Eerste schooldag

"Waarom zou dat niet slim zijn? Hij leunde achterover en deed zijn armen over elkaar. "En als je zeker wilt weten of ik het overleef, dan ga je toch mee?" zei hij haar. Al wist hij zeker dat hij het zou overleven. Hij heeft vaak met vampiers gevochten, dit zou anders zijn, maar hij kent zijn krachten. Al kent hij de krachten van de gedaanteverwisselaars niet.

“het is algemeen geweten dat inzitten met andere mensen niet slim is om te overleven, en meegaan, ik kan wel aan de zijlijn gaan toekijken, maar vechten doe ik niet zo graag.” antwoorde effy nu weer rustig langs de buitenkant, maar vanbinnen was ze nog steeds ongerust. De gedaantewisselaar zou nooit alleen komen, en met meer dan 1 had hij amper kans om te overleven. Misschien moest ze wel meegaan, enkel voor de zekerheid. Maar ze zou zich ook zo zwak opstellen als ze dat deed. Nee, meegaan zou niet slim zijn. hij zou wel slim genoeg zijn om het te overleven. Hij was geen nieuweling meer, en als hij stierf. Dan zou ze daar mee kunnen leven, dat deed ze al zo lang, het kon niet moeilijk zijn.

"Ga nou maar gewoon mee, een avondje nergens aan denken, gewoon doen. Instincten volgen." Hij snapte Effy wel, hij is altijd een loner geweest. Maar sinds hij in forks is, is dit wat verandert.
" En als je alleen wilt kijken hoe ik de puppy's laat piepen, prima.."

Gewoon alles vergeten, instincten volgen. Effy snapte het wel, ze had een kleine tijd zo geleefd en het was gewoon zalig, maar het was ook gevaarlijk. Ze zou meegaan, en zien of ze mee zou vechten. Ze had jarenlange intensieve vechttrainingen gevolgd, en ook al vocht ze nu nog amper, het zat er wel nog in. Één weerwolf zou inderdaad kinderspel zijn, maar meerdere, effy wist het niet. het zou ook wel afhangen van de vechtkwaliteiten van de wolven. Iets anders was dat het tegen haar huidige principes was om onschuldige te doden. Ze keken wel vijandig, en hadden veel kwaad in hun, maar daardoor waren ze nog niet echt slecht. Ze zou zich waarschijnlijk nog lang slecht voelen als ze gewoon zou vechten zonder aanleiding. Maar inspringen in een gevecht om een soortgenoot te helpen… hoe slecht kon dat zijn. helemaal niet toch, zelf goed. Effy wist dat ze tegen haarzelf loog, maar het stelde haar wel gerust. “mmm, ik zal meegaan, moet ik wel eerst nog voeden.” Peinsde ze, dat laatste eerder mompelend. Waar zou ze zo snel nog een gezond iemand vinden. Ze zou naar de stad moeten gaan om die te vinden, maar anderzijds, de stad was niet zo ver, een kwartiertje lopen… niets aan. het moest maar lukken. En hoe erg kon doodgaan zijn, mensen deden het elke dag.

"Mooi," zei hij en hij glimlachte, "Dus, we spreken vannavond af, ergens aan de rand van het bos?" Hij keek nog eens naar het groepje gedaanteverwisselaars. "Het wordt echt leuk, ze maken geen schijn van kans,"
De bel ging, Aiden zuchtte. "Volgens mij moeten we weer."
Sinds Aiden in Forks is moet hij echt wat energie kwijt, dit zal perfect zijn. En met Effy erbij is het misschien alleen maar leuker. Hij maakt zich niet zo snel zorgen als Effy doet, zal de leeftijd wel zijn.

Effy glimlachte en stond op. Ze smeet haar halfvolle blikje in de vuilbak en liep naar de les. op een vreemde manier had ze wel zin in vanavond. Ze vroeg zich af hoe dat voelde, je vrij en onverantwoordelijk gedragen. Natuurlijk wist ze dat nog van vroeger, maar vroeger was anders, dan was ze ook gewoon onverantwoordelijk. Ze was jong en impulsief, zoals de meeste vampieren. ze miste die tijd. Nu was elke stap weloverwogen, en toch vond ze het niet vervelend zoals het nu was. ze was ook geen 200 meer. Dat de gedaantewisselaars geen schijn van kans hadden, daar was ze niet zo zeker van. Ze keek nog eens inschattend naar het groepje, ze waren nog jong. Toch nog niet lang geleden veranderd, dat zag je aan hun vijandigheid en hun manier van gedragen. Alsof ze niet zouden overleven zonder elkaar, wat waarschijnlijk ook wel zo was. nee, ze hadden inderdaad weinig kans. Effy slenterde door naar de volgende les, fysica.

De lessen slopen voorbij. Een lichtpuntje voor Aiden was de gedachte van vannavond. Eerst zou hij van het heerlijke bloed van Samantha proeven, en dan op zoek naar de wolven. Hij hoopt dat het effy was losser maakt, ze moet zich niet zo'n zorgen maken vond hij.
Aan het einde van de dag liepen ze samen naar buiten. Eenmaal buiten stak Aiden een sigaret op. Hij verwachte al dat Effy dit niets zou vinden. Maar dit is nou eenmaal zijn tik die hij heeft. De warmte voelt goed in zijn lijf, en dood gaat hij er toch niet van.

effy zag dat Aiden een sigaret opstak en moest lachen. ze vroeg zich af of hij daar iets van voelde, of hij afkickverschijnselen zou hebben als hij zou stoppen. Effy had nooit gerookt, vooral omdat in haar tijd nog niet echt bestond, en omdat ze dacht dat vampieren gewoon niet rookten. Ze had wel al eens geprobeerd om heroïne te spuiten, gewoon om te weten hoe het was, maar natuurlijk lukte dat niet, de spuit ketste meteen af op haar huid. Misschien was het wel beter zo, stel je voor een drugsverslaafde vampier, als je al verslaafd kon worden. “rare verslaving voor een vampier.” Merkte Effy droogjes op, met nog steeds een glimlachje op haar gezicht.

Aiden grinnikte even. " Ik weet het, maar het is warm, dat voelt wel aardig moet ik zeggen. Zei hij en ze liepen verder het schoolplein op. "Hoe ben jij hier eigenlijk? Lopend?"
Hij pakte zijn auto sleutels uit z'n zak. Hij was van plan eerst nog even langs zijn huis te gaan, en dan later door naar het centrum.


_{Sorry, ik heb wat met korte antwoorden, kort maar krachtig zullen we maar zeggen, haha}

“ja te voet, wat ben je aan een auto als je sneller loopt. En dan krijg ik toch maar een nonchalant maar toch goed liggend kapsel.” Zei effy grappend. Ze zou meteen naar de stad gaan, want ook al was het daar een pak makkelijker om gezonde mensen te vinden, toch was het niet altijd even simpel. Ze zou eens naar een gebouw van een modemagazine gaan, daar waren de meeste. Vele meisjes, wat ze niet zo graag dronk, die hadden van nature al zoeter bloed. Maar ook de jongens waren daar vaak overgezond, en zo had ze het graag. effy haar ogen twinkelden bij de gedachte, ze had al lang niet meer gedronken, en ook al voelde ze daar weinig van, het zou haar toch goed doen.

"Tja, Qua haar maakt dat voor mij niets uit." Zei Aiden met een glimlach en ging met zijn hand over z'n haren, wat bijna gemillimeterd is. Hij stopte bij z'n auto. Dus, over een uurtje of 3 in het bos?" Hij snoof even, " Ik denk dat we elkaar wel kunnen vinden,"
Hij zag de twinkeling in Effy haar ogen, ze keek ookal uit naar haar voedsel dus. En misschien ook wel een beetje naar de rest van de avond, tenminste, dat dacht hij.

Effy knikte en liep rustig weg. na 500 meter stoof ze het bos in en ging ze in een toptempo naar de stad. 3 uur was kort maar niet onmogelijk. Als ze snel iemand vond kon ze nog vlug andere kleren aandoen, ze keek tijdens het lopen naar haar kleren, die niet echt vechtproof waren. Als ze maar snel iemand vond. Ze bedacht zich ook dat de rand van het bos hier verdacht groot was. maar haar neus was scherp genoeg dus dat zou geen probleem vormen. Ze zag het eigenlijk wel zitten, al verbaasde haar dat lichtelijk, normaal was ze nooit zo onvoorzichtig

Aiden keek Effy na en stapte in zijn auto. Hij starte de auto en reed volgas weg naar huis. Toch best een grappige eerste schooldag zo.

_{Ik zal ff een nieuw topic maken in ' bos' haha, zodat we straks daar verder kunnen?}