Lonely in the world

Oh nee, oh nee, oh nee, wat had hij nu weer gedaan?! Hij zag dat Flower vocht tegen de tranen. Luitster naar haar Paul, droeg hij zichzelf op. Hij keek naar haar, terwijl hij luisterde. Wow, dat was best erg... Maar ze was sterk, viel hem op. Er rolde maar één traan over haar wang en eigenlijk verwachtte hij meer. Meelevend keek hij naar haar. Het was echt gewoon erg. Maar het vreselijkste deel vond hij, dat haar vrienden d'r gewoon in de steek lieten. Pff. Wat was hij graag in die tijd bij haar geweest, zodat hij haar kon helpen met verschillende dingen. Hij voelde haar warme hand op z'n been en al snel zag hij de vertrouwelijke glimlach weer op haar gezicht terugkeren. Hij verbaasde zich erover dat ze zich zo snel kon herstellen. Dat was gewoon niet normaal. Paul volgde haar vinger, die wees naar een film. Horror. Van de film keek hij weer naar Flower. Ze hielt dus niet zo van horror's. Niet dat hij dat erg vond. Hij keek alleen naar horror's als hij die dag in een benauwde situatie had gezeten, of als het had geregent die dag en hij had zin om een film te kijken. Het was gewoon een soort gewoonte te worden. Oh, bijna vergeten. Hij moest binnenkort die nieuwste film halen. Hoe heette die ook alweer? Scream 4. Dat ging over een malloot -of een spook, hij wist het niet meer precies- in zo'n magere-hein pakkie en die doodde mensen op verschillende manieren. Paul kreeg een idee. Hij moest ook maar zo'n pak kopen en dan midden in de nacht. de roedel op een één of andere manier het bos in te lokken en ze dan te laten schrikken. Hij zag al hun gezichten al voor zich en hij grinnikte inwendig. Die moest hij in z'n achterhoofd houden. Paul schrok op toen het een stuk donkerder werd. ,,Zullen we dan maar een komedie kijken?" Vroeg hij toen. Hij wou niet dat ze een film gingen kijken, zonder dat zij dat wou. Zo was hij niet. Hij dacht niet alleen aan zichzelf. Met een grijnsje rond zijn mond keek hij naar haar.

Het zweet stond op Flower's voorhoofd. Als ze horror gingen kijken, dan had ze een probleem. Dan moest ze een kussen vlak voor Pauls arm leggen, zodat ze zijn arm niet kon grijpen. Ze schoot bijna in de lach. Soms was ze echt erg. Ze keek naar Paul. Ze knikte. Een komedie, dat was leuk! Waarom werden gewone komedies eigenlijk ook geen romantische komedies genoemd? In elke film kwam wel een zoenscène. Nou ja, bij een zoenscène, keek ze gewoon niet naar Paul. Ze moest bijna lachen om zichzelf. Ze zou wel zien wat er gebeurde, maar ze voelde het zweet nu al op haar voorhoofd. Ze zette de film op. De DVD viel bijna op de grond. Ze grijnsde. Nee, Flower, geen ongelukjes vandaag! 'Ik kleed me gauw even om,' zei ze tegen Paul, waarna ze naar boven rende. Ze schoot uit haar jurk en deed een iets mooiere jurk aan: een zwarte jurk die mooi en losjes rond haar lichaam viel. Snel fatsoeneerde ze haar haren een beetje. Zo, die vielen ook weer mooi. En een geurtje opspuiten deed ze maar niet. Paul zou waarschijnlijk de bloemachtige geur van haar al genoeg ruiken.

Flower sprong de laatste treden en kwam gelukkig goed neer. Ze was op haar blote voeten. Lekker. Ze keek naar haar voeten. Oeps. Ze was vergeten dat ze haar nagellak - rood, leuk! - vergeten was eraf te halen. Nou ja, niks meer aan te doen. Flower ging zitten en klopte toen op de tweede helft van de bank. 'Beter voor je rug als je tegen de kussens kan leunen, tenzij je liever op de stoel blijft zitten. In dat geval heb ik niks gezegd,' zei Flower met pretlichtjes in haar ogen. Ze keek Paul even diep in zijn ogen. Ze kon zijn blik met moeite van hem afscheuren en startte de film toen maar. Ze maakte het zich comfortabel en probeerde niet opzij te kijken, naar Paul. Als ze heel zachtjes en onopvallend diep inademde, kon ze zijn geur ruiken. Ze sloot haar ogen even en wachtte af. Ha! Eerst begonnen er trailers. Flower nam niet de moeite om die door te spoelen. Als Paul nog wat wou zeggen, kon hij dat gerust doen. Ze liet haar blik opzij glijden en bewonderde zijn lichaam. Ze beet op haar lip. Nog steeds moeite om hem niet aan te raken. Ze was soms echt erg. Ze kon haar eigen geur zeer makkelijk ruiken. Ergens was het wel fijn dat ze naar bloemetjes rook. Ze keek naar Paul en scheurde haar blik weer met moeite af. Ze besloot de film toen maar te kijken, maar wierp af en toe een blik op Paul. Haar blik viel op de achterkant van het doosje. Oh nee, zeg dat het niet waar is! Ze had toch per ongeluk die romantische komedie gepakt. Shit! Flower moest moeite doen om niet te lachen. Zoiets kon alleen hààr overkomen. Nu zou Paul denken dat ze het expres gedaan had. Zou hij het erg vinden?

- Haha, sorry, die blunder moest erin komen, met die komedies! -

Komedie, dat vond ze dus wel leuk. Hopelijk was het een grappige film, zodat hij kon lachen. Hij ahd ook wel eens van die slechte komedie's gezien. Nou slecht? Hij dacht terug aan die dag in de bioscoop. Hij zat in de zaal, de film was begonnen. En echt, slechte humor! Maar meer dan de halve zaal lag dubbel. Dus had hij gewoon een vage humor? Of hadden die mensen juist rare humor? Hij wist het niet, en hij maakte zich er ook niet verder druk om. ,,Oke." Glimlachte hij, waarna hij iets onderuit zakte. Een teken dat hij hier zich iets meer thuis voelde. De bloemetjes geur was ineens een stuk minder, wat hij jammer vond. Het rook namelijk heerlijk. Zoals hij al eerder dacht. Het was een genot voor zijn neus. Hij keek op toen Flower weer van de trap af kwam denderen. Wauw. Ze zag er leuk uit zo, in dat jurkje. En het viel hem op dat ze wat aan haar haar had gedaan. Vast een borstel er doorheen gehaalt ofzo. Veel verstand van mode had hij niet. Grotendeels van de dag droeg hij alleen een driekwartbroek en een onderbroek dan. Soms deed hij er dan een shirtje erboven, maar dat deed hij alleen maar als er iets was. Dat een familielid langskwam of iemand anders. Nee, aan hem kon je beter niet vragen wat bij elkaar paste en wat niet. Paul keek naar Flower. Hoe ze op de bank klopte en hem uitlegde dat op de bank zitten beter voor z'n rug was. Hij schudde lichtjes zijn hoofd. Hij zat liever op een stoel. Vraag hem bij god niet waarom. Hij keek van Flower naar de Tv. De trailers. Hij vond dat één van de leukste dingen aan de film. De voorstukjes van andere films. Ow, misschien was er nog een nieuwe film. Hij keek er een minuutje naar, toen keek hij naar Flower. Hij glimlachte vrolijk naar haar, tot ze haar blik afwendde. Al bijna automatisch -als een robot- keek hij naar de Tv.



- Haha xD-

Flower grijnsde en keek weer naar de tv. Hij mocht kiezen wat hij wilt. Ze trok haar benen op en verschoof weer richting Paul. Ze zat weer vlakbij Paul, tegen de kussens geleund. Ze durfde niet opzij te kijken, maar ze wist zo ook wel dat ze een paar centimeter van Paul afzat. Niet dat ze het erg vond. Waarschijnlijk zou hij de bloemetjesgeur nu pas echt goed ruiken. Ze durfde nauwelijks opzij te kijken. 'Mocht je honger hebben of dorst hebben, dan kan je het zeggen. Of je neust gewoon in de kasten naar de glazen en het drinken,' grijnsde ze, terwijl ze opzij keek. Oeps. Nu keek ze tegen zijn schouder aan. Hij was redelijk lang. Flower keek iets omhoog, totdat ze zijn gezicht zag. Haar hart sprong op en begon daarna hard te bonken. Flower had er het liefst een zwijgbevel opgelegd, zodat het misschien zou stoppen. Nou ja, zou stoppen nu ook weer niet, dat was niet zo verstandig. Flower grijnsde en keek voor zich. Als ze nu maar niet moest huilen omdat ze de film mooi vond. Af en toe kon Flower flink emotioneel worden van een film. Ze had verder niet op het doosje durven kijken, bang dat Paul in de gaten kreeg dat het inderdaad een komedie was, maar dan wel een romantische. Aan de andere kant zou hij misschien ook wel kunnen denken dat dit weer een van de zovele blunders was van Flower. De film begon.

Laat het niks romantisch zijn, toe, spaar me, laat het niks romantisch zijn, please! dacht Flower wanhopig. Ze kneep haar ogen even dicht. Daarna opende ze het weer. Ow, halleluja. Een kusje op de mond. Hé, het ging over een gezin. Flower schoot in de lach toen een man - waarschijnlijk de vader - net naar zijn werk wou gaan met een kop koffie in zijn hand en viel dankzij een skateboard die daar lag. Flower schoot in de lach. Oké, dat was wel leuk. 'Dat zou typisch iets voor mij zijn om te gebeuren,' zei ze tegen Paul, waarna ze hem grijnzend aankeek. Zijn arm was zo dichtbij. Zou hij het raar vinden als ze haar hoofd er tijdens de film tegenaan zou leggen? Gewoon doen. Je merkt het vanzelf wel dacht ze. Flower wachtte rustig af. Toen de film al ongeveer een halfuurtje speelde - ze had het geconcentreerd gevolgd - legde ze haar hoofd tegen Pauls arm aan. Ze liet hem liggen. Als ze afgewezen werd door Paul, hij zou zijn arm bijvoorbeeld terugtrekken of zo, dan zou het duidelijk zijn. Ze grijnsde toen er nog iets grappigs gebeurde. Tranen liepen over haar wangen van het lachen toen een personage viel en bleef vallen, totdat hij tegen een boom botste. Flower veegde haar tranen af. 'Daar kan ik nu mee lachen,' zei ze. Ze dacht aan haar eigen. Ze grijnsde. Daarna legde ze haar hoofd weer terug tegen Pauls arm, die ze weer terug had getrokken om snel haar tranen af te vegen.

- Lolz... Daar kan ik echt hard mee lachen, als eentje zo valt en je ziet dat die nèt een boom ontwijkt of zo -

Hij lag dubbel om de domste dingen. Ja, dit was wel een goeie film. Dat ene kusje op de mond stoorde hem absoluut niet. Zoiets zag je wel in elke film. Pas als er een èchte liefdes sene was, dan werd het een heel ander verhaal. Dan was deze film niet alleen komedie. Grijnzend keek hij opzij naar Flower toen ze vertelde dat dat wel een actie voor haar was, vallen door een skateboard. ,,Maar goed dus dat je niet in de stad woont." Grapte hij. Kort daarna richtte hij blik weer op de tv, tot hij wat warms tegen zijn arm voelde. Vrijwel direct stoof de bloemetjes geur van Flower in zijn neus. Paul sloot zijn ogen. Ze rook zo heerlijk. Op dat moment bestefte hij dat hij Flower voor geen goud wou verliezen. Hij opende zijn ogen en keek opzij, naar haar. Hij trok zijn arm niet terug. Hij vond het juist prettig dat ze haar hoofd tegen zijn arm had gelegt. Paul keek weer naar de film en grinnikte toen weer om zo'n actie. Als hij de hoofdpersoon was in die film.. Oh jonge, dan zou hij niet eens meer bijkomen. Ergens vond hij het maar apart, dat mensen zò goed toneel konden spelen. Zich in iemand plaatsen. Misschien was dat wel iets voor hem. Omg, wat dacht hij nu wel niet?! Hij was geen type om overdreven te doen, of om zich in een ander te plaatsen. Zò wàs hij gewoon nìèt en zo zou hij ook nooit worden. Hoe graag iemand dat ook zou willen. Maar toch verscheen er een beeld voor hem. Daar stond hij dan, in zo'n Peter Pan kostuum. Weer sloot hij zijn ogen en opende ze gelijk weer. Hij staarde naar de tv en schoot weer in de lach. Plots voelde zijn arm weer leeg aan, en hij keek naar Flower. Deze veegde alleen haar tranen weg. Tranen? Ow, die kwamen vast van het lachen. Dat had hij zelf nog nooit gehad. Misschien maar goed ook. Als de roedel erbij was, dan had hij de rest van zijn leven gewoon geen rust meer. Ze zouden hem er dan constant ermee confronteren. Hij keek weer naar Flower toen ze haar hoofd weer tegen zijn arm legde. Hij glimlachte en keek weer naar de tv, die de dvd verder afspeelde.

[ ]

De ene grappige scène na de andere verscheen. Flower kreeg op een gegeven moment bijna geen adem meer van het lachen. Ze hoestte even en probeerde haar ademhaling weer onder controle te krijgen. 'Jeetje, ik ben erg,' lachte ze, waarna ze opzij keek naar Paul. Hij vond het blijkbaar niet erg dat ze haar hoofd tegen zijn arm gelegd had. Hij trok hem niet terug en keek haar ook niet vreemd aan. Volgens haar verbeeldde ze het, maar zag ze nu zelfs een glimlach? Flower's hart begon sneller te kloppen. Ze sloot haar ogen even, terwijl ze haar hoofd meer tegen Pauls arm nestelde. Ze vond het gevoel fijn. Ze vond alles wat ze deed bij hem in de buurt fijn. Ook al blunderde ze. Dan wist Paul in elk geval met wie hij te maken had. Want blunderen, dat deed Flower altijd! Flower keek naar Paul. Hij had geen baard, evenals stoppels. Een glad huidje. Ze grijnsde weer even en keek toen weer naar de film. Het zweet begon langzaam op haar voorhoofd te komen toen ze een ondergaande zon op de film zag. Oh oh.... Nu kwam Paul het te weten dat het geen gewone komedie was. Ze grijnsde. 'Uhm... Ik uh...' zei ze, terwijl ze blozend opzij keek. Ze griste het doosje van de tafel. Ze liet het Paul zien. 'Ik heb per ongeluk een romantische komedie gepakt. Ik blunder nogal vaak,' zei ze, terwijl het schaamrood opsteeg. Nu zou Paul haar waarschijnlijk raar vinden. Ze grinnikte en legde het doosje terug. Ze kon er wel uren omheen draaien, maar veel helpen zou het toch niet. 'Het is maar dat je het weet dat ik het niet expres heb gedaan. Je weet hoe erg ik soms kan blunderen,' zei Flower lachend, terwijl ze opzij keek.

Ze voelde haar hart als een overreagerende motor tegen haar borstkas slaan. Ze keek naar Paul. Ze slikte even. Haar hart ging nu zo snel, zou hij het horen? Flower richtte haar aandacht weer op de film. Ze legde haar hoofd terug tegen Pauls arm en voelde dat haar wang tegen zijn zachte huid kwam. Ze sloot haar ogen genietend. Ze vond het niet erg. Misschien vond Paul het ook wel niet erg. Ze was echt... Hoe kon je nu een film verwisselen met een andere? Nou ja, dat was gewoon typisch iets voor Flower. Flower keek naar de tv en ja hoor, een romantische scène begon. Flower hield zich zo gewoon mogelijk, terwijl ze zich diep in haar hart erg ongemakkelijk voelde. Het was gewoon echt typisch iets voor haar, om zo'n blunder te maken. Het was altijd zo geweest dat Flower blunders maakte, maar soms kon ze zich daarvoor echt zo schamen. Hoelang duurde zo'n scène wel niet? Of was het nu gewoon omdat ze zo graag wou dat hij voorbij was? Ze voelde zich zo ongemakkelijk als wat. Flower keek toe hoe de hoofden dichterbij elkaar gingen. Lebber elkaar twee seconden even af, dan hebben we dat ook weer dacht ze en ze moest op haar wang bijten om niet te lachen.

De plek waar Flower haar hoofd tegen zijn arm had gelegt begon te gloeien, net alsof het in brand stond. En niet alleen dat ene stukje. Zijn hele lichaam begon te gloeien. Een opvliegertje Paul, je bent in de overgang. Hielt hij zichzelf voor, waarna hij tòch even moest grinniken. Gelukkig was er op dat moment een grappig stukje, anders zou hij wel heel raar overkomen en dat moest hij toch niet hebben. Hij trok een wenkbrauw op toen hij een ondergaande zon zag. Was dit een nieuwe vorm van komedie ofzo? Paul keek opzij toen Flower begon te praten. Ze liet het dvd doosje zien. Aha, een romantische komedie dus. Vandaar. Hij zuchtte opgelucht. Hij liep dus niet achter in de tijd. Iewl, nu klonk hij net als een bloedzuiger. Die knakkers waren oud, en werder steeds ouder. God, wat was hij blij dat hij geen vampier was. Hij kon tenminste zeggen dat ie ècht leefde, een bloedzuiger niet. Ja, ze konden wel zeggen: 'Ik ben hier dus ik leef, ik ben niet nep.' -Oh, was dat maar zo, dat ze wèl nep waren- maar een echt leven hadden ze niet. Best raar eigenlijk. Ze waren hier wel, maar leefden niet echt. Paul schrok op uit zijn gedachten en grijnsde. ,,Ag, zo erg is het toch niet. Zolang er maar humor in zit, dan ben ik tevreden..." Hij keek naar haar en zag dat ze weer eens rood was aangelopen. ,,Blunderen is niet erg hoor." Vond hij. Iedereen blunderde wel eens. Goed de één wat meer als de ander, maar toch was het niet erg. Hij boog zich naar Flower's oor toe. ,,Tis juist sexy.." Fluisterde hij grijnzend, waarna hij zich weer op de film richtte. Ow, de romantische deel was begonnen. Dat was niet interesant. Bijna elke liefdes sene was gelijk. De ene keer was het op het strand bij een ondergande zon. Dan weer in een chique restaurantje. Of de man was thuis, iets later kwam de vrouw en... Tadaa, overal kaarsjes, schemer licht en een zacht muziekje. Niet van dat Hardcore ofzo, meer... Jazz? Wéér iets waar Paul geen verstand van had: Muziek. Hij luisterde er amper tot helemaal niet naar. Hij vond het niks aan, mensen die voor anderen muziek maakten en er geld voor vingen. Alleen daarom deden ze dat, om het geld. En de wereld laten zien van hoe goed en geweldig je wel niet was. Blah. Daar had hij een bloedhekel aan. Hij dacht terug aan die ene keer in de stad. Hij liep in een redelijk duurbuurtje -dom ook-, en een eindje verderop stonden een groepje jongens. Je weet wel, van die gastjes met Nickelson jasjes en dure merkschoenen. En opscheppen dat ze deden, niet normaal. Hij had zich gelijk omgekeert en weggelopen.
Hij werd weer "wakker" en keek naar de tv. Natuulijk precies weer op het perfecte moment...

Flower's kleur werd alleen maar erger toen Paul een opmerking maakte. Ze keek naar hem opzij en zag dat hij zijn aandacht weer volledig op het scherm gericht had. Flower grijnsde even. Ze voelde zijn stem in haar trommelvliezen een paar keer opnieuw. Ze voelde zijn hete adem branden op haar huid. Ze sloot haar ogen even en probeerde de drang om zich om te draaien en hem te knuffelen te negeren. Ze voelde haar hart luid kloppen. Toen de hoofden naar elkaar bogen en zoenden, keek Flower even met een opgetrokken wenkbrauw. Een rode kleur kwam op haar gezicht toen het zo zeker een halve minuut doorging. Flower keek naar Paul. 'Je zou toch echt denken dat een van de twee dadelijk ademnood heeft,' zei ze droog en grijnsde even. Ze keek weer voor zich en grijnsde. Ze nestelde haar hoofd beter tegen Pauls arm. Ze had een onwijs rode kleur, maar probeerde dit te negeren. Ze maakte een schattig geluidje en werd nu nog roder. Als ze nu nog een scheet liet, dan was het compleet. Ze keek naar de tv en zag dat de romantische scène eindelijk voorbij was. Nu begon er weer een grappig deel en Flower lachte zachtjes. Haar hart was ondertussen zo hard aan het bonzen, dat ze zich afvroeg of Paul het voelde of niet.

Flower strekte zichzelf toen de film gedaan was. Ze hoorde een hoop gekraak en kreunde even. Ze moest echt een afspraak maken bij de masseur. Maar dan moest ze wel langs die enge steegjes. Ze wist niet of ze dat wel zo leuk vond. Ze had het niet zo op groepjes jongens. Ze keek naar Paul. Het liefst zou ze hem willen knuffelen, maar dat zou pas raar zijn. Verlegen keek ze even naar de grond. Toen krabde ze op haar achterhoofd. Ze vermoedde dat het tegen zeven of acht uur was, maar het kon ook later zijn. Ze keek naar Paul. 'Wil je wat eten of wat drinken?' vroeg ze toen, terwijl ze hem met scheef hoofd aankeek. Eindelijk stopte heel haar lichaam met kraken, maar de zenuwen gierden door haar lijf. Ze keek hem glimlachend aan. De volgende drang dat in haar opkwam, viel zo moeilijk te onderdrukken, dat Flower half al bewoog richting de keuken. Ze keek naar de gang. 'Even naar de wc,' mompelde ze, waarna ze richting de gang liep. Ze zakte tegen de muur neer en zuchtte zachtjes. Ze haalde diep adem en ging toen gewoon naar de wc. Ze trok door en liep toen weer richting de woonkamer. Ze kwam naar binnen en keek naar Paul. De drang was nu minder geworden, maar hij was er wel en Flower wou zo veel mogelijk moeite doen om hem te onderdrukken.

Paul grinnikte om haar droge opmerking. ,,Die mensen hebben super longen." Hij voelde hoe ze nog meer haar hoofd tegen zijn arm legde. Weer verscheen er een glimlachje, waarna hij zich weer op de film richtte. Het was wel een goeie film, ondanks de romantische delen. De mooiste stukjes waren natuurlijk die vallen enzo. Dat deed hem denken aan Jackass. Hij keek opzij naar Flower. Zou ze daar ooit gehoort van hebben? De grappigste delen -vond hij- van jackass speelden in zijn hoofd af. Hij moest op z'n tong bijten om niet in de lach te schieten. Als hij nu zou gaan lachen, dan kwa hij bij haar wel raar over. En dat was iets wat hij absoluut niet wou.
Toen de film was afgelopen knakte hij één voor één zijn vingers. Ze waren stijf geworden. Dat vond hij een klote gevoel. Stijve spieren of botten. Als hij wel zoiets had dan was het eerste wat hij deed, oefeningen doen om ze los te krijgen. En als dat nou wou... Tsja, dan naar zo'n masseur, ofzoiets.
,,Nee ik heb nog geen dorst ofzo.." Sprak hij glimlachent. Normaal op dit tijdstip kreeg hij honger, erge honger. Al een aantal keren had hij Emily's koelkast geplundert. Nu lukte het hem niet meer. Emily was een soort waakhond geworden. Zo'n agressieve, waar je echt niet langs kan. Zelfs niet als je een vers stuk vlees ergens anders neer gooide. Hé, dat was een idee. Misschien kreeg hij Sam zover dat hij Emily weg kon lokken. Het maakte niet uit op welke manier, en eerlijk gezegt wou hij het niet eens weten. Zijn gedachten gingen over naar Flower. Ze bloosde redelijk vaak. Maakte hij dan van zulke erge opmerkingen? Hij fronste. Of was het iets anders? Nouja, hij zou in iedergeval beter op zijn woorden gaan letten. Tenminste, een ponging tot.

Flower grijnsde vrolijk terwijl ze Paul aankeek en knikte. Ze voelde het bloed weer naar haar wangen stijgen en wendde haar hoofd van hem af. Ze kon er niets aan doen. Ze was veel te verlegen in zijn buurt. Ze was veel te... verliefd. Het voelde raar om die woorden te herhalen in haar hoofd. Het liefst zou ze hem alles willen vertellen van haar gevoelens, maar kende ze hem daar niet te vroeg voor? Straks zou hij boos weglopen! Ze keek hem aan. Ze kon hem niet eeuwig blijven ontlopen of de situatie dat ze op hem ingeprent was. Dat ze op hem ingeprent was... Wat klonk dat raar, zeg! Allemaal zo officieel. Ze keek naar hem. Ze kwam dichterbij en ging op de bank zitten. De zenuwen gierden door haar lijf. Ze keek richting Paul. Ze grijnsde even. Ze legde haar lichaam tegen de kussens en keek hem aan. 'Oké, niet boos worden,' zei ze voorzichtig, terwijl ze opzij keek. Ze sloeg haar ogen verlegen neer. Als ze A zei, moest ze ook B zeggen. Ze moest het hem gewoon vertellen. Het was misschien wel wat snel, maar beter te snel dan te laat. Ze keek hem aan en trok haar benen op en vouwde die naast haar kont op. Ze keek hem aan en slikte even hoorbaar. Ze sloot haar ogen.

O hell, hoe moest ze deze vraag formulieren? Ze keek hem aan. 'Uhm... Ik ben werkelijk een blunderaar en een kluns,' zei ze en ze schoot in de lach, maar dat kwam vooral door de zenuwen. Ze beet op haar lip en een twijfelend kuiltje kwam in haar wang. Ze keek hem aan. 'W-Weet je wat inprenten is?' vroeg ze voorzichtig, terwijl ze opzij keek. Vast wel. Wie van hun soort wist dat nog niet? Toen ze Pauls blik zag, slikte ze even. 'Uhm... Ik ben namelijk ingeprent,' zei ze, terwijl ze hem aankeek en een verlegen grijns over haar gezicht kwam. Dit ging echt veel te snel, maar zo kon hij in elk geval een verklaring erven voor haar rare gedrag. Ze keek hem aan en krabde even verlegen aan haar hoofd en toen aan haar wang. Waarschijnlijk was ze helemaal rood. Ze voelde zich een beetje opgelaten, terwijl ze zichzelf maar afvroeg of dit niet veel te snel ging. Een korte stilte viel, waarna ze zachtjes zei, als het ruisen van de wind: 'Met jou.

- Ik haat langzame pc's! -

Dat was het dus. Verschillende beelden schoten door zijn hoofd. Haar gedachtes, die hij een paar keer had gehoort. De stunteldingen kwamen erook bij, maar ze gaf net zelf toe dat ze soms nogal klunzig kon zijn, dus dat was het niet. En toen kwam het beeld dat ze de dvd aan het kijken waren. Nogal verslagen maakte hij aanstalten op te staan. Nee, niet weglopen voor dit soort situatie's. Dacht hij streng. Praten, niet weglopen, schijterd. Schold hij zichzelf uit. Boos was hij niet, zeker niet hierom. Waarom zou hij? Ze had hem niet boos gemaakt, of iets anders geflikt waar hij wél door het lint kon gaan. Hij slikte en keek naar haar. Hij wist niet goed wat hij zeggen moest. Gewoon maar zwijgen? Nee, dat kon hij niet maken. Hij beet op z'n tong. Flower was een ontzettende leuke meid, dus waarom maakte hij er eigenlijk zo'n probleem van? Kwam het omdat hij niet goedwist wat hij ermee aan moest? Op dit moment wenste hij dat Sam hier was. Zodat die hem kon helpen. Hij dacht verder na. Eerlijk gezegt wist hij niet eens precies wat inprenten was, nouja we wat het was. Maar hij wist niet hoe dat voelde, wat hij ervan verwachten moest. Paul schraapte zijn keel. ,,Eumh.." begon hij. Oh man, wat moest hij nou zeggen?! Hoe moest hij het nou uitleggen. ,,Je bent een erg leuke meid Flower... Serieus waar." Zegt hij gemeend. . ,,Het enigste probleem is dat ik niet ingeprent ben.. Denk ik.." Mompelde hij. Waarom had hij nou niet gewoon geluisterd naar Sam toen hij dat gedoetje over inprenten aan het uitleggen was? Over wat ze konden voelen, wat inprenten met je deed. Nu kon hij zich wel vijfhondert keer voor z'n kop slaan. Dom. Dom. Dom. Voorzichtig keek hij naar Flower, en schonk haar een kleine glimlach. Wat zou haar reactie zijn? Hoe moest het nu verder? Deze vragen, en nog wel meer, spookten door zijn hoofd. Hij haalde een hand door z'n haar en zuchtte diep. Deze wereld was raar. Op dit moment wenste hij dat hij nu gewoon thuis was, met vrienden een biertje drinken en niets wetend over dat hij een wolf was. Weer verliet een zucht zijn keel, dit keer wat zachter, bijna onhoorbaar. Paul keek wel waar het schip stande.


[ Wie niet?

Ps. sorry voor de vorige kud post,, had haast.]

Verlegen keek Flower naar Paul. Ze wist niet goed wat ze nu moest doen. Al zeker niet toen ze zijn reactie hoorde. Ze wist niet of ze het moest opvatten als een afwijzing of als een twijfeling. Ze besloot haar koppige kant maar te volgen, aangezien die het meest positief was. Flower knikte langzaam en voelde het schaamrood naar haar wangen stijgen. Ze sloeg haar ogen neer en keek naar haar voeten. Daar zat ze dan, met haar mond vol tanden. Paul leek zich niet veel beter te voelen. Ze stond op en hield even haar haren vast. Ze kneep haar ogen even dicht. Slecht idee. Rode ogen. Daar had ze veel te vaak last van. Sinds dat ze weer in contact - na de dood van haar moeder - was gekomen met vampiers, kon ze maar niet haar ogen dicht knijpen zonder dat die rode ogen voor haar beeld verschenen. Flower keek naar Paul en schoot spontaan in de lach. 'Geweldige blunder weer,' mompelde ze. Ze kon wel janken op dit moment. Ook al volgde ze haar koppige kant, als Paul wist wat inprenten was en hij had al verdere uitleg gekregen van iemand, dan zou dit echt niet het gevoel voor inprent zijn voor hem. Flower voelde figuurlijk haar hart scheuren bij dat idee. Ze beet op haar lip. Kom op, meid. Als je hem zo makkelijk zonder te huilen kon vertellen over je geschiedenis, kan je dit ook wel dacht ze en dat hielp wel een beetje.

Zou ze hem vragen om te gaan? Nee, dat zou pas echt stom zijn. Dan deed ze net zo zoals een gekwetst meisje, die het niet langer nodig vond om vrienden te blijven met diegene op wie ze verliefd was. Dat wou ze niet hebben. Het gevoel van inprent zorgde er gewoon voor dat de klap tien maal harder aankwam dan anders. Flower keek naar Paul. Ze had geen idee hoe ze de situatie moest aanpakken. Ze merkte dat ook hij zich een beetje opgelaten voelde. Ze herinnerde zijn woorden. 'Denk je?' vroeg ze, terwijl ze haar hoofd schreef hield en moeite moest doen om niet te lachen. 'Heb je nog nooit gehoord hoe inprent is?' vroeg ze. Ze had het wel eens gehoord van iemand, alleen wist ze niet van wie. Het leek haar sterk dat je niks te weten kwam over hoe het voelde en aangezien weerwolven erg op elkaar gesteld waren, werd het toch op de een naar de ander gebracht? Of was het voor Paul verzwegen? Flower keek nogmaals schuin en trok haar benen toen op. Ze leunde tegen de kussens van de leuning aan en keek Paul vragend aan.

,,Ja ik denk het... Ik vind je een hartstikke leuke meid, echt waar, maar ik weet niet of... Of ik ingeprent ben." Hij beet op z'n tong. Weetje hoe genant dit is. Of hij niet wist wat het was? Nja... Niet echt in de details. ,,Niet echt tot in de detail. Het enigste wat ik weet dat als je iemand ziet dat je dan opslag verliefd kan worden. Als liefde op het eerste gezicht.." Terwijl hij dit zei staarde hij naar de grond. Dit was de eerste keer dat hij zich zò schaamde. Normaal dacht hij van, ach ze kunnen de rambam krijgen. Ik trek me er niks van aan. Maar nu was het ècht heel anders. ,,Meer van inprenten weet ik niet." Zei hij zachtjes. Hopelijk ging ze hem nu niet uitlachen. Ergens zou hij dat wel berijpen. Het was hilarisch om te zien dat wolf niet wist wat inprenten was. Pff het was maar goed dat de roedel hier nu niet was. Van Sam zou hij op z'n kop krijgen omdat hij niet geluisterd had en de rest zouden hem ermee gaan pesten. Bij die gedachte balde zijn handen tot vuisten. Kalm... Ze zijn er nu niet, en hij ontspande zijn hand weer.
Het bloed raaste wel met 25 km door z'n lichaam, tenminste zo voelde het. Hij boog zich wat voorover, zette z'n ellebogen op z'n knieën en wreef toen met één hand in z'n ogen. Vlak daarna ging hij weer rechtop zitten, alsof hij zich weer herstelt had en er niks aan de hand was. Hij keek naar haar en glimlachte voorzichtig. Telkens drongen de woorden van haar door zijn hoofd. Keer op keer. Het begon irritant te worden en dat zag je ook aan z'n blik. Die blik straalden verschillende dingen uit. Irritatie, iets wat verward, maar toch ook vriendelijk. Ongeveer een half jaar geleden was dat anders. Zijn blik staarde toen alleen maar agressie uit. De "relatie" met de roedel was toen slecht. Vrijwel iedereen had zich aan hem geïrriteerd. Godzijdank. Wat was hij nu blij dat dat een klein beetje verandert was.
Paul keek weer naar Flower en zweeg.

Flower kijkt naar de grond en zucht. 'Juist ja, wat ik dus heb,' zei ze en ze draaide haar hoofd verlegen weg. Ze wou niet in de ogen van Paul kijken. Ze vond het maar moeilijk om te begrijpen dat hij niet goed wist wat inprent was. Zij had het gevoel meteen herkend. Maar... Ach, het maakte ook niet meer uit. Paul voelde vast niks voor haar, waar was ze ook mee bezig? Een zware teleurstelling kwam in haar op. Flower onderdrukte deze en probeerde vriendelijk te glimlachen. Ze kon zichzelf nu wel vermoorden. Waarom deed ze dan ook niks zinnigs? Het was gewoon stom hoe ze hier zat en niets deed. Ze deed niet eens moeite om Paul op zijn gemak te stellen. Ze moest begrijpend zijn, verdomme! Flower schrok wakker, alsof het allemaal maar een enge droom was. Ze schudde haar hoofd lichtelijk en sloot haar ogen even. Dankzij de bewegingen werd haar geur meer en meer uitgelekt.

Flower keek toen naar Paul, met een betere gelukte glimlach. 'Geloof me, als je eenmaal weet hoe inprent voelt, dan herken je het wel,' zei ze zachtjes, terwijl ze dacht aan de gigantische schrok die ze gekregen had toen ze Paul voor het eerst zag. Ze keek hem toen twijfelend aan. Ze beet op de binnenkant van haar wang en toen op haar lip. 'Misschien ga je het raar vinden dat ik het je voorstel, maar ik wil je wel uitleggen hoe inprent voelt,' zei ze twijfelend, terwijl ze hem aankeek. Het schaamrood steeg naar haar wangen. Als Paul toch een wist wat ze voor hem voelde. Ze slikte even. De pijn die ze voelde ging niet weg en soms wou ze dat ze hem onwetend had gelaten. Maar ze had de korte pijn beleefd. En die was overgegaan naar een grotere pijn.

- Flutpost. Waardeloos -

Hij kon aan haar zien dat ze... teleurgesteld was. Zou ze denken dat hij haar niet leuk vond? Oh nee, dat moch ze absoluut niet gaan denken! ,,Ik wil niet weten wat een inprenten is... Het enigste wat ik nù weet, is... Dat ik je wèl leuk vind." Hij legde een nadruk op wel. Dit zei hij niet omdat hij medelijden met haar had, maar omdat hij het meende. Serieus keek hij naar haar. Hopelijk zou het tot haar doordringen. Hij kruiste zijn vingers en sloot zijn ogen even. Het mòèst tot haar doordringen. Want beter dan dit kon hij het niet zeggen. Tenzij hij het op de romantische manier ging doen. Wat niet zo'n goed idee was. Dan zou zeker alles mislukken. Of... Hij vroeg Sam of Emily advies. Mhah, Emily was beter. Zij was een vrouw, die wist alles -bijna alles- van romantische dingen. Dat had hij ooit eens in een krant gelezen. Hij zag het kopje nog voorzich: 'Mannen flop op romantisch gebied'. Iets in die richting. Nou, eerlijk gezegt was Sam ook aardig romantisch. Soms. Als de rest er niet bij was. Ja, dat zou hij ook niet doen. Met iemand kleffen terwijl de rest erbij zat. Blah. Dat deed hem denken aan die reclame van koekjes. Een stel ging opbezoek bij een kennis ofzo. Ze krijgen thee met een koekje, en door dat koekje gingen ze zich helemaal thuis voelen. Nog geen twee minuten laten zaten ze kleffend in een stoel. Mha, als hij die kennis was had hij ze allang het huis uit geschopt. Weg wezen jullie, viespeuken. Hij zag het al helemaal voor zich, dat deed hem heel zachtjes grinniken.
Hij keek weer naar Flower. Kort glimlachte hij, bijna automatisch. Alsof ze een soort aantrekkings kracht had ofzo. Altijd als hij naar haar keek moest hij glimlachen. Erg vond hij het zeker niet. Langzaam kwam hij overijnd en deed een stapje in haar richting. Voorzichtig strekte hij zijn armen naar haar uit. ,,Kom eens hier.." Zei hij zacht. Hij zou het niet erg vinden als ze weigerde, hij zou het wel begrijpen.

Blozend keek Flower opzij. Ze wist niet goed wat ze moest doen. Ze was er al inmiddels achtergekomen dat de teleurstelling niet te verbergen viel. Haar hart klopte sneller bij Pauls woorden en ze keek opzij. Ze hoorde de nadruk. Ze keek hem aan. Haar glimlach werd breed, maar ze probeerde dit in alle macht te maskeren. Ze wist niet goed wat ze moest doen. Ze vond het in ieder geval al een opluchting dat ze het hem verteld had. Flower keek naar Pauls uitgestrekte armen. Het zweet stond in haar handen. De aantrekkingskracht van Paul was te groot om te negeren en Flower stond op. Haar jurk - kniehoog - bewoog vrolijk met haar bewegingen mee en Flower liep op Paul af. Ze liep recht in zijn armen en begroef haar neusje in tegen zijn borstkas. Ze rook zijn geur nu sterker dan ooit. Tegelijk besefte ze dat Paul haar geur ook scherper zou ruiken. Ze voelde zich helemaal warm worden en voelde dat ze een kleurtje kreeg, maar het kon haar op dit moment niet zo veel schelen. Ze sloot haar ogen en genoot van het moment.

De warmte werd alsmaar erger en Flower sloeg haar armen rond Pauls middel, om hem te laten weten dat ze het fijn vond wat hij deed. Eerlijk gezegd had ze dit niet verwacht van Paul en niet durven hopen, maar het was dus wel gebeurd. Ze voelde dat de kleur alsmaar erger werd, maar negeerde het. De geur van Paul drong tot diep in haar neusgaten, maar Flower vond dit niet erg. Ze opende haar ogen weer toen ze bloedrode ogen zag verschijnen voor haar beeld en voelde dat haar buik in contact kwam met die van Paul. Ze vond het niet erg. Ze vond het zelfs hartstikke fijn. Ze vond het fijn om bij hem te zijn en aandacht aan hem te schenken. Het was heerlijk om hier te zijn bij hem, in haar kamer. Ze sloot haar ogen weer.

- Oké... ik héb een excuus dat ik zo slecht post, hoor! Ik moet 'm alleen even verzinnen XD -

Hij sloeg zijn armen om haar heen. Nu rook hij haar geur nog beter dan eerst. Erg was het zeker niet. Haar geur was namelijk heerlijk. Ze rook nog lekkerder dan een heel groot bloemenveld, van wel 7 hectare. Hoe kan hij dat nou denken? Hij was nog nooit op een bloemenveld van wel 7 hectare geweest. Al wist hij dat hier ergens in de buurt wel een bloemenveld moest zijn. Maar hij zou daar nooit heen gaan. Alleen als het echt moest. De reden da hij er niet heen wou was omdat hij wist dat Bella en Edward Cullen daar wel eens kwamen. Gelukkig hij had die edward nog nooit gezien. Wel in zijn verbeelding. Als Jake dan wat vertelde over bella en edward, dan probeerde hij het zich voor te stellen hoe het eruit zou hebben gezien. Soms kreeg hij wel de raarste beelden. Het was maar goed dat de roedel niet altijd in zijn gedachten konden kijken. Hij voelde haar warmte, net een kachel. Een levende kachel. Heel voorzichtig haalde hij diep adem via zijn neus, zodat nog meer van Flower's geur in z'n neus terecht kwam. Man, het leek net drugs, als je het eenmaal rook was je zo verslaaft. En dan afkicken, dat deed ie absoluut niet. Zouden er eigenlijk hier in Forks een afkickkliniek zijn? Niet dat hij er ooit zou belanden ofzo. Hij zou nooit aan de drugs gaan, behalve die van Flower dan. Hij grinnikte inwendig, waarna hij zijn ogen sloot. Zijn ene hand wreef heel zachtjes over haar rug, voor kort. Stel dat ze dat niet prettig vond. Al had ze haar armen om zijn middel geslagen en hem zo laten weten dat het goed was. Hij opende zijn ogen weer en liet haar -met veel moeite- los. Het liefst had hij zo het komende uur gestaan. Zo prettig, vertrouwt, voelde het. Iets wat zijn hele leven lang nog nooit echt had gevoelt. Zelfs bij zijn eigen ouders niet. Of z'n familie. Over de roedel kon hij niks zeggen. Hij had geen enkel lid van de roedel ooit een knuffel gegeven en dat was hij ook niet van plan. Never, nada, noppes. Zelfs Leah of Emily niet. De enigste die hij knuffelde was Flower en dat zou nooit veranderen. Wow, dat klonk wel heel erg... Eumh... Welk woord paste hier precies bij? Ag je wist wel wat hij bedoelde.

[ haha ]

De geur van Paul begon haar langzaam helemaal gek te maken van verliefdheid. Ze rook zachtjes en sloot haar ogen weer. De strelingen over haar rug bleven na brandden op haar huid en als Flower een poes was, zou ze zeker heel hard gesnord hebben, zo fijn vond ze het. Ze keek naar Paul. Ze vond het jammer toen hij haar weer losliet. Langzaam liet ze haar armen langs haar lichaam zakken. Ze keek hem aan. Ze had een verliefd gevoel die alsmaar sterker werd. Ze was gek op hem. Alleen wist ze niet welke kant Paul nu voor leuk bedoelde. Bedoelde hij echt leuk leuk - zoals zij hem vond - of bedoelde hij dat vriendschappelijk? Ze wou niet dom overkomen door het te vragen. Ze keek hem aan met een lieve glimlach. Ze bleef kijken in zijn ogen, kon haar blik niet afwenden, alleen als ze moeite deed en dat wou ze niet doen. In een opwelling sloeg ze haar armen rond zijn hals. Doordat haar grootte net iets kleiner was dan Paul, verliep dat wel soepel. Ze keek hem diep in zijn ogen aan. Ze slikte even. 'Blijf bij me, Paul,' zei ze toen zachtjes, waarna ze hem aankeek en bloosde. 'Vannacht.' Ze keek hem glimlachend aan. In haar ogen was geen enkele sein van dwang te zien. Ze wou hem ook niet dwingen. Het was eerder een soort... vraag, maar dan als een gezegde geformulierd. Wie het nu niet snapte, daar had Flower diep respect voor.

Ze keek hem aan en liet haar armen langzaam zakken. Ze gleed langs zijn armen met haar handen en ging toen opzij, richting zijn borstkas. Ze liet haar platte handen daar tegen rusten, elk een kant en liet haar blik van zijn gespierde borstkas naar zijn mond glijden en daarna naar zijn ogen. Een nieuwe golf van dat prettige, o zo bekende, maar o zo heerlijke gevoel kwam in haar en Flower genoot ervan door even haar ogen te sluiten. Ze opende haar ogen weer en keek naar Paul. Haar ogen waren weer vrolijk aan het fonkelen en dat zouden ze ook altijd blijven doen. Het was even een tijdje een depressie toen haar ouders overleden waren, maar uiteindelijk waren ze wel weer gaan blinken. Flower had positief proberen te handelen en dat was het juiste. Ze had wel schrik voor vampiers, maar had al met veel dingen vorderingen gemaakt, zoals het vertrouwen van haar eigen soort en andere mensen op school, zoals leerkrachten. Ze keek Paul diep in zijn ogen aan. In die ogen kon ze wel uren kijken en dan zou ze zich nog niet vervelen.

Hij knikte lichtjes, nadat hij Flower's blik had gezien. Ze dwong hem niet, wat prettig voelde. Hij hielt niet zo van verplichte dingen. Gelukkig gebeurde het niet vaak. De enisgte paar keren was als hij boodschappen moest doen. Op zo'n moment voelde hij zich net... Volwassen. Oud. Een bejaarde. Of juist een klein kind in de winkel zonder een moeder.
Paul legde zijn hand op Flower's middel. Hij was nu zeker niet vanplan haar los te laten. Zijn hart ging tekeer. Als een Alfa Romeo, die had geracet en nu met een oververhitte motor stond. Nog even en m'n hart zal ontploffen. Ging er door z'n hoofd. Hij probeerde z'n hart te "kalmeren" door rustig in en uit te ademen, voor heel even. Er was niks bijzonders aan de hand toch? Alleen maar.. Dit. Of was dit wél bijzonder? Natuurlijk wel! Flower was bijzonder! Deze moment wat bijzonder! Om geen enkele andere reden zou zijn rikketik nu, op dit moment zo tekeer gaan.
Hij voelde hoe Flower's warme handen langs zijn armen streken en toen bleven rusten op z'n borstkas. Zijn ogen keken even naar haar handen en toen gleden ze door naar haar ogen. Haar prachtige donkere ogen. Bijna zou je erin verdrinken. Zijn vrije hand ging omhoog en met zijn wijsvinger streek hij vanaf Flower's haarscheiding, vlak langs haar oor, naar haar kin. Dat herhaalde hij één keer, toen trok hij zijn hand weer terug. Haar huid voelde zacht en warm aan. Het liefst legde hij zijn hand op haar wang, om weer aan te voelen hoe zacht haar huid was. Aantrekkingskracht. Nog steeds lag zijn ene hand op haar middel. Zou hij die ook weer terugtrekken? Neej, hij zou wel wachten tot ze zelf aangaf dat ze wou dat z'n hand daar wegging. Erg zou hij dat niet vinden. Hij zou het wel begrijpen. Soms vond hij het ook niet fijn dat iemand op een bepaalde plek aan hem zat. Al had hij daar nu geen last van. Paul bleef Flower aankijken, met een brede glimlach op z'n gezicht.


[ het spijt me voor deze k.u.t post -.- ]

Flower keek naar Paul en voelde een soort opluchting door zich heengaan. Gelukkig zag hij het ook niet als een dwang. Ze sloot haar ogen bij zijn strelingen. Ze vond het fijn. Ze opende haar ogen weer en keek hem aan. Ze drukte zichzelf dichter tegen hem aan, zodat hij haar hart haast kon voelen. Ze keek hem aan en voelde zich heerlijk. Haar hart had het ook moeilijk om rustiger te gaan. Langzaam sloot een duisternis zich op in de kamer, maar Flower merkte er bijna niks van. Alleen Paul was belangrijk. Alleen hun tweeën in deze kamer waren belangrijk voor haar. Niets anders. Ze voelde dat één bepaalde drang te groot werd om te onderdrukken. Zou hij het goed vinden? Wat zou hij ervan vinden als het deed? Flower sloot haar ogen even en dacht na. Ze keek hem toen weer aan. Langzaam liet ze haar hand naar zijn wang glijden en aaide die zachtjes. Ze sloeg haar armen rond zijn nek en streelde nu zijn achterhoofd. Ze keek hem aan en trok zich toen, door kracht te zetten in haar armen, omhoog, zodat ze half op haar tippen stond. Ze sloot haar ogen en drukte toen haar lippen zacht op de zijne.

Net toen ze dacht dat haar hart eruit zou springen, liet ze zich weer zakken. Haar ogen waren nog even gesloten, maar opende zich weer en ze keek hem schuin aan met een brede glimlach. Ze schonk hem een knipoog en legde haar armen toen op zijn rug, waarna ze lekker veilig tegen hem aan ging staan en zachtjes zuchtte. Ze vond zijn warmte die haar omringde fijn. Ze had zijn lippen gevoeld. Zacht, alsof hij elke dag een zachte crème op zijn lippen smeerde. Ze bloosde lichtelijk en drukte ze nog dichter tegen hem aan. Haar vingertoppen begonnen de weg van zijn lange rug af te lopen, tot vlak boven zijn kont, waar ze stopte en langzaam naar zijn buik ging, totdat ze vlakbij haar waren, ging ze naar boven en stopte bij haar neusje. Ze maakte zich met enige tegenzin los, om weer in zijn prachtige ogen te kijken en haast te verdrinken erin. Ze gaf hem een zacht kusje op zijn borstkas (wat gebruik ik dat woord vaak ) en grinnikte zachtjes. Ze sloeg haar armen weer om zijn nek, waar ze bleven rusten. De drang werd weer veel te druk en rustig duwde Flower haar mond op die van Paul en likte langs zijn lippen af, afwachtend wat hij zou doen.

Hij voelde haar hart kloppen, dwars door haar jurkje heen. Haar hartkloppingen waren snel. Hij haalde adem door zijn neus, wat af en toe haperde door zijn -ook- snelle hartkloppingen. Zijn vrije hand verstigde zich aan de andere kant van Flower's middel. Hij keek naar haar, met een charmante glimlach. Hij voelde hoe ze haar armen om zijn nek sloeg en niet veel later voelde hij haar lippen op de zijne. Het was maar kort. Maar hij had zijn ogen wel gesloten, en die openden zich pas weer toen hij voelde dat Flower zich weer liet zakken. Nu ging zijn hart nog sneller dan het al ging. Dit was niet normaal. Nooit had hij gedacht dat zijn hart zo op de hobbel ging van een meisje. De enige keren dat zijn hart zo tekeer ging was toen hij achter een bloedzuiger aanzat. Puur adrenaline.
Bij Flower's knipoog grijnsde hij half. Hij voelde haar warme lichaam nog dichter tegen zich aan. Toen hij haar vingers over zijn rug voelde strijken sloot hij zijn ogen, waarna een rilling door zijn lichaam ging. Hij opende zijn ogen weer toen hij voelde dat Flower een klein kusje op zijn borstkas gaf. Weer verscheen dat halve grijnsje. Het was al een hele poos geleden dat hij zo met een meisje had staan.. Kleffen. Dit kon hij geen kleffen noemen. Of toch wel? Het maakt ook niet uit. Hij noemt dit gewoon kleffen. Klaar. Hij wou er niet verder aandacht aan besteden. Op dit moment wou hij dat alleen maar aan Flower doen. Aandacht besteden. Moeilijk zou dat niet worden. Het was hier donker, dus er was niks dat hem kon afleiden. Ja, misschien de geluiden van buiten, maar hij zou wel doe alsof hij oost indisch doof was. Daar was hij erg goed in.
Weer voelde hij hoe Flower haar armen om zijn nek plaatste. Even keek hij haar aan. Toen voelde hij weer haar lippen. Dit keer zoende hij terug.


[ Grrr.. hier ben ik echt niet goed in xD]

Ze voelde zijn bevestiging en voelde haar hart kloppen. Langzaam liet ze haar tong in zijn mond rollen en zorgde voor een fijn spelletje, ook al was dat nogal hoog gegrepen. Ze was er niet bekend mee, maar dat kon haar niet schelen. Naar haar weten dat ze het goed. Ze zoende hem innig terug, terwijl haar handen naar zijn rug gleden en hem daar vast hielden. Na een minuut ongeveer liet ze hem los en sloot haar ogen. Ze opende die weer en keek hem aan. Zo. Dat was het dus. Het voelde heerlijk. Haar hart ging heel erg snel, alsof het een formule een wegen was met hoogste snelheid. Ze grijnsde even en aaide zijn zachte wang. Ze zou toch kunnen denken dat die hard aanvoelde door stoppeltjes, maar dat was niet zo. Ze opende haar ogen weer en drukte een zachte kus op zijn mond. 'Dat was het dan,' zuchtte ze en ze grinnikte. Ze keek naar zijn ogen en aaide zachtjes zijn lippen toen. Ze streek er met twee vingers langs. Ze zou haar lippen wel uren op zijn lippen kunnen houden, maar of haar lippen dat zouden overleven, dat was een andere vraag waar ze nog niet echt over nagedacht had.

Ze sloeg haar armen om Paul heen en drukte zich dicht tegen hem aan, alsof ze bang was dat ook maar iets hun zou kunnen scheiden. Inprentingsgevoel was heel erg groot en krachtig. Je kon er gewoon niet aan ontkomen. Flower keek recht in zijn ogen. 'Ik hou van je,' zei ze zachtjes en haar hart sprong een paar keer hevig op en neer. Ze sloot haar ogen weer en drukte zich met haar wang tegen zijn buik. Ze keek hem daarna glimlachend aan. Ze was verliefd. En niet zo'n klein beetje. Ze had het gevoel dat haar hart uit haar borstkas zou springen als ze hem nog zo'n zoen gaf als daarnet. 'En ik wil voor altijd bij je blijven,' zei ze zachtjes, wat trouwens heel goed paste bij de stilte dat de donkere kamer meebracht.

- Whaha, ik wel -