Let's make a new start.!

''Shit nou ben ik de geur kwijt.'' Abigail was in haar wolven vorm achter een vampier aan gegaan die zich in haar buurt bevond. De zon begon al iets op te komen en Abigail had niet zoveel zin om verder te zoeken naar het bloedzuigertje. Uit het bos zou hij het toch niet halen. Meer gedaantewisselaars lagen op de loer en verheugde zich op het verslinden van een vampier. Abigail's lichaam veranderde weer in die van een jonge vrouw. Haar grote poten werden zachte verzorgde nagels. Haar ogen werden donkerder van kleur en haar vrouwelijke gezicht was weer zicht baar. Ze ritste haar vest omhoog en begon met joggen. Iets wat ze graag 's ochtends deed. In alle rust en stilte joggen en dan bij het zelfde plekje uitkomen zodat ze nog even kon pootjebaden. Ze had de vampieren jammer genoeg niet meer gezien. Al was de jongen die ook een gedaantewisselaar scheen te zijn niet uit haar hoofd te krijgen. Waarom deed hij niets? stond hij aan hun kant? Wat zou hij wel niet denken dat ze zo deed tegen de vampieren? Ze voelde haar dat haar bloed weer begon te koken als ze aan de bloedzuiger dacht. Ze had wel een iets te grote bek voor een vampier. Al zou die binnen kort niet meer spreken als ze met haar klaar was. Te diep in haar gedachtens gezonken Merkte ze dat ze haar evenwicht verloor doordat ze over een steen struikelde. ''Ook dat nog.'' Siste ze tegen haar zelf. Snel krabbelde ze overeind. En veegde de grond van haar kleren. Ze vervolgde haar joggen naar het meertje in het bos. Ze kwam er niet vaak maar hield ervan om er te zijn. Daar was het dan ze zag het water al glinsteren. Ze schoof wat bosjes opzij en keek vrolijk naar haar weerspiegeling. Ze dacht wat te horen en haar ogen spuwden vuur naar waar het geluid vandaag kwam. Het kon maar beter geen vampier zijn. ''Laat zien wie je bent.'' siste ze

-only Kay and Abi ^^-

-sorry korte post maar moet ineens weg T.T-

Het bos is prachtig s'nachts. Kalm, en precies wat Kay nodig heeft om zijn gedachtes te verzetten. Sinds een paar weken is hij erachter gekomen dat hij geboren is om deels als wolf te leven. Geaccepteerd heeft hij het zeker niet. Zijn gewone leven is voorbij. Kay deed het altijd goed op school, maar nu kan hij zich niet meer concentreren. Hij had veel vrienden, maar nu is hij bang om bij hen te zijn, wat als hij boos wordt.
Als wolf is het de enige manier om niet na te hoeven denken. Instincten volgen, geest leeg maken. De volgende dag op school zal hij wel weer kapot zijn, en tijdens de lessen in slaap vallen. Maar dat ziet hij later wel weer.
Met hoge snelheid ging hij door de bossen, over open vlaktes, en soepel bewoog hij door het dicht beboste gebied. Bij een meertje minderde hij vaart, hij had dorst gekregen. Langzaam liep hij naar het meertje tot zijn voorpoten aan de rand stonden. Zijn grote bruine lijf knielde en hij dronk gulzig.
Vanuit de bosjes hoorde hij gekraak, Kay schoot omhoog en spitste zijn oren. Zijn bruine ogen keken recht in die van een meisje. De vrouwlijke wolf die hij eerder ontmoet had op La Push.

_{Maakt niet uit, ben zelf toch niet van de super lange posts, zo'n goede schrijver ben ik niet, lol}

Haar kwade blik verdween toen ze zag dat het een gedaantewisselaar was die aan de andere kant van het meertje stond. Wie het was had ze geen idee omdat ze niet kon praten met de persoon. Een kleine glimlach kwam op haar gezicht naar maten ze langer naar het wolf gedaante keek. Ze was erg blij dat er nog iemand te vinden was. Ze wist hier wel meer gedaantewisselaars maar, deze had ze nog nooit gezien. Met een langzame pas liep ze er naartoe. Zo erg zou hij toch niet zijn tegen haar. Ze twijfelde of ze ook over ging naar haar wolven lichaam. Langzaam kwam ze met een vrolijke glimlach dichter bij. Wanaar ze een meter of twee naast de wolf op de grond ging zitten. Ze wende haar blik af richting het meer. Het was steeds lichter aan het worden wat Abi er prettig vond. Dan waren er nooit zo heel veel vampiers. Atans niet dat zij wist. ''Zo ik heb je nooit hier gezien? Ben je hier al langer of?'' Zij ze met haar zoete stem. Ze wist dat hij/zij hem kon verstaan maar, zij hem niet. Waarschijnlijk zou de gedaantewisselaar naar zijn menselijke lichaam overgaan om haar vraag te beantwoorden. Iets waar ze op zat te wachten. Ze wilde de gezichten van alle gedaantewisselaars onthouden. Niet echt voor een reden het was gewoon iets wat ze graag deed.

-Lekker inspiloos T.T-

Het meisje kwam dichterbij, Kay bleef het meisje volgen met zijn ogen. Ze glimlachte, ze leek blij nog een wolf te zien. Ze kwam dichterbij en ging naast hem zitten, op een paar meter afstand. Hij huiverde even, Kay vertrouwd zichzelf als wolf niet, maar ontspande net zo snel toen hij zich bedacht dat zij waarschijnlijk net zo sterk is als hij.
''Zo ik heb je nooit hier gezien? Ben je hier al langer of?'' vroeg het meisje hem. Kay staarde even naar de verte, gewoon om te bedenken wat hij zou gaan doen. Hij kon haar geen antwoord geven als hij wolf bleef, maar hij was niet echt in een praat bui.
Hij knielde weer om gulzig nog wat water te drinken, zuchtte en liep een stukje verderop, achter wat struiken, preuts is hij niet, maar om gelijk naakt voor een meisje te staan wat hij niet kent, gaat hem wat ver.
Langzaam veranderde het grote wolven lijf in zijn eigen, gewone mensen lichaam. De spijkerbroek die nog om zijn been gebonden zat deed hij aan. Hij kwam langzaam de struiken weer uit en liep terug naar het meisje.
"We hebben elkaar wel eens ontmoet geloof ik, en eh, ik woon hier," zei hij wat terughoudend.