Een nieuwe dag

Chyta vond het nog steeds allemaal een beetje vreemd. Freddy had daarjuist veel pijn geleden dacht ze. Ze keek hem de hele tijd ongerust aan en toen hij haar naam zei rekte hij de laatste letter uit; hij raakte in ademsnood, juist hij had adem nodig. Misschien voelde hij zich nog steeds niet goed. Ze keek hem bezorgd aan. "Freddy.. euh... Gaat het een beetje??"
Ze bleef hem bezorgd aankijken; misschien had hij nog steeds pijn. Dat zou erg zijn. Vreselijk. Ze was verbaasd dat ze zo bezorgd tegenover hem was, hij zou wel in orde komen. Hij was een weerwolf die konden wel tegen een stootje. Terwijl ze dat dacht keek ze vernietigend naar die Elena. Hoe durfde ze.
Ze wou dat Lilo nooit stopte met elena daar te laten hangen. Dat zou oneerlijk zijn. Ze verdiende het om daar te blijven. Ze gromde even onderdrukt. En richtte haar aandacht weer op Freddy, ze keek hem weer bezorgd aan en zou dat blijven doen tot hij haar ervan had overtuigd dat hij in orde was en niks meer mankeerde.

"Freddy.. euh... Gaat het een beetje??" Freddy zette een grijns op. Het Goddelijke wezen vroeg zich af hoe het met hem, haar nedirige dienaar ging. Het antwoord was ongetwijfeld ja, alles was in orde, hij kende zijn eigen naam opnieuw enzo. Alles ging gesmeerd. Maar Chyta maakte zich zorgen en zijn haart maakte een sprongetje. Gho, ik heb wel wat pijn in mijn rug door het springen, als jet even zou masseren ben ik zeker dat het beter gaat. freddy zei het serieus, afsof het echt zo was. Om het effect te verrealistischen, wreef hij over zijn rug en zij Auw... maar toen kon hij zijn lach niet inhouden. en keek hij met pretogjes recht in die van Chyta, slacht plan, want hij werd weer eens van zijn stuk gebracht door haar schoonheid.

Chyta lachte opgelucht. Hij was dus weer helemaal in orde. En ze zou hem geen massage geven, vooral omdat ze dat totaal niet kon. Ze porde hem plagend, ze had het gevoel dat alles weer perfect in orde was, ze negeerde even het feit dat Elena nog altijd in de lucht hong. Dat boeide haar oook niet zoveel, laat haar daar maar hangen. Ze hong daar goed. Ze keek even nieuwsgierig naar Freddy, gelukig dat hij met haar was ingeprent en niet een of andere stomme gast, ze vond hem wel leuk, hij had wel gevoel voor humor. Dat was belangrijk. Lelijk was hij ook niet, ook belanrijk. En toch wist ze niet of ze wel voor hem wou gaan, een echte relate beginnen. De rillingen trokken over haar rug. Ze had nog nooit zo'n relatie gehad. Nou misschien wel, maar dat wist ze toch niet meer. Nou we zouden wel zien hoe het uitdraaide. Ze grijnsde naar Freddy, ze was in een overhappy stemming.

Samara zwierf rond. Waarom was ze op deze school? Neen, ze was niet meer dan de wet, maar toch was het niet nodig hier te zitten. Ze had haar tijd op dit soort plaatsen al gehad. Samara viel niet op door op te vallen. Dat deed ze vroeger ook. Ze zag er eng uit, nog steeds trouwens, en dan keken de mensen haar na. Maar anderzijds is haar soort mensen altijd om ter extreemst, dus ze was niet super speciaal voor het type mens dat ze leek te zijn. Niemand spendeerde aandacht aan haar. En dat was goed zo. Er was gegil, het brandalarm ging af. Het stonk er. Samara stapte gewoon door naar haar volgende les. Maar de deur bleek vast te zitten. Fijn, geen school dan. Maar ze merkte al snel dat zelf weggaan niet mogelijk was. Ze keek eens naar de oorzaak. Fijn, wat vampiers waren machtsspelletjes aan het spelen. Het was duidelijk dat die aan de muur niet echt goed bezig was. Ze hing er, zielig, en ze dacht nog altijd dat ze iets was. Over een onterecht ego gesproken. Samara had hier geen zin in, niet dat ze ergens zin in had, maar toch. Ze veranderde zichzelf in een plas water en glipte onder de deur. Van binnenuid kon je zien hoe haar silhouet zich vormde tegen het licht.