Don't give a damn about school

Oké, waarom ook alweer? Waarom bestond school en waarom moest hij ernaartoe? Hij vond dat hele wolvengedoe al erg genoeg. Nou ja, er zaten ook voordelen aan, maar soms ook nadelen. Soms werd hij gewoon midden in de nacht uit zijn bed geroepen om een of andere stomme ronde te doen. En daarbij leken hij en Collin ook nog de kleuters van groep, omdat ze er pas bijgekomen waren. En dan was er ook nog dat ene waar Jared, Embry, Seth en Sam niet over konden ophouden in hun hoofd: inprenten. Elke wachtronde was er wel een discussie of dit en dat. Brady vond het maar stom gedoe, dat inprenten. Hij zou het dan ook waarschijnlijk nooit doen. Sam had hem het een en ander verteld, maar Brady vroeg ook gewoon niet naar het inprenten. Dat wou hij niet en daar had hij ook geen zin in. Hij zuchtte en probeerde zijn ochtendhumeur een beetje te vergeten, waarna hij gel in zijn haren deed. Alsof er een kans bestond dat hij een meisje vond waar hij helemaal gek van werd. Vatte het niet verkeerd op, hij was niet arrogant of zo, maar een meisje? Nee, echt niet. Dan was zijn vrijheid weg en die was dankzij het wolvenzijn al beperkt, alleen had Sam dat niet door. Sam was een goede leider, maar zich echt verplaatsen in je gevoelens? Nee, dat kon hij niet, alleen als hij het zelf meemaakte. Hij vond Sam verder wel tof, maar net als Collin had hij zelf ook nog nooit echt iets met Sam gehad. Hij had hem een keer gezien, voor de rest niks. En nu was Sam zijn alfa en moest hij daar elke dag mee optrekken. Vanavond was het waarschijnlijk zijn beurt weer voor een wachtronde, samen met Collin. Dat werd weer uitgedaagd worden door Paul. Maar ze zouden hun plek in de roedel wel markeren, Collin en hij. Ze waren altijd al onafscheidelijk geweest, dat ging zo'n roedel echt niet veranderen. Mopperend ging Brady zijn klas binnen, zette zich op een stoel en legde zijn hoofd tegen het raam. Laat de saaie dag maar beginnen!