Maar weer naar de zelfde plek

Weer d zelfde geu. Weer de zelfd pad als eerst volgde Fred. Tot hij uiteindelijk weer bij het open veld uit kwam. Hier was het altijd zo rustig dus kon Fred hier goed oefenen. Tenminst daar kwam hij half voor. Hij wist door de andere vampiers die hij tegen was gekomen wel dat de andere dood zouden zijn. Toc kwam hij hier vaak terug om de kleien hoop dat hij de mens zou vinden waardoor hij tot een vampier was gemaakt. Al had hij het al lang opgegevn deze plek was iets anders. Hier was het lekker rustig dus kon Fredzich beter consentreren.
Glimlachend liep hij op mensen niveau naar het midden van het veld. Dar ging hij rustig zitten terwijl hij zij ogen dicht deed. De glinsters die van zijn huid kwamen schenen overal op. Zelfs een mens kon hem misschien van een paar meter af stand makkelijk zien. aar Fred hoorde dat er niemand in de buurt was. Tenminste geen mens. Een vampier of een gedaante wisselaar konden makkelijk binnen een seconde bij hem zijn. Al ze dat vol hielden tenminste. Langzaam deed Fred weer zij ogen open en keek vor zich uit. De warmte van de zon voelde goed op zijn huid. Al zou het van buitn niet veel uit maken wit Fred. Het zag er vast gk ut een vampier die zo zat. Vooral als je wist wat hij allemaal had meegemaakt. Even keek Fred emotieloos vooruit. Hij moest zijn poker face oefenen eigenlijk. Eerst had hij het nooit nodig omdat door zijn krachten niemand hem al aan keek. Nu had hij ze gelukkig iets beter onder controle. Hij kon het zo laag brengen dat normaal mensen maar een meter van hem af lopen. Nu zou een vampier ook afstand houden maar die kon he tenminste aan kijken. Verder kon Fred nu niet veel oefenen dan de poker face. Zij krachten moet je eerst een persoon hebben en zijn blolust moest dat ook helaas.