Eerste schooldag

Aiden had besloten het 'advies' van de andere vampiers maar op te volgen. Hij wilde in Forks blijven en moest zich daarom maar tussen de mensen voegen.
Vreselijk vindt hij het. Op zijn 18e is hij tot vampier gemaakt, in 1815. Veel van zijn jeugd weet hij niet, hij kan zich echter niet voorstellen dat er goede educatie was in die tijd en daarna is hij nooit naar school geweest. Met zijn vampier zintuigen hoopt hij het toch net zo goed te doen als de gemiddelde scholier.

Aiden reed met zijn auto het school terrein op en parkeerde zijn auto. Hij zuchtte even en stapte uit, van de passagiers stoel trok hij een tas mee die hij over zijn schouder sloeg. Hij keek over het schoolplein en ademde in. Verschillende geuren drongen bij hem binnen. Mensen, vampiers en geuren die hij niet kon plaatsen. Hij zuchtte nogmaals en liep de school binnen. Op zoek naar de plek waar hij zich kan inschrijven.

Effy zuchtte licht toen ze voor de school stond. Ze had nu een witte rok aan met een rood topje, eens iets anders. Vandaag zou ze zich inschrijven voor school. ze was het al gewoon geworden, maar toch was het altijd anders. ze keek eens over de speelplaats en zag een andere vampier. Haar blik bleef neutraal terwijl ze hem eens snel aankeek. En jongen van ongeveer 2 eeuwen oud, dacht ze. Effy rook nog andere vampieren, maar die zag ze niet meteen. Goed, dan was ze toch niet de enige. Ze rook ook gedaantewisselaars. Hopelijk reageerde die vampiers daar niet te fel op. Haar grijze contactlenzen irriteerde Effy, maar ze had geen andere keus. Dit was haar natuurlijke oogkleur nog eens geweest, toen ze nog mens was. Effy haalde nog eens diep adem en liep toen het gebouw binnen. richting secretariaat.

Aiden liep langzaam door de schoolgangen. De bordjes volgend van 'secretariaat'. Hij liep langs een groepje meisjes hij ademde hun geur diep in en hij zuchtte. Dit kan nog best eens moeilijk worden, dacht hij bijzichzelf, maar goed dat hij stevig ontbeten had.
Soms liep hij langs een groepje waarvan de geur niet te harden was, hij is nog nooit in contact geweest met gedaante wisselaars dus kan deze geur niet plaatsen.
Het is druk bij het secretariaat. Hij twijfelt even en gaat op een stoel zitten, daar staan ze voor. Hij zou natuurlijk gewoon voor kunnen gaan, maar niet opvallen is zijn bedoeling vandaag.

Effy rook dat de vampier van op de parking nu ook in het secretariaat kwam. Het was bijna haar beurt, maar ze draaide haar toch nog eens om zodat ze recht in de ogen van de vampier staarde. Hij zag er verveeld uit, alsof hij dit helemaal niet wou doen. Ze glimlachte heel even en draaide zich toen weer om. Het meisje voor haar wrong zich nu richting de deur naar buiten en effy deed een stap naar voor. met een gemaakt vriendelijke blik keek ze de mevrouw aan de balie aan. “ik ben nieuw hier en zou me graag inschrijven. Zou het ook mogelijk zijn dat ik vandaag al kan beginnen. Ik zou niet teveel van de lessen willen missen.” Vroeg ze poeslief. Ze wist dat ze alles zou krijgen waar ze om vroeg, als ze het maar op de juiste manier vroeg. De mevrouw keek haar verbaasd aan, alsof het de eerste vampier was die ze zag. Niet dat ze iets wist van vampiers. Ze gaf Effy een lessenrooster en nog wat papieren die ze haar ouders moest laten tekenen. Dat zou dus zelf tekenen worden. ze nam alles aan en draaide haar om richting buiten. Eindelijk uit dit vermufte hokje.

Er was hier nog een vampier, dit rook hij. Hij scande de kamer tot hij in de ogen van een vrouwlijke vampier keek. Ze was blijkbaar ook nieuw. Mooi, dacht hij, dan ben ik niet de enige.
Toen zij het secretariaat uit was was het zijn beurt. "Ik wil me inschrijven, en vandaag beginnen.." zei hij "Oh, alsublieft," vervolgde hij met een halve glimlach. De vrouw achter de balie bloosde en gaf hem zijn papieren en rooster.
Ook Aiden vertrok uit het muffige hok. Hij zag de vrouwlijke vampier weer. Aan het einde van de gang. Hij besloot naar haar toe te gaan. Hij had geen idee hoe hij zich op een school moest gedragen, en zij zag eruit alsof ze dat wel wist.
"Eh, hoi.." zei hij met een zwakke glimlach, "Ook nieuw in Forks?.."

De vampier van bij het secretariaat kwam naast haar lopen. Effy wierp een vluchtige blik op haar. Of ze nieuw was hier? “ja, mijn eerste keer in forks. Bij jou?” ze zag wel dat de vampier al lang geen nieuweling meer was, dus misschien was hij hier al vaker geweest, 100 jaar terug of zo. Ook deze vampier was op het eerste gezicht opvallend aardig. Misschien lag het aan deze plaats, misschien waren er hier zoveel vampieren dat je het je niet kon permitteren om vijandig te zijn. dat beviel haar wel. maar misschien was het gewoon ook een valse eerste indruk. Misschien schatte hij haar in om te weten of hij haar moest ontlopen of haar moest aanvallen. Maar zo ging ze niet denken, ze gaf hem de voordeel van de twijfel en ging er van uit dat hij gewoon aardig was. en misschien zou deze eerste schooldag dan toch niet zo eenzaam zijn als ze had verwacht.

Aiden las de afwachtendheid in haar ogen. Dit gaf aan dat ze zeker de waarheid sprak, aangezien je alleen in Forks elkaar gewoon maar kan aanspreken zonder elkaar aan flarden te scheuren.
"Ik ben ook nieuw," zei hij en hij keek over haar heen de gang rond, "Forks trekt me wel, een ontzettend vreemde plek, maar één waar je je niet snel verveeld denk ik. "

“nee, dat betwijfel ik ook wel. vele wezens op een kleine plaats.” Was Effy het met hem eens. Ze vroeg zich af of er een van de mensen hier doorhadden dat er vreemde wezens rondliepen in hun dorp. Ze moesten toch iets vermoeden. Natuurlijk mensen waren naïf en geloofden waarschijnlijk ook dat bloedmooie wezens echte mensen konden zijn. maar sommige kinderen met veel fantasie moesten toch wel iets verzonnen hebben. Ze was ooit eens gewoon in een park toen er een 15 jaar oud meisje op haar afkwam en haar doodleuk zei dat ze wel wist dat ze een elfje was. Effy had eens vriendelijk gelachen en dan gezegd dat ze te oud was geworden voor elfjes. Effy snoof de geur van de school nog eens op, wat haar vermoeden bevestigde. “er zijn er nog, en ook van die andere.” Merkte ze op. Ze vroeg zich wel af of de jongen haar zin zou begrijpen, maar ze kon het toch moeilijk gaan uitleggen, met al die mensen om hun heen. Er moest er maar eentje meer oplettend zijn dan de rest.

Aiden snapte niet precies wat ze bedoelde, maar ze moest het wel over de walgelijke geur hebben.
"Die walgelijke geur bedoel je? Die ken ik niet, volgens mij hebben ze dat niet waar ik vandaan kom," Hij trok een vies gezicht terwijl er weer een walm voorbij kwam.
De bel ging, iedereen pakte de laatste spullen uit de kluisjes en vertrok naar hun klaslokaal.
"Wat heb jij? Ik begin met wiskunde geloof ik.." zei hij terwijl hij op het rooster tuurde en hij zuchtte. Hier had hij echt geen zin in, het laatste wat hij zich van zijn mensen leven kan herinneren is 1+1 = 2.

“ja, die walgelijke geur, gedaantewisselaars. Gevaarlijke wezentjes.” Zei Effy zacht. de bel ging en alle leerlingen die tot nu een beetje versuft rondhingen in het schoolgebouw kwamen in actie. Effy nam haar blad met haar lessenrooster, biologie. Het was saai om steeds hetzelfde te zien , maar het was waarschijnlijk beter dan niets. En als ze zo menselijk mogelijk wou lijken, dan moest ze wel naar school en doen alsof het toch dat beetje moeilijk was. de jongen had wiskunde, nog zo iets waar niets nieuws meer in te vinden was. psychologie en filosofie waren de enige 2 vakken die haar wel nog boeide. Elke persoon had een eigen visie op iets en dat maakte het ook telkens weer nieuw. Biologie daarintegen. “ik heb biologie.” Mompelde Effy.

Gedaantewisselaars? Wat is dat nu weer? Dit zal hij haar later wel vragen besloot hij.
Hij was nog lang niet klaar voor staartdelingen en cosinussen. Hij verfrommelde zijn rooster en gooide het in de prullenbak aan de andere kant van de hal.
"Ik ook.." zei hij, het zal een mooie kans zijn om meer te weten te komen over de gedaantewisselaars. En een excuus om onder wiskunde uit te komen. De problemen die hij hiermee kan krijgen regelt hij later wel.

De jongen had ineens toch biologie. Grappig. Misschien had hij zich mis keken. Hield Effy zich voor. wat waarschijnlijk niet waar was. maar ja, ze begreep het wel. Effy zou ook alles doen om onder wiskunde uit te komen. Het was een van de saaiste vakken dat er waren. Ze had wel eens het getal pi zo ver mogelijk gezocht uit pure verveling, maar na een maand of 3 was ze daar ook mee gestopt. Sindsdien had ze een hekel aan wiskunde. Effy glimlachte. “toevallig.” Ze liep richting het lokaal, dat ze wel dacht weten te zijn, al was ze helemaal niet zeker. maar op een eerste schooldag mocht je wel verdwalen. Ze verwachtte dat de jongen wel zou volgen als ze juist zag volgens hem en haar anders wel zou bijsturen. Of hij zou haar vol vermaak nastaren, maar dat dacht ze niet. aardigheid was hier precies een basisnorm en dat vond Effy wel eens leuk. Er waren weinig plaatsen op de wereld waar vampieren die niet in dezelfde groep hoorden toch overweg konden. Ze zou hier misschien later nog eens komen. Over 100 jaar of zo. Normaal kwam ze nooit twee keer naar dezelfde plaats, maar Forks was uiterst interessant. “mag ik je naam weten.” Vroeg Effy nog. Ze verwachtte geen echt antwoord, maar misschien waren vampieren hier ook niet zo achterdochtig.

Aiden grijnste. Waarom wilde ze zijn naam weten? Hij bekeek haar terwijl ze vooruit liep, ze ziet er niet uit als een nieuweling, die hebben over het algemeen meer met namen. Hij sloot weer bij haar aan.
" Laten we eerst het lokaal maar zoeken," zei hij, hij keek terwijl ze verder liepen op haar blaadje,"1.03, dat is hier." Aiden stopte voor het lokaal. Hij ademde in, even stokte zijn adem en deed zijn ogen dicht, al die heerlijke geuren in een kleine ruimte. Hij schudde langzaam zijn hoofd en opende zijn ogen weer. Hij zuchtte en klopte op de deur, ze waren wat laat.

Eerst het lokaal zoeken dus. Dat de jongen duidelijk wist zijn. hij snoof de lucht in, wat duidelijk geen goed idee was. Effy grinnikte zachtjes. De jongen klopte en opende de deur. Effy wandelde naar binnen en keek het lokaal rond. Er waren geen vampieren of gedaantewisselaars in de klas. Bij het zoeken naar een plaats begonnen de lenzen te irriteren, niet dat ze echt iets deden, maar het zien was een stuk vervelender. Effy herinnerde zich dat die lenzen ook niet te lang meer door zouden gaan en dat ze snel nieuwe in zou moeten steken. Alle leerlingen staarden hun aan en dat vond Effy niet zo leuk. Al was ze al vaak naar school geweest, en was het altijd hetzelfde. Toch hoopte ze elke keer weer dat ze onopvallend kon blijven. Ze had geen make-up op of opvallende kleren. Niets speciaals eigenlijk. En toch staarde iedereen. Natuurlijk was dat wel een beetje logisch, want ze was ook anders. maar toch kon ze het niet hebben. Effy slenterde naar een plaats ergens achteraan in de klas en plofte zachtjes neer op de stoel. De leerkracht keek niet kwaad of verveeld. Zelf niet verbaasd door hun verschijning. Eerder gewoon, alsof hij al eerder vampiers had gezien, wat best mogelijk was. Effy keek nu verwachtingsvol naar de jongen. Hij was haar nog een naam verschuldigd.

Het meisje ging Aiden voor de klas in. Hij volgde haar naar binnen. Hij besloot geen adem te halen, voor de zekerheid. Hier moest hij nog aan wennen.
Hij zag de blikken van de mede studenten. En ontmoette een aantal van deze blikken, wat door de meisjes dan weer beantwoord werd door een lichte blos op de wangen.
Het meisje waarmee hij binnen kwam ging zitten, en keek hem verwachtingsvol aan, hij grijnsde en ging naast haar zitten.
" Aiden, Aiden Thompson," zei hij met nog dezelfde grijns, "Nu jij," vervolgde hij zo zacht dat alleen het meisje hem kon horen.
Het meisje lijkt net zo nieuw in Forks als hij, dus het kon vast geen kwaad namen uit te wisselen.

De jongen heette dus aiden. “ik ben effy stonem.” Zei ze met een klein glimlachje. Vele vampieren deden altijd zo moeilijk over namen, wat Effy totaal niet snapte. Ze leefde al zo lang, en in die tijd dat ze leefde had ze nooit over haar naam gelogen en ze had er nog nooit problemen mee gehad. Tegen de volturi zou ze wel liegen, niet dat dat iets zou uitmaken. Ze zou van geen nut zijn voor hen, zo zonder gave. effy stopte vliegensvlug een nieuw paar lenzen in. Geen enkele leerling kon het gezien hebben, al waren er heel wat aan het staren. Ach het ging wel over. Na een maand, wanneer iedereen hun al gezien had en ze doorhadden dat Effy toch geen contact met ze zou zoeken. Dan zou ze wel genegeerd worden, of zou de aandacht toch beperkt blijven. Enkel bij gelegenheden zoals ballen en van die evenementen, waagden er zich nog een paar jongens om haar mee te vragen. Wat ze dan altijd beleefd weigerde. “ wat is jou reden eigenlijk om naar school te gaan.” Niet dat ze het antwoord niet kon raden, maar ze wou het toch nog eens uit zijn mond horen komen.

Effy, aparte naam dacht Aiden. Hij doet zelf ook nooit zo moeilijk met namen, maar hij vond het altijd wel een goede test om andere vampiers mee te lezen. Effy leek hem wel wijs, het maakt haar niet veel uit wat anderen doen.
Hij lachte zachtjes om het gewissel van haar lenzen. Zelf heeft hij hier geen last van, om de een of andere reden wisselen zijn ogen veel van kleur. Rood als hij net gegeten heeft, zwart als hij dorst heeft en neutraal, hazelnoot bruin.
Effy vroeg hem wat zijn reden was om naar school te gaan. Hij zuchtte. " Het was eigenlijk een tip van wat andere vampiers hier in de stad, ik was het niet van plan, maar Forks is wel een stadje waar ik me zou kunnen settelen, dus vandaar, zei hij nog zo zacht zodat de klasgenoten hen niet konden horen, "Ik ben jaren niet naar school geweest, als ik ooit al geweest ben, dus ik ben een soort van benieuwd.."
Hij bladerde wat afwezig in het boek.

Effy glimlachte verbaasd, nog nooit naar school geweest. Effy deed niets anders, het was wel te begrijpen. Het was een natuurlijke reactie om eerst rond te trekken. Je leeft voor eeuwig, waarom zou je al die jaren op de schoolbanken doen. Maar ooit komt dan de drang om te blijven op een bepaalde plaats. Nieuw word oud en oud word weer nieuw. Aiden zijn algemene kennis moest dan wel beperkt zijn. hij was geen nieuweling, dus dat wou zeggen dat het onderwijs in zijn tijd nogal beperkt was. dat moest vreemd zijn. voor Effy was het nooit vreemd geweest. Ze was vrijwel meteen terug naar school geweest nadat ze veranderd was. ze had vele fases van het onderwijs gezien en het was er toch wel drastisch op verbeterd. Maar zelf voor iemand met een beperkte kennis als Aiden, moest school toch helemaal niet moeilijk zijn. met zijn gigantische geheugen kon hij alles al perfect onthouden van de eerste keer en dan na honderd jaar nog eens klakkeloos over zeggen. “het is heus niet zo moeilijk. Maar boeiend… ja dat kan wel.” zei Effy twijfelend. Ze herinnerde zich nog dat ze onderwijs vele keren interessant had gevonden, maar nu, ze wist het niet goed, het kon wel.

Aiden grinnikte kort en ging weer achterover zitten. " Of het echt moeilijk wordt betwijfel ik ook, ik weet alleen niet of ik echt het school type ben.."
Hij keek naar Effy, hij kon moeilijk inschatten hoe oud ze was, geen nieuweling, dat zoiezo. " Dus jij bent wel veel naar school geweest? Omdat je het zo interessant vindt?
Hij speelde ondertussen wat met zijn pen, snel het verhaal op het bord aflezend. Het menselijk lichaam, daar wordt je hongerig van!

Effy was verbaasd over die vraag. Weinig mensen konden het wat schelen waarom ze naar school ging. “de school zelf is niet zo denderend interessant, niet meer. Maar de evolutie van de school vind ik wel boeiend.” Effy wist dat ze als een nerd klonk, maar ze kon er gewoon niet aan doen. De evolutie van alles doorheen de jaren vond ze altijd interessant. Geschiedenis was daarom ook ooit een van haar favoriete vakken geweest. Nu niet meer zo, omdat ze ondertussen zelf al een beetje geschiedenis geworden was. Effy vroeg zich instinctief af vanwaar Aiden kwam en hoe oud hij was. maar ze hield zich in. De vorige keer was dat een totaal verkeerde vraag geweest, en ze zou het haar niet meer wagen. Ze zag Aiden zijn ogen ook donkerder worden naarmate de les vorderde. Ja, van biologie kreeg je honger. Effy had haar honger goed onder controle, ze kon een maand zonder eten en kon het haar daarom permitteren om uiterst kieskeurig te zijn in het uitkiezen van haar slachtoffers. Ze moesten gezond leven, veel bewegen en niet roken. Effy wou zuiver bloed, zonder brol erin.

Aiden knikte op Effy haar antwoord. Semi begrijpend, want hij zelf heeft niets met school .Effy intrigeert hem, hij kan haar niet goed lezen. Ze lijkt oud, een stuk ouder dan zij, maar weerhoud zich ervan dit te vragen, dit komt nog wel.
De bel ging alweer. Hij bleef in dezelfde positie achterover geleund zitten. " What's next?.." zei hij terwijl hij een van de meisjes uit zijn klas nakeek. Een maagd rook hij, het bloed wat hij amper kan weerstaan.

Welke les ze nu hadden. Effy herinnerde zich nog dat ze vanmorgen had gezien dat er na biologie kwam Frans. Daar had Effy nog inwendig voor gezucht. Waarom leerde ze je altijd zo een basis talen, ze zou graag nog wat mandarijns leren, of oud grieks. Maar Frans, daar had ze al lang geen problemen meer mee. maar ja, ze kon niet verwachten dat het Frans in mandarijns zou veranderen, gewoon omdat zij die taal al beu was gehoord. “we hebben Frans.” Zei effy. Ze zag dat Aiden een meisje dat opstond nakeek. De honger in zijn ogen was duidelijk te zien. Effy snoof heel lichtjes. Heel gezond leefde ze niet, maar ze was wel nog relatief zuiver. Ze snapte niet echt waarom zij zoveel beter zou zijn als al die andere meisjes. Zo speciaal vond ze haar niet. “waarom haar?” vroeg ze, starend naar het meisje. Effy stond zonder een antwoord af te wachten recht en keek hem dan terug vragend aan. ze dacht ook aan waar ze straks heen moest, Het lokaal waar ze nu heen moesten wist ze wel zijn. het was niet ver en makkelijk te vinden. Zoals alles in dit simpel gehouden schoolgebouw. Eenvoud was hier een basis. Dat moest gewoon al een van de redenen zijn waarom school algemeen gehaat werd door mensenkinderen. Nog een snelle blik op het meisje dat nu wegging en bloosde door het gestaar, nee, effy snapte het echt niet. er was weinig anders aan haar. Misschien rook ze beter voor hem dan voor haar maar effy kon enkel de geur van Kebab in haar bloed ruiken. Wat ze gisteren moest gegeten hebben. Misschien had hij ook gewoon een rare smaak, of proefde hij graag Kebab bloed.

Aiden stond langzaam op en pakte zijn spullen in zonder te kijken naar wat hij deed, hij was afgeleid.
Hij hoorde Effy zeggen dat ze Frans hadden, dit ging langs hem heen. Hij probeerde met alle macht zich onder controle te houden niet achter het meisje aan te vliegen.
Hij kan over het algemeen zijn dorsten goed onder controle houden. Maar in een hok met allemaal jong bloed is moeilijk, en dan zo een...
Hij keek weer naar Effy. Waarom zij? Vroeg ze. Het meisje verdween door de deur, hij keek weer even die kant op en keek weer naar Effy. Aiden grijnste. " Waarom zij?" Hij zuchtte, "Haar bloed, het is mooi, zoet, en ze is maagd, ruik je dat? Plus, ze heeft echt een killer lichaam, vervolgde hij en z'n grijns werd breder.

Maagd, zoet, was dat het. Het was wel mogelijk maar voor Effy moeilijk te begrijpen. “ja maar dat lijf is toch geluk met haar genen.” Protesteerde Effy die haar helemaal niet lekker ruiken gevonden had. Effy hield van mensen met echt puur bloed, niet vervuild met allerlei vettig en ongezond eten. Die mensen waren moeilijk te vinden, maar het was niet onmogelijk. Hier op school had ze wel al een meisje gezien dat de laatste 3 jaar geen vet had aangeraakt. Maar aan haar lichaam te zien, had ze ook geen ander voedsel aangeraakt en Effy vroeg zich af of er wel bloed was om uit haar te zuigen. “wel een vreemde smaak, maagdjes.” Zei effy. Ze kon het wel ergens begrijpen dat maagd een voorkeur was voor mannelijke vampiers. Maar dat die zoveel beter roken was vreemd. Maar het was toch nog altijd normaler dan vampieren die kicken op meisjes met roste haren en bruine ogen. dat waren de rare vampieren, dan viel Aiden nog mee. Effy liep het lokaal langzaam uit en slenterde richting Frans.

Aiden lachte even zachtjes om Effy haar opmerking. Hij pakte zijn tas, sloeg deze over zijn schouder en liep ook naar frans.
Het is een vreemde afwijking van hem, maar voeden heeft voor hem ook iets natuurlijks en sensueels, de puurheid van maagden maakt dit voor hem compleet.
Hij bekeek Effy terwijl ze voor hem liep. Haar lijf mocht er toch ook best zijn hij glimlachte en sloot zich bij haar aan.
"Hoezo vind je dit vreemd? En iedereen heeft een zwakte, en voorkeur. Wat is de jouwe?"