Op zoek naar een huis

Rustig liep Fred langs de huizen. Het was donker dus de meeste mensen zouden hem niet zien. Toch had hij een zwarte zonnebil op om zijn rode ogen te verbergen. Hij had net gedronken dus voelde hij zich zelfverzekerd dat hij niemand opeens ging aanvallen omdat diegene een bloedneus kreeg. Glimlachend liep hij verder terwijl hij naar alle huizen keek. Hij wou niet een huis stelen maa er eentje kopen. Of gewoon een leeg huis wonen. Hij zal wel zien omdat hij niet echt gewend was aan huizenkopen. Het liefst zou hij dicht bij het bos zitten. Niet helemaal omringd door mensen vond hij een stuk fijner. Natuurlijk liepen de kleine groep mensen die nog rond liepen met een wijde boog om hem heen. Dat vond Fred helemaal niet erg.
Toen hij het bijna wou opgeven zag hij een normaal huis aan het bos. Het zag er vervallen uit maar er stond een koopbord in de tuin. Vlug rook Fred voorizchtig of er mensen in het huis waren. Hij deed het voorzichtig voor de zekerheid. Al snel rook hij dat er niemand thuis was. Dan kon hij wel even binnen kijken. Vlug keek hij om zoch heen waarna hij op het dak sprong. Vlug gleed hij naar binnen. Fred keek rustig om zich heen in het huis. Het was niet al te breed maar goed genoeg vond hij. Hier kon hij wel even blijven leven. Hij zal wel moeten wachten to de zon op is om te bellen. Eigenlijk wist hij niet hoe laat het was maar dat maakte hem weinig uit.