Saaie les

Bella sloot de voordeur achter haar. De voordeur ging, zoals gewoonlijk, met een klap dicht. Vrijwel direct liep Bella naar haar pick-up. De sleutel van haar auto prikte in haar been, waarom had ze dat ding ook in haar broekzak gedaan? Bella griste de sleutel uit haar zak, stapte in haar auto en draaide de sleutel in het slot om. De auto kwam met veel lawaai brommend tot leven, daarna reed Bella op haar eigen tempo naar school toe. Ze had geen zin in school, bij de gedachten aan de saaie leraren en lessen kreunde ze al. Een zucht verliet haar keel toen ze zag dat de parkeerplaats op school al aardig vol was. Bella parkeerde haar auto in de eerste plek die ze zag en ze stapte uit. Bella's schooltas lag op de passagierstoel. Ze sleurde haar schooltas, die best zwaar was van alle inhoud die erin gepropt zat, uit de auto. Met grote passen vervolgde Bella haar weg naar school, ze was nog op tijd voor de les dus ze hoefde niet heel erg te haasten. Na ongeveer een minuut was ze bij het lokaal. De saaie biologie docent was nog niet in het lokaal en Bella zag dat er al wat mensen waren, de meeste waren druk in gesprek met elkaar. Bella zuchtte en haar blik ging even door de klas. Daar, op de achterste rij, waren nog wat bankjes vrij. Bella versnelde haar pas en ging rustig zitten. Ze liet haar schooltas op de grond vallen en legde haar hand onder haar kin. Rustig keek ze een beetje voor zich uit, de gesprekken om haar heen boeide haar niet. Half verstond ze wat de mensen zeiden, maar ze deed er geen moeite voor het te verstaan. Ergens hoopte ze dat de les zou uitvallen en dat ze nu wat anders kon gaan doen in plaats van voor zich uit staren. Ze zuchtte nogmaals en verzonk een beetje in gedachten...

Edward zat nog met zijn ouders thuis ze waren aan het bespreken wat ze moesten doen. Een weerwolven familie was aangevallen door een vampier. De Volturi zou hier al snel wat van te horen krijgen. Kort keek Edward rond. Waar waren zijn broers en zussen? Damn school... Meteen stond hij op en schoot naar buiten hij rende de garage in en sprong in zijn zilvergrijze volvo. Meteen vertrok hij richting school. De eerste keer dat hij te laat was, de eerste keer in een hele lange tijd. Edward reed zo snel hij kon, zonder de kans enig gevaar te lopen de radio stond op en een van de bekendste liedjes op het moment klonk erdoor. Maar hij sloeg er geen acht op, nee hij moest op school geraken voor de middag pauze. Al snel kwam ook de school in zicht en trapte hij hard op de rem en stond meteen achter de wagen van Emmet, een hele kortee grijns was te zien op zijn gezicht maar die verdween al hel gauw. De jongen sprong uit zijn wagen en rende de school in, zonder moeite raakte hij voorbij de balie en voorbij al de leerkrachten. Hij nam een papier uit zijn zak en schreef daar dan in zijn sierlijkste handschrift een rede op waarom hij te laat was. Rustig duwde hij de deur open en keek even naar de leerkracht. 'Wel wel wel, Meneer Cullen ik hoop dat u een rede heeft om te laat te komen.' Edward knikte naar hem. Rustig gaf hij het briefje aan de man en keek al snel rond. En daar zat ze dan. Zijn Bella. Edward wandelde naar haar toe en zette zich naast haar neer en grijnsde even. 'Moet jij niet gaan opletten?' Vroeg hij speels aan haar.

Bella hoorde vaag de voetstappen van andere mensen die het lokaal inkwamen. De leraar was inmiddels ook aanwezig en maakte aantekeningen op het bord. Bella had niet geluisterd of opgelet en had geen idee waar het over ging. Plotseling hoorde ze Edward's stem. Ze draaide zich met een ruk om en keek naar zijn prachtige gezicht. 'Moet jij niet gaan opletten?' Vroeg hij speels aan haar. Bella keek hem niet-begrijpend aan ook al wist ze heel goed waar hij het over had. Waarom was Edward eigenlijk zo laat, ze had hem nog nooit te laat zien komen. 'Waarom ben je zo laat?' vroeg Bella op een fluistertoon aan Edward, ze negeerde zijn eerste vraag en keek even naar de leraar. De leraar merkte niet eens dat de halve klas aan het praten was. Ze draaide zich weer om naar Edward en begon allemaal redenen te bedenken waarom hij zo laat in de les was. Ze keek hem aan en wachtte rustig op antwoord. 'Iedereen pakt een microscoop, een invulblad en zo'n doosje,' klonk opeens de stem van de leerkracht, 'Één microscoop en doosje per tweetal'. Bella keek naar de leraar en zag dat hij een microscoop en doosje in zijn handen had. Ze zuchtte even en stond op om de spullen die nodig waren voor het practicum te halen. 'Ik haal die spullen wel,' zei ze tegen Edward. Ze liep naar de leraar toe en ging in de rij staan voor de spullen voor het practicum. Bella keek even naar het bord, daar stond alles voor het practicum uitgelegd. Het was alleen slordig geschreven en ze kon het niet lezen. Ze zuchtte nogmaals toen ze een invulblas, microscoop en doosje met glasplaatjes etc. in haar handen geduwd kreeg. Snel liep ze terug naar haar plek en dus ook naar Edward. Ze legde de spullen op tafel en ging weer zitten. 'Zo.' momelde ze terwijl ze alles recht aan het zetten was.

Edward keek haar even aan en fronste. Waarom hij zo laat was? Tja liegen kon hij ook niet, dan verdraaide hij de waarheid maar op een of andere manier. 'Oh gewoon het dagelijkse, mijn vader was bezig over dat er een mens was vermoord en de hele zwets.' Zei hij tegen haar. 'Niets ernstigs aan de hand.' Toen hij de stem van de leerkracht had gehoord wou hij al vertrekken maar Bella was hem voor. Rustig zette hij zich neer en luisterde gewoon even naar alles, inclusief de gedachten van de mensen die hier waren. Maar ook dacht hij zelf aan de allereerste keer dat hij Bella had ontmoet. Dat was één herinnering die hij nooit meer zou kunnen vergeten, eveneens omdat Emmet het er vroeger altijd over had, om hem ermee op te jutten. Tot hij haar dan ook eens meenam naar huis, toen hield hij ermee op. Maar goed ook. Rustig keek hij weer naar Bella die alweer terug was en alles recht zette, hij zelf stak de microscoop in de stekker en zo lichte de lamp die erin verwerkt zat op. Blijkbaar deden ze weer eens het practicum, ach Edward moest hiervoor geen moeite doen, simpel omdat hij al die leerstof al zoveel keer had gezien. 'Dus is Jake nog langs geweest?' Vroeg hij kalmpjes aan haar en streek even door zijn haren en wachte rustig af.

Bella luisterde naar Edward, het ging vast over die dode man waar zij en Edward het al een keer over gehad hadden. Zoveel doden konden er toch niet in zo'n korte tijd vallen? 'Oh.' zei Bella een beetje kortaf tegen Edward, het leek er namelijk niet op dat hij er nog veel over zou gaan vertellen. Ze zuchtte even en keek naar Edward, hij stak de stekker van de microscoop in het stop contact. 'Dus is Jake nog langs geweest?' Vroeg hij kalmpjes aan haar. Ze keek hem een beetje verbaasd aan, het was haar een raadsel waarom hij dat aan haar vroeg. Ze was toch gewoon op school? Ze zuchtte even en knikte van niet. 'Hij is niet nog een keer langs geweest.' zei Bella daarna tegen hem. Snel schoof Bella het doosje met glasplaatjes en etc. naar Edward toe, Edward had het vast al vaker gedaan en kon het dus zonder de nodige problemen doen. 'Ik denk dat hij bezig is met andere dingen.' mompelde Bella, ze pakte een pen en schreef haar naam op het invulblad. Ze probeerde het netjes te doen, maar het zag er nooit zo netjes en sierlijk uit als Edward zijn handschrift. Daarom duwde ze het invulblad weer naar het midden van de tafel tussen hen in. Ze keek even naar Edward die door zijn brons kleurige haar streek. Dat deed haar denken aan de eerste keer dat ze naast elkaar zaten in de les. Dat was niet echt een leuke herinering. Ze had toen nog gedacht dat Edward haar al haatte voordat ze elkaar ook maar een keer hadden ontmoet. Bella zuchtte even en zette die herinering uit haar hoofd. 'Hoe gaat het trouwens met jou en je familie?' vroeg ze toen aan Edward. Ze keek hem aan afwachtend op wat hij zou gaan antwoorden.