vampier: Akai Kamu

Naam: Akai Kamu
Leeftijd: 19
Vampier leeftijd: 694
Geslacht: Man
Geboorte datum: 6/06/1279

Karakter: Akai is een eerder stil en mysterieus persoon. Hij zal in het begin niet veel zeggen, maar zodra je hem wat kent zal hij vele opener zijn.

Uiterlijk Akai is een redelijke grote vampier. Op het moment heeft hij zijn natuurlijk kleur haar: donkerbruin haar en heeft hij rode ogen. Hij draagt graag rare kleding en heeft altijd een medaillon rond zijn nek hangen.

Achtergrond:

Het jaar 1279, op een mooie lentedag in Japan, werd een jongetje geboren genaamd Ren. Doodgelukkig kijken de ouders naar hun zoon pasgeboren zijn, nog onwetend, wat er allemaal zou gebeuren in de toekomst.

1298, Ren is opgegroeid en is nu alreeds 19 jaar oud. Zoals hij wel vaker doet, neemt hij een avondwandeling. Over de donkere straten slentert hij richting zijn huis. Vanuit het donker ziet hij een schim. Ren loopt onverschillig verder, maar voelt dat hij achtervolgt wordt. Twee handen grijpen hem plots vast, Ren probeert zich te verdedigen, maar dit is zinloos! Ren voelt twee koude tanden door zijn vel glijden. Warm bloed druipt langs zijn nek. Plots lossen de handen, Ren valt op de grond, moeizaam probeert hij recht te komen, maar de pijn is te veel. Ineengetrokken van de pijn laat hij zich terug op de grond vallen.

3 dagen later

Ren wordt wakker. Langzaam kruipt hij recht. Moeizaam stapt Ren richting zijn huis, tot hij plots iemand hoort fluisteren: “ga je echt terug? Denk je dat ze jou nog zouden willen?” Ren draait zich abrupt om en ziet een meisje van acht jaar staan. “Wie ben jij?”
“Ik? Gewoon, een monster, net als jij!”
“Als ik?”
Het meisje lacht gemeen: “ja, jij, ik, wij zijn vampiers!”
Vampier! Dat bestaat niet! Dat kan niet! Ongeloofwaardig stapt Ren een paar stappen achteruit “waarom zou ik jij geloven? Vampiers bestaan niet! Ga terug naar je ouders!”
Opnieuw lacht het meisje gemeen: “mijn ouders? Die waren me liever kwijt dan rijk hoor, dat is nu eenmaal zou. Niemand houd van een vampier.”
Ren voelt met zijn tong aan zijn hoektanden en voelt dat deze scherper zijn dan normaal. Langzaam aan dringt het tot hem door. Hij is echt een vampier!

Nu (2010)
Ren was op die dag nooit meer terug gegaan naar huis en had vijf jaar in het bos zitten ronddwalen om na te denken. Uiteindelijk had hij geaccepteerd dat hij een vampier was en is hij verhuisd. Zijn naam veranderde hij naar Akai Kamu. Akai reisde de hele wereld rond en veranderde regelmatig zijn uiterlijk. Tijdens zijn lange leven is Akai naar een vechtschool geweest en heeft hij veel gestudeerd. Ondertussen weet hij al zeer veel en houd hij zich in zijn vrije tijd bezig met boeken lezen en dingen/mensen observeren. Hij is voor (ongeveer) de tiende keer opnieuw beginnen studeren.

Overige: Omdat Akai niets van zijn leven wil vergeten, houd hij een dagboek bij (dat hij aan niemand zal laten zien en veilig op slot zit)(ondertussen heeft hij wel al een hele kist vol met dagboeken). Maar Akai zijn grootste geheim zit in het medallion rond zijn nek, waarvan hij nog niemand de inhoud heeft laten zien. Akai heeft een zwak voor schattige dingen, maar zal dit niet snel laten blijken.

Eigenschappen:
Goede eigenschappen;
+Vriendelijk
+Slim
+Respectvol (voornamenlijk tegen vampiers van +500)

Negatieve eigenschappen;
-Stil
-Eigenzinnig
-Vindt vampiers die jonger zijn dan 500 jaar kleine kinderen

Gave Akai heeft psychische krachten

Het geheim van het medaillon: In het medaillon zit een foto van zijn ware liefde Laika.
De herinnering:

Liefde overwint alles, toch Ren?
FLITS
Een jong, bruinharig meisje staat in een bos, wat verder zit een jongen, ineengedoken op de grond. Wat verder van de jongen ligt een dood konijn, met twee wondjes in de nek.
Het meisje gaat naar de jongen toe en wil haar hand op zijn schouder leggen, de jongen wend zich af. “Je hebt gezien wat ik ben… Het hoort niet… Ik ben een monster! Alleen maar een gevaar voor jou!” sist de jongen. Het meisje schud heftig haar hoofd en gaat dichter naar de jongen toe. “Ik heb gezien dat je veel van me houd, anders had je… had je je tegoed gedaan aan mij en niet aan dat… konijn. Ik hou van jou Ren en niets gaat dat veranderen”
FLITS
“Het hoort niet Laika! Wij horen niet samen te zijn!” Een jongen staat in het bos, een bruinharig meisje staat niet zo ver van hem. Het meisje lacht. “Jawel, God heeft ons samengebracht…” zegt ze glimlachend. “En wat als God niet bestaat Laika? Als dit alles eigenlijk gewoon beter was geweest moest het nooit gebeurd zijn?” het verdriet is duidelijk hoorbaar in de stem van de jongen. “Dan nog… Wij zijn samen en gelukkig toch? Liefde overwint alles, toch Ren?” zegt het meisje dat altijd dichter naar hem toe komt totdat ze de jongen bereikt en zich in zijn armen vleit.
FLITS
Een bruin meisje zit in een huisje, haar gezicht straalt als ze de jongen ziet binnenkomen. Blij springt ze in zijn armen. “Wanneer ga ik je vrienden nu eens ontmoeten?” vraagt ze nieuwsgierig. De jongen zijn lach verdwijnt bij de vraag van zijn geliefde. “Ik denk beter… nooit.” “Jawel! Ik sta erop” roept het meisje enthousiast.
FLITS
Drie jongens staan aan een stoep van een huis. In de verte doemen twee schimmen op. “Ah, Ren! Ben je daar eindelijk” zegt een blonde jongen. Het bruine meisje komt samen met haar vriend hand in hand dichter naar de drie. “Is dat Laika?” vraagt een van de drie. De jongen knikt. Die vijf beginnen gezellig te praten.
FLITS
“Ze bloed! Ren, ze bloed!” roept een van de drie terwijl hij zijn neus dichtknijpt en wegloopt. “Laika! Kom bij mij!” roept de jongen. Het meisje rent naar haar geliefde toe, maar een van de twee grijpt haar vast. Sissent springt de jongen op zijn vriend. Maar de blonde jongen grijpt hem vast terwijl de ander weet te ontsnappen. Het meisje probeert weg te lopen. Een van de twee grijpt haar vast. De jongen spartelt tegen, maar kan zich niet bevrijden uit de handen van zijn vriend. Voor zijn ogen word zijn geliefde langzaam leeggezogen. Machteloos kijkt hij toe, bij elke slok die zijn vriend neemt voelt hij ook iets van hem weggaan. Het meisje valt dood op de grond. De blonde verzwakt zijn greep. Woede neemt de plaats van verdriet in.
FLITS
Drie lijken, allemaal eens zo geliefd door de persoon die ernaast staat. Alle drie dood, door hem. “Ik kon degene die ik liefhad niet beschermen” zegt de jongen zacht. “Ik kon degene die ik liefhad niet beschermen…” De jongen blijft de zin herhalen terwijl hij de lijken begraaft.
FLITS
Drie graven, netjes gegraven en met elk een bloem, maar een graf dat het mooist was. Een nog “levend” persoon die mompelt: “Ik kon degene die ik liefhad niet beschermen… Maar dat zal me nooit meer overkomen!”