Aan Edward denken

Edward keek haar aan en streek even door zijn haren. 'Jij gaat die wolf toch niet zelf zoeken, als Jacob de wolf niet gaat zoeken?,' Edward keek even naar de lucht en ademde even diep in. 'Als hij hem niet gaat zoeken moet ik het wel doen. Maar ik ga niet alleen, ik kan dat beest niet laten gaan. De kans dat het nog meer mensen uitmoord is veel te groot.' Zei hij tegen haar. Tuurlijk wou ze dat hij bij haar bleef, maar hij kon die wolf niet laten gaan. Moest die kneus het in zijn hoofd krijgen om Bella aan te vallen zou dat ook gebeuren, en dat kon hij niet toelaten. Edward was geleerd om kalm te blijven in zo'n situaties, je opboeien was niet goed voor niemand. Hij plaatste zijn hand op haar hoofd en sloot voor een lange tijd haar ogen en zuchte diep. Edward moest nu eens goed gaan nadenken over alles. Alles nog goed overlopen voor hij zelf achter die wolf aanging.

[Examens zijn niet goed voor mij TwT]

Bella zuchtte, ze wist dat Edward dat moest doen. Anders zouden er meer doden kunnen vallen, en dat wilde niemand. Stel dat Charlie weer een melding binnenkreeg van grote wolven die in het bos rondliepen, dan zou hij ook kunnen worden aangevallen als hij erachter aan ging. Of dat er wat gebeurde met Edward of Jacob, dat wilde ze ook niet. Ze besloot om er maar verder niet meer over na te denken, dan zou ze een paniekaanval krijgen. Bella zuchtte diep bij de gedachte daaraan. 'Wanneer is het eigenlijk gebeurd?,' vroeg Bella die haar stem zo kalm mogelijk probeerde te laten klinken. Ze wende haar blik van de donkere hemel af en keek Edward in zijn mooie goudkleurige ogen aan. Ze verwachtte dat het pas geleden was gebeurd, anders wist Jacob het al en dan hoefde zij hem niet perse te informeren over dat ongeval. Plotseling kreeg Bella een beetje medelijden met de overige familie van de man, als hij familie had. Als zij haar vader kwijt zou raken zou ze kapot zijn. 'Had die dode man nog familie?,' vroeg Bella zacht maar op een kalme toon. Ze keek Edward nog steeds aan en wachtte geduldig op antwoord.

Edward had zijn ogen nog steeds gesloten. Opeens hoorde hij wat in de verte en daardoor deed hij zijn ogen open en keek hij recht in die van Bella. 'Wanneer is het eigenlijk gebeurd?' 'Deze middag ongeveer rond één uur ofzo.' Zei hij tegen haar en zuchte even diep. Kort dacht hij aan Riona en voor enkele seconden betrok zijn gezicht, maar hij wist het weer optijd in de oorsprongkelijke staat te krijgen. Ook moest hij weer dringend met Alice gaan praten, maar ook met haar vader over het feit dat er weerwolven naar de school in Forks gingen, en niet gewoon naar de school in het reservaat. 'Had die dode man nog familie?' Edward knikte en keek haar weer met die kalme blik aan. 'Hij had een dochter, Riona, dat was het meisje dat ik gevolgd was naar huis.' Zei hij tegen haar en haalde zijn schouders even op. Tuurlijk was het erg, maar hij had geen medelijde, dat kind dacht dat hij tonnen familie had. Ze had hem op de een of andere manier beledigd. Zijn echte familie was al heel lang dood, de enigste die hij nu als 'familie' had waren de Cullens.

Bella keek hem een beetje verbaasd aan, zij had namelijk helemaal geen sirenes en dat soort dingen gehoord. Toen bedacht ze zich dat ze ook helemaal niet thuis was, ze was naar het bos geweest daar kon je dat niet horen. Ze zuchtte even diep en keek weer naar de hemel boven hen, er was zo kort geleden iemand dood gegaan door een weerwolf en zij wist dat niet. Ze had Jacob toen nog gesproken, en die wist dat dus ook nog niet. 'Oh. Dat is wel erg voor haar, dat was zeker haar laatste familielid?,' vroeg Bella aan Edward. Ze had het vage gevoel dat Edward dat meisje niet mocht, maar voor de zekerheid vroeg ze het maar niet. Even sloot Bella haar ogen, ze luisterde naar de geluiden die te horen waren. Jacob had zelf ook nog helemaal niks gehoord van dat 'ongeluk', misschien wist hij het nu wel. Bella wilde daar even niet meer over nadenken en opende haar ogen weer. 'Riona zit zeker ook hier op school?,' vroeg Bella aan Edward, met 'hier' bedoelde ze de plaatselijke school in Forks. Hoe moest Edward Riona anders ontmoet hebben? Ze zuchtte even bij de gedachte aan school, de saaie lessen en de nog saaiere leraren... Na een tijdje nagedacht te hebben zuchtte Bella. Het was al laat, misschien moest ze maar naar huis gaan. Anders werd Charlie weer ongerust. Ze ging rechtop zitten en keek naar Edward. Ze zuchtte nogmaals, ze wilde niet weggaan maar als Charlie ongerust werd. Ze slikte bij de gedachte daaraan, dan zou ze hem moeten vertellen waar ze geweest was en bij wie. Bella dacht er verder niet meer over na en zei tegen Edward: 'Misschien moeten we maar naar huis gaan, anders word Charlie misschien ongerust.'. Ze stond op en wachtte totdat Edward ook op zou gaan staan en mee zou lopen...

Edward keek haar aan en fronste even om haar verbaasde blik. 'Oh. Dat is wel erg voor haar, dat was zeker haar laatste familielid?' Edward knikte en zuchte even. Eerst hadden hij en het meisje nog vriendelijk naast elkaar gezeten tijdens de les en nu opeens door die domme uitbarsting van haar was dat ook weer helemaal om zeep. Tja, veel maakte het hem niet uit, en het was eens een keer niet zijn fout. 'Riona zit zeker ook hier op school?,' 'Jep, ze zit zelfs bij ons in de klas.' Zei hij tegen haar. En dat bracht hem op het volgende. Ze was vandaag niet op school geweest en dat was echt niets voor Bella, buiten als hij bij haar was dan, dan was het al normaal dat ze niet gingen. 'Zeg, hoe komt het trouwens dat jij niet op school was vandaag?' Vroeg hij droogjes aan haar. Toen ze overeind kwam keek hij haar even raar aan. Waarom deed ze dat nou? Kwam het door hem ofzo? Nee, vast niet. 'Misschien moeten we maar naar huis gaan, anders word Charlie misschien ongerust.' Toen stond ze op. Ook hij veerde meteen recht en nam haar hand vast en glimlachte even. 'Ik denk dat dat het beste is, straks denkt hij nog dat wij je gekidnapt hebben.' Zei hij met een speelse grijns tegen haar. Dat had Alice al eens gedaan en echt gelukkig was haar vader daar niet mee geweest, maar daarna kon hij er wel om lachen, deels omdat Alice hem alles had verteld wat ze hadden uitgespookt met Bella.

Bella keek Edward aan en hield haar hoofd een beetje schuin. Ze had Riona nog nooit gezien bij hun in de klas. Ze was vast nieuw. Bella was vandaag niet naar school gegaan en ze vond het al gek dat niemand erover begonnen was. 'Jacob was langs geweest en toen had Charlie mij ziek gemeld op school. Hij wilde blijkbaar graag dat ik met Jacob ging praten.,' zei Bella tegen Edward. Ze zuchtte daarna kort, voor een gesprek met Jacob had ze echt niet een dag school hoeven missen maar het was wel fijn om weer eens met hem te praten. Bella voelde Edward's koude hand om de hare en ze verstrengelde haar vingers met die van hem. 'Ja, maar als jij mij kidnapt is het alsnog minder erg dan als je Alice mij laat kidnappen,' zei Bella tegen Edward, dat deed haar denken aan die keer dat Alice haar gekidnapt had. Onder dwang moest ze leuke dingen met haar doen! Net of ze een klein kind was, toen kon Bella er niet om lachen maar nu verscheen er toch een kleine glimlach op haar gezicht. 'Je moet Alice trouwens nooit meer over over halen om mij te kidnappen!,' zei Bella met een klein glimlachje op haar gezicht. Ze dacht terug aan die laatste gijzeling van Alice, Bella schudde even haar hoofd. Edward had een heel bed gekocht en zij wilde er niet op slapen. Ze duwde die gedachten weg en keek even naar Edward...

Dus ze was gewoon niet naar school gegaan omdat die ho.. Jacob was langs gekomen. Hoe gezellig. 'En daarvoor ga jij een schooldag skippen? Hmm tof.' Mompelde hij tegen haar en keek een tijdje voor zich en voelde haar vingers zich dan weer verstrengelen met de zijne. Nog steeds mocht hij Jacob niet, ach dat zal toch nooit gaan gebeuren dus veel over nadenken deed hij niet. 'Ja, maar als jij mij kidnapt is het alsnog minder erg dan als je Alice mij laat kidnappen,' 'Aaah, kom op ik ben erger als Alice hoor.' Zei hij tegen haar en glimlachte even speels naar haar. Met zijn vrije hand streek hij door zijn haar en dan begon hij samen met haar te wandelen richting de stad.
'Je moet Alice trouwens nooit meer over over halen om mij te kidnappen!' Edward keek haar even aan en fronste. Loog ze nu tegen hem over Alice? 'Toe, ik weet heus wel dat je het leuk vond met Alice hoor.' Zei hij tegen haar en drukte haar een zachte kus op haar lippen en grijnsde eventjes. Edward wist goed genoeg hoe irritant zijn zus kon zijn, hij leefde al lang genoeg met haar onder een dak.

Bella grinnikte even kort en zei: 'Ik kon moeilijk naar school bellen en zeggen dat mijn vader gelogen heeft en dat ik naar school kom.'. Bella keek hem aan en glimlachtte terug. 'Je weet niet hoe erg ik gemarteld ben door Alice,' zei Bella die Edward ook een speelse glimlach terug wierp. Terwijl ze naar 'de bewoonde wereld' terug liepen dacht Bella na over de gijzeling. Die gedachten waren na een tijdje niet meer zo interresant. Ze keek even naar Edward en luisterde naar wat hij zei. 'Toe, ik weet heus wel dat je het leuk vond met Alice hoor.' Ze glimlachtte even speels naar hem en antwoorde: 'Nou... Je hebt me betrapt!'. Ze voelde kort daarna Edward's koude maar zachte lippen op haar lippen en ze zuchtte daarna even tevreden. 'Is er nog iets spannends op school gebeurd toen ik weg was?,' vroeg Bella daarna aan hem, ze kon zich moeilijk voorstellen dat er iets spannends was gebeurd op school. Dat gebeurde immers bijna nooit. Bella's gedachten gingen even terug naar het gesprek met Jacob, ze hadden alleen maar een beetje zitten kletsen over van alles en nog wat. Misschien had ze wel net iets leuks gemist op school. Ze keek weer even naar Edward en wachtte geduldig op antwoord.

Daar had ze wel een punt, ach ja zo'n big deal was het nu ook weer niet. Zo lang ze morgen maar weer kwam. Toen ze zei dat ze gemarteld was door zijn zus fronste hij even. Wat moest hij dan zeggen, hij leefde al veel langer met haar en had al veel te verduren gekregen van haar. 'Mag je nog blij zijn, ik leef al lang met haar en wat ze allemaal uitgespookt heeft met mij wil je niet weten.' Zei hij tegen haar. Echt veel was er niet gebeurt tussen hem en Alice, buiten de kleine broer en zus ruzietjes, maar dat was dan ook al. Ach ja, overdrijven mocht wel eens een keer zeker. 'Ik betrap je altijd.' Zei hij en keek dan ook weer even in haar ogen. 'Is er nog iets spannends op school gebeurd toen ik weg was?' Iets spannends? Buiten dat er een weerwolf met hen in de klas zit niet echt heel veel. 'Nah, niet echt er zijn alleen enkele weerwolven op school en eentje zit in onze klas jammergenoeg.' Edward keek weer voor zich uit en dacht even na. Bella die moest praten met Jake van Charlie. Hij vond het maar raar, maarja hij kon de man geen ongelijk geven.

Bella glimlachtte en zei tegen Edward: 'Oh jawel hoor.'. Ze kon zich eigenlijk best wel goed voorstellen wat die kleine Alice wel niet allemaal gedaan had bij Alice, alleen betwijfelde Bella wat of Alice dat wel allemaal had gedaan bij Edward. Hij mocht ook wel eens een keertje overdrijven. 'Nee hoor,' wierp Bella met alweer een speelse glimlach tegen. Bella zuchtte, een weerwolf in de klas, misschien had die weerwolf wel die onschuldige man vermoord. Bella ademde even langzaam uit, nee dat was niet zo. Anders had Edward het wel geweten. 'Wat fijn voor jou,' zei Bella tegen Edward, ze wist niet zeker of Edward ook de geur van wolven rook als 'de wolven' in hun mensengedaante waren. 'Morgen kom ik wel weer naar school,' zei Bella, 'Denk ik.'. Dat laatste zei ze met een grijns haar gezicht op een plagerige toon tegen Edward, ze wist bijna zeker dat ze wel naar school zou komen maar plagen was soms gewoon leuk. 'Hoe heet die weerwolf die bij ons in de klas zit?,' vroeg Bella daarna aan hem ze keek even naar Edward. Als ze Jacob weer zou spreken zou ze aan hem vragen of hij die weerwolf kende...

Jacob liep een beetje rond en verveelde zich dood. Hij wilde iets doen maar wat wist hij niet tot hij een verschrikkelijke geur rook. Hij kreeg een gemene grijns op zijn gezicht. Edward irriteren. Maar waar Edward was was Bella. Kon hij haar ook nog even zien. Hij zette het op een lopen en niet veel later bereikte hij de rand van de bomen. Hij keek er even doorheen en zag Edward en Bella zitten. Mag ik jullie even vergezellen? zei hij in zijn gedachten. Hij wist dat Edward hem zou kunnen horen. Zonder op zijn antwoord te wachten stapte hij tevoorschijn. Bella zou het niet erg vinden als hij langs kwam, integendeel zelf. Maar Edward dacht daar anders over en dat was te zien aan zijn gezicht. Jacob dacht aan dingen die Bella en hij ooit weleens gedaan hadden. Hij ging bij hen zitten, zijn gezicht op neutraal. "Ook goedemiddag" Op zijn gezicht verscheen een grijns toen hij naar Edward keek. Zijn ontblote bovenlijf glom in het felle zonlicht. Hij zuchtte tevreden en richtte zijn aandacht op bella. "Hee Bells" Hij keek haar aan en glimlachte naar haar.

Bella kreeg het gevoel dat zij en Edward bespioneerd werden. Ze keek om haar heen maar zag niets. Ze haalde even kort haar schouder op en liep samen met Edward verder. Plotseling klonk Jacob's stem ergens uit het bos. Bella keek weer om haar heen en zag Jacob staan, meteen stond ze stil. Zijn ontblote bovenlijf glom en er stond een grijns op zijn gezicht. 'Jacob!,' zei Bella die meteen glimlachtte bij het zien van haar beste vriend. Ze keek even naar Edward, had hij geweten dat Jacob in het bos was en expres niets gezegd? Bella schudde in gedachten haar hoofd, dat zou Edward niet doen. En als Charlie nu ongerust was dat ze té laat thuis kwam had ze tenminste een excuus, Jacob was erbij. Dan zou Charlie het waarschijnlijk niet zo erg vinden dat ze later thuis kwam dan hij verwacht had. 'Jake, doe een shirt aan je glimt',' zei Bella die even naar hem glimlachtte. Ze keek even onwillekeurig naar Edward. Ze wist niet wat hij ervan vond dat Jacob erbij was gekomen, eigenlijk wel. Dat kon ze namelijk wel verzinnen. Ze zuchtte even en keek weer naar Jacob. 'Gaat het nog goed?,' vroeg Bella aan Jacob wiens bovenlijf nog steeds glom in het felle zonlicht. Er kwam op de plek waar zij en Edward stonden niet zoveel zon door het bladerdek, want het leek er nu niet op dat Edward een diamantenhuid had. Bella begon weer door te lopen, als Jacob wilde praten moest hij maar mee lopen. Ze moest opeens denken aan het ongeluk wat zo kort geleden gebeurd was. Even twijfelde Bella of ze er meteen over moest beginnen. Ze besloot om het onderwerp maar even uit te stellen en verder te lopen naar haar huis.

[Volgens mij was het toch donker hoor]


Opeens hoorde hij Jacob in zijn gedachten en juist toen hij wou antwoorde stond die hond er meteen. Edward hield zich maar kalm voor Bella anders hadden ze elkaar al lang in de haren gevlogen. 'Hoe heet die weerwolf die bij ons in de klas zit?,' 'Joan Grey ofzoiets.' Mompelde hij tussen zijn tanden door en wandelde dan ook voort. Boeide het hem dat Jacob er ineens bij was gekomen, eigenlijk wel. Maar hij liet het niet merken. Kort knikte hij naar hem en richte dan zijn blik even op Bella en mompelde wat inzichzelf. Toen hij even naar Jacob keek, zag hij ook meteen zijn gedachten. Edward spande zichzelf even helemaal op maar kalmeerde gelijk. 'Hou je gedachten voor jezelf hond!' Siste hij geirriteerd en wandelde dan verder. Bella mocht zeggen wat ze wou hij had geen zin in Jacob en al zeker vandaag niet. 'Hou je weerwolven in toom.' Sprak hij in gedachten tegen Jake en keek dan met zijn gouden ogen weer voorzich uit en wachte maar even op Bella aangezien hij best al ver vooruit was gelopen.

[ Dat dacht ik ook al, maar als Jacob perse wil glimmen mag dat van mij xD ]

'Hm,' mompelde Bella die niet echt naar de naam had geluisterd. Ze bleef een tijdje nieuwsgierig naar Jacob kijken, wachtend tot hij wat zou zeggen en ze over het ongeluk kon beginnen. Ookal wilde ze dat onderwerp even liever laten rusten. 'Hou je gedachten voor jezelf hond!' siste Edward naar Jacob. Waar sloeg dat nou weer op? Bella keek Jacob onderzoekend, om te ontdekken waar hij aandacht. Meteen moest Bella denken aan die keren bij Jacob in de schuur, dat ze werkten aan haar motor. Toen leerde ze Jacob kennen zoals ze hem het liefste zag, als haar beste vriend. Ze zuchtte even nauwlijks hoorbaar. Edward was al best ver vooruit gelopen en Bella liep naar hem toe. Waarschijnlijk begon Charlie nu ongerust te raken. Ze wilde niet aan een ongeruste Charlie denken. Bella pakte Edward's koude hand vast. 'Kom je,' mompelde ze tegen hem begon weer door te lopen. Als Jacob mee zou willen lopen moest hij dat vooral doen, dat zou Edward vast enig vinden. Niet dus. Ze keek even naar Edward, zijn goudachtige ogen keken voor zich uit. Voorzichtig gluurde Bella over haar schouder naar Jacob, die nog op dezelfde plek stond. Daarna keek ze, net zoals Edward, voor zich uit. Nog maar een klein stukje lopen en dan zou Bella Charlie onder ogen moeten zien. Ze zuchtte even kort en keek naar de grond terwijl ze verder liepen.