avondje weg

Het getik van haar hakken op het natte asfalt was het enige geluid dat te horen was in de verlaten straten van Forks. Het was nog maar 9 uur in de avond, maar zoals altijd leek het wel of iedereen al sliep, of dood was. Marie had besloten dat ze eens iets ging doen deze avond, deze nacht en waarschijnlijk ook nog de volgende ochtend. Omdat er niet veel te beleven was in het kleine dorpje, ging ze maar naar Seattle. Momenteel liep ze nog op een traag mensentempo, maar eens het wat later zou worden en ze al goed in de bossen zat, zou ze wel gaan rennen. Nu vond ze het vooral leuk om even op een gewoon tempo te lopen. Het gaf haar ook de tijd om uit te vinden hoe ver haar jurk meerok, niet zo ver tot nu toe. Maar dat mocht geen probleem zijn, zelf met amper een beetje beweging kon ze al redelijk snel lopen. Ze keek wel uit naar straks. Ze zou wat nieuwe, losse contacten kunnen maken, mannen versieren en geld winnen met drankwedstrijdjes. Het was banaal en oppervlakkig, zeker voor iemand zoals zij. Ze leefde voor de wetenschap, voor alles wat kennis was en inhield. Maar losse avonden om vanalles te doen wat helemaal niets inhield, dat was ook leuk zo af en toe. Ze had het al een paar keer gedaan met een andere vampier. Soms was het leuker, machtspelletjes uitspelen tegenover iemand die gelijk was aan je, of andere mensen nog meer laten overdonderd worden. maar af en toe was het ook gewoon veel minder tof. Sommige vampiers wouden gewoon altijd de beste zijn. en uitgaan met iemand die je de hele tijd wilt overtreffen, op een niet subtiele manier, das was niet echt amusant. Marie streek met haar handen over haar jurk en keek een donkere straat in. Ook al zou je zeggen dat het een klein veilig dorpje was. vanaf de zon onder was, leek deze plek veel te hard op een spookdorp om nog veilig genoemd te worden. Marie grinnikte, gelukkig moest zij nergens bang van zijn.