een nieuw huisje

Effy liep door straten vol met huizen. Haar jurk was net een beetje gedroogd, maar nu begon het weer te regenen. Waaroor alles weer tegen haar lijf plakte en ook haar haar in slierten rond haar gezicht hing. Ze trok het haar niet aan. maakte een staart in haar haar en liep toen rustig voort. Er was niemand op straat, wat logisch ook. In de huizen brandde wel vaak lichtjes. Effy hoopte dat niet te veel mensen haar opmerkte. Want een meisje, doorweekt, in het midden van de straat, dat was een vreemd zicht. Ze lette goed op bij alle huizen, kijken waar er eentje te koop stond. Effy had forks deze keer gekozen om te verblijven. Hier was ze nog nooit geweest, en het was een ideale plaats om te leven voor een vampier. Ze was niet van plan om mensen te vermoorden voor een plaats, maar zou toch blij zijn als ze iets vond. Effy bleef altijd langer op één plaats, het rondreizen zei haar weinig. Ze had al vele streken gezien, ook vele die leken op deze. Ze verkoos regenachtige plekken zodat ze buiten kon komen. Maar ze had al meerdere keren haar verblijfplaats in het zuiden gehad. Dan bleef ze binnen of uit de buurt van mensen, of ze droeg alles bedekkende kleren. Wat raar overkwam bij hoge temperaturen, maar veel andere keuzes had ze niet. aan vampier zijn zaten vele voordelen, maar het glitteren in de zon was doodirritant. Daar, op het einde van de staat zag Effy een rood, wit verkoopsbord. Het was een kleine, gezellige bungalow, die haar wel aanstond. Ze had toch niet veel nood aan luxe, niet meer. Er stond een telefoonnummer in grote zwarte letters op het bord. Eerst maar eens aan een telefoon of gsm geraken en dan bellen, dacht ze. Dit huisje was van haar, zeker weten. Waar zou een elektronica zaak in de buurt zijn. peinsde ze, ze snoof de lucht in en geurde vooral de regen, maar ergens in de verte, rook ze ook de geur van plastic en kleine bedradingen. Ze stapte die richting in en hoopte dat de winkel open zou zijn.