‘En hoe weet je dat ik die soaps niet leuk zou vinden? Misschien zijn ze wel hartstikke geweldig.’ Paul kuchte eens. Dat geloofde hij zelf niet eens, want echt geen enkele soap vond hij leuk. Teveel drama en andere zooi. Tenslotte zou je alle series moeten volgen om het verhaal te snappen, en die verplichting alleen al zou hem mateloos irriteren. ‘Wel, als je patrouilles lopen en de bevelen van Sam opvolgen leuk vindt dan heb ik wat leuks gedaan ja. Anders nee.’ Soepeltjes boog hij zich voorover om het glas vast te pakken en hielt dat Flower voor. ‘Hier, je hebt het meer nodig dan ik. Je bent knalrood,’ grinnikte hij. Zoveel zin om te drinken had hij toch niet. Zijn blik viel op de bloem in Flower’s haren. ‘Leuk, heel toepasselijk.’ Heel teder raakte hij met zijn wijsvinger een blad van de bloem aan. Wanneer hij haar stem hoort, kijkt hij haar aan. ‘Ja hoor, alleen vannacht niet. Niks bijzonders.’ Paul pakte haar pols vast en stond op. ‘Ik wou je trouwens meenemen op een picknick. Alle spullen heb ik al.’ Kort hief hij de tas op. ‘Ik weet alleen nog geen plek… Weet jij misschien wat? Als je wilt natuurlijk, je bent niet verplicht.’ Hij liet Flower’s pols los en tovert een glimlach rond z’n mond.

Onderwerp: Re: A couple hours zo dec 16, 2012 6:31 pm

‘Ja, misschien wel,’ mompelde Flower, die een rood hoofd kreeg. Glimlachend pakte ze het glas vast, waarna een beetje dronk. Ondertussen hielden haar ogen de bewegingen van Paul in de gaten. Ze vond het leuk om weer bij hem te zijn. Zo te zien had hij ook plannen, want hij had een tas bij. Ze keek hem glimlachend aan. Ze sloeg haar armen glimlachend rond zijn nek heen. Hoewel Paul haar alleen maar meer adrenaline door haar lichaam gaf, probeerde ze zichzelf wat in te houden. De hele tijd een energieke vrouw naast zich hebben zou ook wel geen zin hebben voor hem. ‘Ik vind het een prachtig idee. Ik had eigenlijk niet van je verwacht dat je zomaar mijn huis zou binnenvallen met dit idee. Ik ben zeer trots op je,’ zei ze plagend, waarna ze een kus op zijn lippen drukte. Hmm.. Het smaakte gewoon naar meer. Steeds als ze een korte kus op zijn lippen drukte, drukte ze altijd weer opnieuw haar lippen op de zijne om de smaak van een lange te pakken te krijgen. Ook deze keer was dat het geval. Kort nadat haar lippen de zijne hadden losgelaten, kuste ze hem weer. Adrenaline joeg als een bom door haar heen, maar Flower probeerde het te negeren en probeerde zich volledig op de kus te richten. Ze vond het heerlijk om zich weer in Pauls armen te bevinden. Dat was voor haar de plaats waar ze thuishoorde. Ze liet zijn lippen los en glimlachte. Daarna dacht ze pas na over zijn woorden. ‘Een plaats?’ vroeg ze. Ze dacht diep na. Misschien bij het open veld? Nee, ze had wel eens eerder opgevangen dat Paul kotsmisselijk werd van al die bloemetjes daar. Hoewel ze dat best wel raar vond, aangezien haar geur alleen maar uit bloemen bestond. Hoe dat kon wist zij ook niet. Maar misschien was er iets met die plek waardoor hij daar niet graag naartoe ging. Flower wilde hem ook niet forceren om daar met haar te gaan zitten. Het strand? Nee, dat zou pas echt romantisch zijn. Al dat zand in je gezicht. Hoewel… Flower keek naar buiten. Het waaide niet bepaald. Ze draaide haar gezicht weer naar Paul. ‘Ik heb een suggestie,’ zei ze lachend. ‘Maar je moet het natuurlijk wel goed vinden.’ Ze drukte een kusje op zijn lippen. Ze hield zich in om een volgende op zijn lippen te drukken. Dadelijk zou hij haar suggestie nooit te weten komen. Ze brandde van verlangen. Maar ze wist niet of Paul dat ook had. Misschien had hij dat op dit moment wel niet en wilde hij wel gewoon meteen vertrekken. Ach, al die onduidelijkheden, ze werd er soms gek van. Bovendien waren ze nu al wel een aardig tijdje samen, dus eigenlijk zou ze dat niet meer moeten voelen. Ach ja, ze wilde gewoon graag rekening met hem houden, waarschijnlijk. ‘We zouden naar het strand kunnen gaan,’ zei ze zachtjes. Hmm… Als de avond dan zou vallen, zouden ze een heerlijke zonsondergang hebben. Dat zou het wel extra romantisch maken. Hoewel Flower niet zeker wist of Paul wel voor het romantische ging. ‘Of boven in de bomen,’ zei ze lachend. Dat was iets minder romantisch, maar het was nog altijd wel doenbaar. Ze keek hem lachend aan. ‘Ik zat eerst nog aan het open veld te denken, maar dat is misschien niet zo’n goed idee,’ zei ze glimlachend. ‘Jij mag van mij kiezen, ik weet er verder geen meer,’ gaf ze toe. Ze sloeg haar armen opnieuw rond zijn nek. Het liefst duwde ze hem terug op de bank, kroop ze op hem en… Nee. Nee. Nee. Niet zo! Niet zo denken. Ze was gek. Ja, ze werd gek. Gek van verlangen. Nee, dit werd een romantisch uitje. Misschien gewoon een date, zonder bijbedoelingen. Ook al hadden ze elkaar niet meer gezien en was het al een tijdje geleden sinds ze nog echt iets samen gedaan hadden, ze moest zich inhouden, haar verlangen onder controle houden. Ze keek vrolijk naar Paul. Hopelijk zou hij het brandende verlangen niet in haar ogen zien, ze wilde niet alles voor hun verpesten. Nee, dat zeker niet.