het einde van de dood

Effy glimlachte zachtjes. “je kan me geen pijn doen… renember, ik ben zo goed als van steen.” Het was vreemd dat Embry zich daarover zorgen maakte. Tenzij hij in zijn wolvenvorm was, was Embry compleet onschadelijk voor haar. omgekeerd daarintegen. Ze was blij dat ze terug naar de slaapkamer gingen, dat was tenminste nog een normale plaats. Genietend sloot effy haar ogen en liet alles over haar heen komen. Hoe kwam hij erop dat Embry haar pijn zou doen. ze was geen poppetje dat bij elke aanraking pijn voelde. Effy kon heus wel tegen wat tegen. Dat Embry helemaal zichzelf niet meer was, vond ze veel minder leuk. Maar het was niet dat hij iets verkeerd deed. en ze had er zelf nog plezier aan ook. Ze vroeg zich wel af of Embry dit wel leuk vond. Straks zou ze maar een kleedje aandoen dat iets meer bedekte. Niet dat ze er ineens ging bijlopen als een non. Maar dat was toch duidelijk te kort. Nuja, embry was ook wel een jongen, die dachten toch maar aan één ding. Ze kon het hem ook niet kwalijk nemen. Het zou grof zijn om het hem kwalijk te nemen aangezien zij dit waarschijnlijk leuker vond dan hij. Natuurlijk kon ze geen gedachten lezen. Maar het leek alsof hij pijn had, en zich veel te hard moest inhouden. Misschien was het wel een gedaantewisselaarsding, ze vond het wel erg voor Embry. Want hij was wel veranderd, en dat kon nooit leuk zijn. vermoeid liet effy haar achterovervallen op het bed en ze keek Embry nieuwsgierig aan, zou het de oude of de nieuwe embry zijn.

Zuchtend viel Embry naast Effy neer. Hij voelde zich hartstikke raar. Hij schudde zijn hoofd en keek grijzend naar Effy. Hij begreep niet wat er met hem was gebeurd, maar het was gelukkig voorbij. Misschien had hij teveel gevoelens in een keer gehad en was dat hem teveel geworden. 'Ik neem even een douche,' zei hij en hij stond op. Toen hij het hoekje van de deur om was, grijnsde hij breed en liep terug. 'Maar niet alleen,' zei hij lachend en hij tilde Effy op. Zonder te luisteren naar haar protesten - als die er tenminste zouden zijn - zette hij haar neer in de douchecabine. Hij sloot de deur achter hun en liet het water stromen. Hij voelde dat zijn haren nat werden en keek toen twijfelend naar Effy. 'Ik weet niet wat er daarnet met me was,' fluisterde hij zacht, maar misschien hard genoeg om boven het kletterende water van de douche uit te komen. Hij ging zitten op de grond en trok Effy tegen zich aan, terwijl de douchekop gewoon verder water over hun heen sproeide. 'Ik laat me nooit meer zo gaan, dat beloof ik,' fluisterde hij in haar oor en hij drukte zacht een kusje in haar nek. Hij wist niet wat er met hem gebeurd was en hulp aan Sam vragen kon hij al helemaal niet. Misschien moest hij de volgende keer gewoon iets sneller van zijn broek ontdaan worden of moest hij iets sneller reageren. Hij dacht aan de pijn en even leek hij het weer te voelen. 'Volgens mij was de ronde twee er gewoon te snel gekomen,' fluisterde hij zacht en liefkozend in Effy's oor. Dat kon natuurlijk ook. Dat hij veel te snel weer opnieuw opgewonden was geweest en dat zijn lichaam het niet aankon. Misschien omdat hij daar nog te slaperig voor was of zo. Het kon van alles zijn.

effy trippelde gewillig mee naar de douche. Haar haren zaten nog steeds vol zout en zand van de vorige dag en ze wou wel wat warm water op haar voelen, en zeep, veel zeep. Ze nestelde zich gemakkelijk tegen embry aan en nam de bus douchegel. Hij rook naar rozen, dus straks zou embry waarschijnlijk ook naar rozen gaan ruiken. Dat idee bracht een glimlach op haar gezicht. “ik vond het niet zo erg.” Mompelde effy tevreden. “zolang je maar niet in een wolf gaat veranderen kan er mij weinig gebeuren.” Ze begon haar in te zepen met veel te veel zeep. Na een paar seconden schuimde heel haar lichaam “dat kan toch niet, dat je ineens in een wolf zou veranderen… of wel?” als het wel was, moest Effy wel veel voorzichtiger worden. ze wou helemaal niet dat er ineens een wolf op haar zou liggen. Het idee alleen al beangstigde haar. ze wreef embry ook vol met douchegel zodat hij zeker geen andere kon nemen die mannelijker zou ruiken. Ze deed met haar vinger wat schuim op zijn neus en glimlachte tevreden. “ziezo, nu ruik je naar roosjes. Lekker mannelijk.” Zei effy op een kinderstemmetje. Ze legde haar hoofd op zijn schouder en sloot haar ogen. “ik hou van je hoor… hoe vreemd je ook doet.” Ze nam Embry’s hand en vlocht haar vingers in de zijne. “maar voor de zekerheid doe ik straks wel een iets deftiger jurkje aan.” voegde ze er grinnikend aan toe. Ze wou het niet nog moeilijker maken voor Embry. Effy had nooit gedacht dat ze daar op moest gaan letten. Nu mocht ze dus niet meer te kort en sexy gaan. misschien was zo een nonnenpak toch niet zo een slecht idee.

'Ah bah, Effy, rot op met je rozengeur!' vloekte Embry en hij gromde toen hij het ook nog eens lekker dik ingewreven kreeg. Als Effy zich kinderachtig kon gedragen, dan kon hij het ook. Hij sloeg zijn armen boos over elkaar heen en trok zijn neus op bij het ruiken van de geur. 'Gadverdamme, nu ruik ik als een wijf,' zei hij lachend en hij keek haar grijnzend aan. Met een pruillipje luisterde hij naar haar woorden, waarna hij haar op zich trok. 'Hmm... Niet na een ronde spelletjes spelen nee, maar als dat niet zo is, dan mag je gerust je korte, sexy rokje aan hoor,' fluisterde hij in haar oor en grinnikte even. Hij zou nu even rustig aan moeten doen. Het was voor zijn lichaam ook allemaal nog maar net nieuw, al die gevoelens en dan ook nog die verlangens. Aan de pijn van daarstraks te voelen had dat dus wel even zijn tijd nodig. 'I love you too,' fluisterde hij in haar oor en hij zoende haar zachtjes. Hij vond dat hij verschrikkelijk stond. Stomme rozengeur. Vervloekt flesje. Hij mopperde zachtjes iets over rozen en grinnikte toen. Hij streelde zachtjes over Effy's onderrug, maar zorgde er zelf wel zo goed mogelijk voor dat hij niet de pijn van daarstraks op zijn hals zou halen. Hij trok Effy dichter op zijn schoot en ging een beetje onderuitgezakt zitten, zodat hij zo half met zijn nek tegen de muur van de douche steunde en Effy zo half op hem lag. Hij streelde lui haar haar en keek haar aan. 'Heb je niet iets mannelijkers om me in te zepen?' mompelde hij en hij trok een pruillip.

effy lachte bij emrby’s reactie. Ze had wel kunnen denken dat hij niet zo blij zou zijn met de rozengeur. Maar effy vond het best wel meevallen. Het zou natuurlijk gênant worden als jongens van zijn roedel het roken, maar voor haar maakte het niet uit. Effy had nog een hele hoop zepen liggen in haar kast, van alle soorten en maten. Effy hield van zeep, en wassen moest ze zich toch. Het was leuk om een geur te kunnen kiezen naar haar gemoedstoestand. Ze was er ook vrij zeker van dat ze mannenzeep had liggen. Die gebruikte ze vroeger soms als ze in een ik-loop-in-mijn-jogging-door-het-huis-en-doe-niets mood was. om een of andere reden vond ze dat daar een jongensgeur bij paste. Ze had het misschien nog maar één keer gebruikt. Want die zeep rook te sterk en ze had ondervonden dat ze niet graag naar een jongen rook. Niet dat dat iets uitmaakt als je alleen thuisbent. Effy tuitte nadenkend haar lippen. “ik heb er wel liggen…” mompelde ze “maar ik vind dit ook wel leuk, misschien zeg ik je wel niet waar hij ligt.” Het was niet echt zo moeilijk om al haar zepen te vinden. er waren maar 2 kasten in de badkamer en als embry een beetje oplettend was geweest had hij wel gezien waar ze de zeep had uitgehaald. En Effy wist toch al dat ze hem die zeep ging geven. Ze leunde achterover en opende de kast. Ze moest eerst nog zeker 20 flesjes uit de kast smijten voor ze dat vond wat ze wou. Ze zwaaide met het flesje voor embry zijn gezicht. “wil je dit misschien?” zei ze speels.

Grommend keek Embry naar Effy. Het was echt typisch iets voor haar om zo met hem te spelen, totdat hij helemaal gek van haar zou worden. Hij knikte en in plaats van dat hij het meteen greep, keek hij grijnzend voor zich. Hij had wel een ideetje hoe Effy haar arm liet zakken, ook al was het een hele rare. Zijn hand schoot naar voren en zachtjes begon hij tussen haar borsten in met haar vinger een weg naar beneden te volgen. Zijn andere hand hield hij voorzichtig bij het flesje, maar hij duwde eerst zijn lippen hongerig op die van Effy. Pas als hij haar gek genoeg zou hebben gemaakt, zou hij het flesje grijpen. Hij had dan wel niet de sensualiteit van een vrouw, maar hij kon wel elegant overkomen. Soms dan. Zachtjes schoof zijn hand op haar borst naar rechts, waarna hij daar streelde en even grijnsde. Kalm pakte hij toen het flesje toen hij vond dat Effy wel genoeg geplaagd was en hield het toen vragend voor haar. Hij trok even een pruillip en grijnsde daarna. 'Wil jij me helpen? Ik kan moeilijk bij mijn rug,' zei hij flauw en hij grijnsde. 'Bovendien hou ik ervan om geplaagd te worden,' zei hij en hij zoende haar zachtjes op haar wang. Hij verwachtte half en half dat door de opwinding het weer pijn ging doen, maar gelukkig bleef dit weg. Blijkbaar was de pijn helemaal gedaan. Hij zoende Effy nogmaals, maar deze keer liefdevol. Het flesje interesseerde hem bar weinig en kalm liet hij het uit zijn handen - op de koude douchetegels - glijden. Hij trok Effy op zich en ging onderuit liggen. Opnieuw streelden zijn handen bij haar buik en langzaam liep zijn vinger naar boven, waarna hij even uitdagend en liefelijk grijnsde naar Effy. Hij vond het zo verschrikkelijk leuk om haar op deze manier te plagen, maar hij wist dat Effy het even hard bij hem terug kon doen en dat zij meestal de meest ernstige plekjes bij hem wist te vinden en tegen hem wist te gebruiken, wat voor hem een zeer gevaarlijk wapen was.

- Pardon voor de late reactie ^^ -

Op het moment dat Embry met zijn hand over Effy's lichaam begon te strelen en haar hongerig kuste, verzwakte de greep om het flesje. Ze had dat ding stevig vast gehad, als Embry het zonder gemene streken had geprobeerd, had hij het flesje nooit zonder moeite uit haar hand gekregen. Nu gleed het bijna vanzelf op de grond. Ze had het te druk met haar zelfbeheersing uit te oefenen om nog te denken aan flesjes. Effy voelde zelf niet dat dat het flesje ineens niet meer in haar hand lag, ze schrok toen Embry zich terugtrok en keek verdwaasd voor zich uit. Alsof ze uit een goede droom was wakker geworden, en zich probeerde te herinneren wat er nu ook al weer in gebeurd was. Embry zwaaide met het flesje voor haar neus. Het duurde even voordat Effy door had wat er voor haar neus vloog en nog iets langer voor ze besefte wat dat betekende. Ze was helemaal gedesoriënteerd. Toen had ze het door en viel haar mond open in een verwonderde o. Embry was sluw geweest. Effy moest wel toegeven dat het een slim idee was, en dat het zeker gewerkt had, maar ze vond jammer dat Embry haar enkel had gekust voor de zeep. "ik help je wel" zei Effy met een liefdevolle glimlach. "volgens mij ben jij nu toch degene die mij aan het plagen is." mompelde ze toen Embry opmerkte dat hij graag geplaagd werd. Vaag hoorde Effy hoe het flesje zeep, dat daarnet nog zo belangrijk was geweest, nu op de grond viel. Ze kuste Embry zachtjes terug en probeerde haar ademhaling rustig te houden. Ook toen ze op Embry zat, en hij haar streelde, probeerde Effy zich in te houden. Iets wat moeilijker was dan ze verwacht had. Maar voor hetzelfde geld was hij haar gewoon weer aan het plagen en zou het nogal belachelijk zijn als ze zich veel te veel liet meeslepen. Effy was ook nog niet vergeten wat er daarnet was gebeurd, ze wou niet dat Embry dat weer moest meemaken. Al wist ze niet echt hoe ze dat moest doen. Effy kuste Embry half hongerig, half liefjes. Ze had haar handen gebald en haar vingers drukten pijnlijk in haar handpalmen, dat hielp een beetje, maar toch had ze nog steeds het gevoel of ze ging overlopen van liefde, lust en nog meer liefde.

Liefelijk en plagend gleed Embry's tong langs de hare en streelde haar ondertussen door haar haren. Dat hij languit in de douche lag met een vrouw op zich, kon hem helemaal niks schelen. Ingeprent zijn kon soms heerlijk zijn, maar hij wist ook dat hij ging moeten liegen tegen iedereen van wie hij hield. Hij moest tegen zijn roedel liegen. Zou hij dat ook tegen Jared kunnen doen? Jared was zijn beste maatje. Ze speelden altijd vrolijk en Embry had hem ook gesteund toen hij inprentte met Kim. Maar dit was wel iets heel anders. Verliefd worden op een vampier, de zelfs krachtigere vorm van liefde, was niet niks. Hij was ingeprent, iets wat zoveel sterker was dan gewoon verliefd worden. Een verliefdheid kon na een tijdje overwaaien, inprenten niet. Hij zou ingeprent blijven met diegene die hij nu als inprent had. Hij dacht even na. Hij zou voor heel zijn leven zeventien kunnen blijven. Hij had namelijk de keuze om ouder te worden of niet. Effy leefde ook haar hele leven. Maar hij was niet onsterfelijk, zij wel. Hij kon nog gedood worden. Nou ja, zij eigenlijk ook... Het was allemaal zo moeilijk. Embry zette zich een beetje rechter en trok Effy op zich. 'Ik wil je,' fluisterde hij, zijn stem expres hees houdend, wat volgens Jared zwaar sexy klonk. Hoe het kwam dat hij dat zei? Wel, ze waren al eens dronken geweest. Nou ja, Jared was vooral dronken geweest. Hij kon zich nog kleine dingen herinneren. Sam was not amused geweest, toen Jared hem 's morgens zijn verklaring kwam afleggen voor zijn afwezigheid. Hij had te veel koppijn gehad. Embry grijnsde even en drukte zijn lippen zacht tegen Effy's mond. 'Eigenlijk zouden we eens op vakantie moeten gaan,' zei hij, waarna hij even grijnsde en knipoogde.

Vederlicht liet Effy haar vingers over verschillende plaatsen van Embry's lichaam glijden. Ze was niet zeker of hij het wel voelde, maar Effy was zelf zeer bewust van die aanrakingen. Ze was zich bewust van alles wat met Embry te maken had. Belachelijk als je er bij nadacht, maar dat vermeed ze dan ook liever. Embry's haar was nat en lag warrig, maar het had iets ruw en sexy, net zoals zijn gespierd lichaam en de ruwe klank die hij in de woorden 'ik wil je' legde. Effy beet op haar lip en ze drukte haar iets dichter tegen Embry aan. Water had volgens Effy een enorm opwindend effect. Dat was niet in het bijzonder in de douche met Embry, maar ook gewoon in het algemeen. Water kon tegelijk rustgevend en heel wild zijn. Het maakte geen logica dat ze water zo speciaal vond, maar Effy kon er niet aan doen. Het was haar favoriete element. Het was ook belachelijk een favoriet element te hebben. In haar hoofd zei Effy dat ze dat nooit tegen Embry zou zeggen. Ze was als de dood dat hij haar niet meer leuk zou vinden of iets wat zei deed maar stom zou vinden. Natuurlijk wist Effy dat Embry ingeprent was op haar en dat hij eigenlijk niet veel keuze had dan van haar te houden. Maar het gevoel was onbedwingbaar. Dat zou dan wel weer liefde zijn. "ja, we zouden eens op vakantie moeten, naar ergens afgelegen, waar we samen alleen kunnen zijn." Zei Effy enthousiast, misschien iets te enthousiast. Elk idee dat Embry had was voor haar geniaal, maar met hem op vakantie gaan zag ze echt nog wel zitten. Ze drukte haar lippen kort op de zijne, lang genoeg om zijn smaak over haar lippen te krijgen. "je bent alles." Fluisterde Effy. Dat was helemaal waar, haar leven zag er leeg uit zonder Embry, het was voor Effy moeilijk om de tijd voor hem nog te kunnen voorstellen. Op dit moment was er voor Effy niet meer dan Embry. Morgen kon ze misschien terug denken aan school en Dawn en haar kindje. Maar nu was het enkel Embry die door haar hoofd spookte en dat was goed.