Just a simple walk, or not...

Katherine keek even vertwijfeld naar de paden. Weer moest ze kiezen tussen 2 paden, naar links of naar rechts. Langs haar was Scar al gaan zitten. De oude, zwart met witte bulterriër liep al niet zo graag, laat staan dat hij hield van onnodig wachten. Ze had geluk dat ze Bubble, haar Yorkshire terrier, niet bij zich had want die was als een gek om haar heen gaan rennen. Dan toch liever eentje die ging zitten. Kath vond persoonlijk dat ze wel de weg goed moest kiezen. Voorheen was ze al een aantal keren verdwaald en ze had geen zin om dit opnieuw te laten gebeuren. Toen ze opeens aan de riem voelde trekken keek ze omlaag. Scar was er ondertussen zelfs bij gaan liggen. Ze zuchte vermoeid, en trok de hond zachtjes omhoog. 'Kom mee, jongen. We gaan wel gewoon links' mompelde ze tegen de hond. Deze liet zich met veel moeite overeind hijsen en waggelde in een sloom tempo achter haar aan. Zelfs een oma met een rollator kon hen nog inhalen op dit tempo. Het irriteerde haar best wel en ze richten haar blik maar op de boomtoppen. Het was grauw weer, maar de boomtoppen zouden toch geen zon door hebben gelaten als deze wel had geschenen. Hoe had haar moeder in godsnaam bedacht dat ze hier wilde gaan wonen? Welke grote liefde, waar zij nog niks van af wist had ze nu weer ontmoet. Ongemerkt ging ze sneller lopen, waarom al snel een reactie volgde aan de andere kant van de riem. Scar was het blijkbaar zat, en was erbij gaan zitten. 'Scar, nee. Kom op nou' riep ze geïrriteerd. Ze trok weer zachtjes aan de riem, maar het had geen zin. De hond bleef gewoon op zijn plaats. 'Doe me dit alsjeblieft niet aan' zuchte ze wanhopig. Ze had het dier al eens 'n half uur moeten dragen, en daar werd een mens nu niet bepaald vrolijk van. Opeens richte Scar zijn kop op, zijn oren totaal op focus. Katherine begreep er niks van. Toen bedacht ze dat hij misschien wel een eekhoorn of een konijn hoorde. Hij was immers een soort jachthond, alhoewel dan wel van het type lui. Ze dacht geritsel achter zich te horen, en draaide zich om. Toch was er niks te zien. Scar begon zacht te grommen. Dit betekende meestal dat er andere mensen waren. 'Hallo?' vroeg ze luid. Haar stem klonk duidelijk iet wat onzeker, maar dat kon haar nu weinig schelen. Als iemand haar dacht te besluipen konden ze rekenen op zowizo een aantal blauwe plekken. Ze hield niet van dit soort spelletjes, en zeker niet in bossen. 'Wie is daar?' vroeg ze opnieuw, haar stem iets vaster dit keer.

(In het begin Taylor + Me)

''Nu moet ik echt gaan'' klonk een vrouwelijke stem achter zijn rug. Met zijn crossmotor scheurde hij door de starten van Fork's. Langzaam kwamen ze tot stil stand en het meisje klimde er af. ''Weet je zeker dat ik je niet thuis moet brengen? ik wil niet dat je wat overkomt!'' zij hij probeerend zo vriendelijk mogelijk. Zijn plan was niet helemaal volgens plan gegaan. Al was het weer wat grauwig kon hij gemakkelijk buiten rond hangen en Lady's aan de haak slaan. Tay zijn ogen gleden over de jongedame heen. Ze was knap maar, mee blijven zou hij nooit. Hij speelde altijd maar even met zijn voedsel wanaar hij het natuurlijk niet meer vol kon houden en zich liet gaan. Taylor was wat in gedachten verzonken en staarde het meisje aan.''Nee dat hoeft echt niet hoor! ik woon maar twee straten vererop.'' zij ze verzekerd. Ze zetten nog een stap dichter naar Taylor. De woorden van de dame herhaalde zich een paar keer in zijn hoofd om het te bezinken. Toen de dame zich naar voren maakten snapte Tay de hint al. Langzaam haalde hij één hand van het stuur. Zachtjes ging hij over haar wang heen waarnaar hij lief lachte. Voorzichtig bracht hij haar hoofd dichter bij, zijn lippen op de haren. Het was een korte maar zeker de moeite waard voor het meisje om met zo'n iemand te zoenen. Taylor keek nog even rond het was te druk om haar nu te gaan bijten. Naja, dan moest hij het later doen. Hij draaide zijn Crossmotor op vol gas en scheurde weer weg. Het meisje stond enkel nog achter hem verliefd in het niets te staren. Terwijl Taylor niets voelde, hij speelde graag met gevoelens van de Lady's voordat hij op het bloed af ging. De meeste grieten waren ook al erg snel over te halen. Zijn glimlach en sixpack deden het meeste werk.

Taylor's donkere ogen Namen elk detail op die hij zag. Wat hem voornamelijk op viel was een bosrand. Hij zag al een stel joggers het bos betreden. Goede plek dus voor een jacht. Hij zocht een parkeer plek vlak bij het bos. Rustig reed hij er heen en zetten zijn motor stil. Hij draaide het slot dicht en trok de sleutels er uit. Voordat hij überhaupt nog iemand had gezien likte hij zijn lippen al af. Dat heerlijke zoete bloed van jonge vrouwen. Zijn mondhoeken krulde bij het idee. Hij veegde voordat hij ook het bos zou betreden zijn witte T-shirt even af en zijn donkere spijkerbroek. Natuurlijk was het T-shirt wat te krap voor zijn spieren maar dat deerde niet. Met een menselijke pas ging hij nu ook al het bos in. Hij snoof eens diep en er was gelijk al een vrouwelijke geur die hem beviel. ''Let's start'' Mompelde hij waarnaar hij een jongende pas maakten richting de zoete geur. Zo ver hij zag bevonden er maar weinig mensen in het bos en doordat het weer hem mee zat, zou het weer eens geweldig worden. Er was nog geen mens te zien en de geur was nog niet gestopt dus ging Taylor nog een tandje harder lopen. Hij rende nu harder dan een gemiddeld mens maar, niemand die het op zou vallen. Zacht gekraak van de takken was onder zijn all stars te horen. De wind bracht de geur steeds sterker mee dus zijn prooi verplaatste zich erg langzaam. Bij het horen van een zoete stem stopte hij gelijk met rennen. Zijn mondhoeken krulden waarnaar hij zag dat hij echt heel dicht bij was. Met zijn hand ging hij door zijn haar waarop hij een rustig pas zetten naar de Lady. Hij hoorde een hond grommen, maar dat zou geen enkel probleem zijn. Hij moest toch eerst vertrouwen winnen. Dan was het leegzuigen het leukst. Zijn lach werd nog iets groter toen hij de jonge dame zag. Ze was mooi erg mooi, mooier dan die van daarnet. Ze had mooi bruin krulend haar en sprekende ogen. ''Hey'' antwoorden hij nog op haar hallo. ''Taylor'' Zij hij warm. Hij keek het meisje met zijn donkere rustige ogen aan. Gelukkig had hij lenzen in anders zou het moeilijk zijn geweest om dames te pakken te hebben gekregen. ''En met wie heb ik het genoegen.'' Zij hij wat charmant. Waarop een vriendelijke glimlach van zijn gezicht te lezen was.

[ zijn er meer die dan in het topic willen? xD]

Ina was al de hele dag in het bos aan het wandelen, niet te verwonderen want dit was waar ze woonde. Eigenlijk zocht ze nog steeds naar een zeer mooi plekje, maar die vond ze blijkbaar niet. Eigenlijk was dit bos helemaal zo mooi niet, noch het dorp. Misschien was het wel beter als ze gewoon weg ging, naar een ander bos. Het enige wat Ina tegenhield waren de bewoners, ze had zo het gevoel dat hier nog wel interessante dingen konden gebeuren. Ina vond dat het bos doordrenkt was met de geur van vampiers. Maar nu rook ze ook nog iets anders, een mens, in dit bos? En dan nog met zo een donker weer, niet echt slim, maar dat waren mensen ook niet. Ina volgde de geur en kon al van verre onderscheiden dat er een vrouwelijk mens was, een mannelijke vampier en… een hond. Langzaam kwam Ina dichter bij de drie. Haar ogen bleven een tijdje rusten op de vampier, misschien verstoorde ze zijn (toekomstig) drinkje wel. Maar dat was gedeeltelijk haar bedoeling. “Hallo” zei Ina liefjes. “Ik… Ik ben Ina” fluisterde ze zachtjes, alsof ze verlegen was.

Katherine hoorde een stem achter zich, en draaide zich vliegensvlug om. Een jongen stond achter haar en bekeek haar. Hij had zwart haar en zijn sixpack was niet bepaald onduidelijk. Toch had hij voor haar niet zo'n strak shirt hoeven aan te trekken, anders was het ook wel gezien te geweest. Het was te hopen dat hij dit niet deed om te imponeren. Hij stelde zich voor als Taylor. Even keek ze vertwijfeld naar Scar, dit nogsteeds een het grommen was. 'Kappen Scar' mompelde ze, terwijl ze even aan de lijn trok. Toch hield de hond zijn mond niet. 'En met wie heb ik het genoegen.' vroeg hij haar met een warme stem. Even twijfelde ze, aangezien Scar nooit gromde. Naar niemand... Ze besloot toch gewoon te antwoorden. 'Katherine, maar zeg maar Kath' zei ze, terwijl ze haar blik op hem richten. Een vriendelijk was van het gezicht van Taylor af te lezen en ze glimlachte vriendelijk terug. Ze stak haar hand uit als begroeting, wat alleen maar meer gegrom van Scar als gevolg had. 'Scar, kappen nou' zei ze boos tegen de hond. Deze keek haar even aan. Hij dimde en beetje, maar stoppen deed hij niet. 'Het spijt me' mompelde ze tegen Taylor. Deze jongen leek haar best aardig en daarbij was hij een van de eerste die tegen haar praten. Afgezien van Effy dan en een aantal kinderen uit haar klas dan, maar goed. Ze had geen zin dat haar hond nu dit ging verpesten. Aan de andere kant, misschien was er inderdaad wel iets mis. Ze leek dit zelf ook te voelen, maar wilde er niet aan toegeven. Daarbij had ze dit bij meer mensen in de stad. 'Ehm... Ga je ook naar school hier in de buurt?' vroeg ze, om maar een gesprek op te bouwen.

Het meisje leek wat verschrikt van zijn aankomst. Wat ook niet zo vreemd was, als ze wist dat zij nu boven aan zijn menu stond. De hond was knap irritant met al dat geblaf. Niet dat het meisje zou denken dat hij iets anders was dan mens. Het meisje stelde zich voor als Katherine of anders gezegt Kath. ''Aangenaam Katherine'' Zij hij met een glim lach waarbij zijn wittentanden ontbloten. Kath had een schone naam een schoon uiterlijk en hoogst waarschijnlijk zuiverbloed. Taylor voelde al dat hij zich in moest houden om nu al een hapje van haar te nemen. Ze stak haar hand uit waarnaar de hond nog erger begon te grommen. Taylor wist dat hij geen hand moest geven aangezien zijn lichaam ijzig koud was. Gelukkig werd hij gered door iets wat hij liever niet zag. Een ander vampieren meisje was ook achter de zoete geur aangegaan. Taylor hield niet van mede vampieren en zeker niet als ze zijn bloed af wilde nemen. Zijn gezicht vertrok ook gelijk van vrolijk naar Kath naar een ijzige blik naar het andere vampiertje. ''Taylor'' mompelde hij haar toe binnensmonds. Dit was misschien net genoeg tijd zodat het meisje haar arm weer zou laten zakken. Weer sprak ze tegen haar hond. Dat beestje had het goed terwijl Kath van niets af wist. Toen ze zich verontschuldigde sierde er weer een klein glimlachje rond zijn gezicht. ''Maakt niet uit hoor, ik heb het überhaupt nooit zo gehad op dieren.'' Zij hij knipogend. bij de vraag die bij haar vervolgde kreeg hij een wat bedenkelijke blik op zijn gezicht gedrukt. ''Uuh nee eigenlijk niet. Ik ben hier ook niet zo lang..'grijnsde hij. Hij was hier wel wat langer maar had buiten mooie meisjes niet veel van zich laten zien. ''En jij? jij zit waarschijnlijk al erg lang hier of heb ik het nu mis.'' Vroeg hij met een wat onschuldige blik. Hij kreeg een raar soort gevoel bij het meisje als hij in haar ogen keek. Dat soort gevoel was lang geldenen dat hij dat voelde. Zij had de zelfde ogen als haar. Haar mooie ogen pracht juweeltjes. Die iedereen kon verlijden maar, alleen om hem gaf ze. Even schudden Tay met zijn hoofd. ''Uhh zij ik wat?'' vroeg hij wat beschaamd. Hij wist als hij nou heel open over alles was dat het makkelijker was om vertrouwen te winnen. Hij hoopte ook erg dat het meisje er mee in ging.

De jongen lachte en zijn hagelwitte tanden werden zichtbaar. Ze kon het niet laten om te denken aan de teleshop reclame van de zoveelste teethwitner. Zachtjes grinnikte ze bij de gedachte aan. Waarschijnlijk zou hij dit niet begrijpen, maar dat hoefde ook niet. Ze stak haar hand uit, maar er kwam geen reactie. Deed ze iets fout? Toen hij binnenmonds zijn naam mompelde begon ze zich echt af te vragen wat ze had gedaan. Kwam het door het grinniken. 'Het was niet om jou' mompelde ze vrijwel onverstaanbaar, terwijl ze haar hand heel langzaam liet zakken. Toen ze Scar corrigeerde was zijn reactie echter weer heel anders. Hij zei dat hij niet goed was met dieren, waarop een knipoog volgde. Welke knop was hier in hemelsnaam omgegaan? Op de vraag of hij hier naar school ging was het antwoord duidelijk. Een nee. Het hele gezeur over dat hij hier nog niet zo lang was hoefde ze eigenlijk niet te horen. Nee was nee, en dat bleef zo. ''En jij? jij zit waarschijnlijk al erg lang hier of heb ik het nu mis.'' vroeg hij haar met een onschuldige blik. Toch had ze het gevoel dat hij wist dat ze hier nog niet zo lang was. Ze glimlachte echter lieflijk en schudde haar hoofd. 'Je hebt het mis. Ik woon hier pas een tijdje. Mijn moeder had weer het gekke idee om perse te verhuizen'. Dat laatste sprak ze iets zachter uit dan de rest. Ze wilde geen ruzie met haar moeder, maar het maakte haar gewoon nogal kwaad. Simpelweg het feit dat ze haar hele sociale leven weer kwijt was kon ze niet accepteren. Opeens zei Taylor iets, wat haar weer terug haalde uit haar gedachte. De vraag verbaasde haar echter. Hij vroeg haar of HIJ iets had gezegd. 'Nee, je zei niks volgensmij' mompelde ze een beetje verbaasd. Opeens waaide er een harde windvlaag langs hen heen die haar haren liet dansen. Bladeren waaide over haar voeten en langs haar benen. Waar kwam deze wind opeens vandaan? Ze keek om zich heen, maar er was geen enkele aanleiding. Scar was inmiddels aan de riem beginnen te trekken, in de richten waar ze vandaan waren gekomen. Hij wilde schijnbaar terug. Pressies op dat moment begon het te regenen. Eerst zacht, daarna iets harder. Het hele bos rook meteen anders, tenminste voor zover zij kon ruiken. Doordat haar haar nat werd, werd ook de geur van haar shampoo voor haar gevoel weer iets duidelijker. 'Ehm... volgensmij moet ik maar terug naar huis' zei ze, terwijl ze Taylor kort aankeek. Eigenlijk had ze nog niet zo'n zin om te gaan, maar Scar bleef trekken aan de riem en ze wilde zich eigenlijk niet nat laten regenen.