nieuw begin, nieuw eind

Chyta glimlachte opgelucht. Kaat wou het doen. Ze keek even naar de gornd, ja hier was het niet echt glad en stevig. Ze zuchte. Ze zouden waarschijnlijk niet op één twee drie een geschikte plek vinden. Ze keek kaat verbaasd aan; wou ze nu echt hier die basisoefeningen laten zien. Ze zag dat ze haar spitzen aantrok, ze meende zich toch te herinneren dat dat zo noemde maar meer wist ze eigenlijk ook niet van ballet. Ze voelde zich even beschaamd. Zou ze eigenlijk wel ballet kunnen leren als ze er amper iets over wist. Ze haalde haar schouders haast onmerkbaar op, ach ja, natuurlijk. Ze moest het nog leren. Ze concentreerde zich eer op Kaat en zag hoe ze haast onbewust een jeté, nu kende ze al een benaming meer, maakte. en staarde haar met open mond aan. Waw. dat zag er fantastisch mooi uit. En zo sierlijk. Ook al waren vampiers al van nature sierlijk, dit benadrukte dat duidelijk. Kaat had dat perfect uitgevoerd. Een attitude, nog zoiets dat ze perfect deed. Waw. Chyta knipperde een paar keer heftig met haar ogen. Ze wou dat zotgraag kunnen. Maar ze dacht dat ze het nooit zo perfect zou kunnen. Ze zuchtte lichtjes. Maar ze zou proberen. "Natuurlijk wil ik nog, laten we maar gauw een zaal zoeken." Ze lachte opgewonden. Ze zou ballet leren. Bijna probeerde ze Kaat na te doen. Maar ze onderdrukte dat. Omdat ze er zeker van wist dat het haar nu nog niet zou lukken. Maar de gedacht dat het haar ooit zou lukken maakte haar blij.

Kaat kwam bijna in een euforische toestand terecht, iemand wou leren dansen, ieieieie. Maar ze beheerste zich, ze moest nog weten waar een zaal was, of die beschikbaar was en wanneer. Ze zou niet in een balletzaal komen waar op diezelfde tijd ook nog vele andere dansers bezig waren. Maar dat zou niet zo heel moeilijk zijn. ze zouden misschien geen zaal vinden in dit stadje, het leek nogal een basisch stadje, niets extra voor hobby’s en zo. Maar in een van de aanliggende stadjes moest er wel iets geschikt zijn. “ik denk niet dat er hier iets geschikt is, maar ergens in de buurt zal er wel eentje zijn.” zei ze vrolijk. Ze deed vlug haar spitzen uit en stopte ze netjes weer in haar zak. Ze zouden ook muziek nodig hebben, maar dat kon geen probleem vormen. Kaat wist welke muziek het best en het mooist was, ze moest dan enkel nog de cd’s vinden. Cd winkels genoeg. en haar lessen die ze zou geven, o het klonk zo volwassen en professioneel, lessen, die moest ze maar best ook een beetje voorbereiden. Eerst de basis en dan aan elk onderdeel van de basis de extra’s binden. Eer ze dat kon, konden ze doorgaan naar de iets moeilijkere delen, dan van alles aan elkaar plakken. Het aller-moeilijkste nog aanleren en dan de details en perfecties en hier en daar nog was extra’s. kaat zag het zo al voor haar. Het zou zo mooi en zo leuk worden.

"Ik denk niet dat er hier iets geschikt is, maar ergens in de buurt zal er wel eentje zijn.” Hoorde ze Kaat zeggen. Daar kwam dadelijk een domper op haar geweldige humeur. Waar zouden ze er een kunnen vinden?? Zij wist het niet. Maar ze hoopte dat ze het snel zouden vinden, zo snel mogelijk. Liefst. Want nu waren ze allebei nog heel enthousiast maar als ze lang zouden moeten zoeken zou dat misschien niet meer zo zijn. Misschien zou Kaat haar dan wel geen les meer willen geven. Wat heel erg zou zijn. Rampzalig, zacht uitgedrukt. Dan zou ze waarschijnlijk nooit leren dansen. Nooit. Jamais. Never. Ze schudde haar hoofd. Nee. Ze ging dit positief bekijken. Ze zou leren dansen en wel snel. En Kaat zou het haar leren. En nu gingen ze samen zoeken naar een plekje. "Ik weet zelf ook niks zijn hier. Maar misschien in phoenix of zo??" Ze eindigde in een vraag. Om duidelijk te maken dat ze twijfelde en ze wou Kaat ook geen valse hoop geven. Maar ze zou leren dansen. Ze glimlachte blij. Heel blij. Dansen. Dansen. Dansen. Het leek alsof ze nu al helemaal geobserdeerd was. Eng. Maar ja, ze was een vampier, natuurlijk was ze eng.