pompidom school

Sya parkeerde haar rode jaguar op de parking van de school in Forks. Overal stonden oude versleten autos die al teveel jaren hadden gehad. Ze stapte uit haar auto, negeerde de starende blikken en liep de school binnen. sya vroeg zich af of ze bekende gezichten zou zien. Maar dat was waarschijnlijk niet het geval, welke vampier ging er nu naar school. o ja, zij. Ze zuchtte, waardoor de mensen in een straal van één meter omkeken, als ze dat niet al deden. Sya rolde met haar ogen en keek eens kwaad. Waardoor iedereen snel wegkeek en doorliep. Een gevoel van macht overviel haar. Bij vampieren had ze soms een beetje macht, maar nog nooit zo een macht als die dat ze had bij mensen. Misschien zou het dan toch nog goed worden.

Lilo rende door de bossen. Snel, bevrijdend. No stress. Ze ging gewoon vooruit, gedreven door haar instincten. Ze versnelde. Liet de lucht door haar haren en kleren gaan. Ze vloog bijna door het bos. Abrupt stopte Lilo. Nog maar 500 meter, en dan was ze er. School. Het woord alleen al. Lilo wou eruit zien als alle anderen. Ze wou eruit zien alsof ze al genoeg vriendinnen had, en er dus niemand tegen haar zou moeten praten. Zelf vond ze dat haar pogingen waren geslaagd. ze had een rood, leren vestje aan en daaronder een nauw aansluitend zwart jurkje. Daaronder droeg ze zwarte schoenen met hakken waar ze nooit op zou kunnen ;lopen moest ze geen vampier zijn. Ze pakte de motor, die ze gisteren nog gestolen had van een sexy motorrijder die haar wel een lift wou geven, die ze daar had gezet en stoof naar school alsof ze al de hele weg aan het rijden was. Alle ogen gingen haar richting uit toen ze uit het bos raasde en een botsing met het schoolgebouw dat onvermijdelijk leek snel afwende. Toen er iemand naar haar toekwam om haar iets te zeggen, stak ze haar middelvinger uit en ging ze met grote, zelfverzekerde stappen het gebouw binnen. In de hal rook ze een zoete geur. Zozo, ze was niet de enige vampier die haar schoolplicht nakwam. Ze stapte op de geur af en zag tot haar verbazing Sya staan. ”kijk eens aan, heb je al zin in wiskundige vergelijkingen en rare talen die moeiteloos te spreken zijn maar waar je geen idee van hebt waar ze gesproken worden?” Met een dikke grijns wachtte Lilo op het antwoord

Lilo was er ook, dit zou dan toch nog leuk kunnen worden. als zij twee samen zouden blijven, dan zou de school snel genoeg doorhebben wie er de macht had. Sya glimlachte ondeugend. “wel al die talen ken ik al, maar van wiskunde heb ik nog nooit iets gezien. Blij dat ik niet de enige vampier ben met het idiote idee van naar school te gaan.” Sya hoopte dat niemand anders dan lilo had gehoord wat ze gezegd had. Die jochies hier zouden er wel niet echt goed van zijn als ze wisten dat Sya een vampier was. weer een ondeugend lachje. Maar ze was er wel zeker van dat niemand haar gehoord had, staren, ja dat konden ze wel, maar meeluisteren, nee, daar durfden ze niet dicht genoeg voor komen. Sya knipoogde naar een sullig, schattig jongentje waarna die tegen een deur liep en op de grond viel. Waw, misschien was school toch nog leuk

Lilo glimlachte toen ze de sul op de vloer zag vallen. Toch was ze een beetje bezorgd. Niet om zijn gezondheid of zo, maar als hij zou beginnen bloeden… Dat deed hij niet en hij krabbelde weg. Gelukkig. ”Welja, ik heb toch al redelijk wat scholen afgestudeerd. Wiskunde gaat nu al redelijk vlot hoor.” Lilo verstarde toen ze een hand op haar rug voelde. Door alle mensen hier, kon ze niets afspeuren op gevaar, tenzij van vampiers. Ze had het niet verwacht en draaide zich iets sneller dan mogelijk om. Ze zag een grote jongen met een brede grijns staan. “Zo, zijn de mooie dames hier nieuw? Wil je een…” Lilo liet hem niet eens uitspreken. ”Denk jij dat het mij nog maar iets kan schelen dat jij bestaat? Loop gewoon door lozer.” Lilo had echt geen zin in verassingen en zeker niet van jongens die dachten dat de school van hun was. Ze dachten maar, ze zijn zo kwetsbaar, ze gaan zo snel dood. Lilo hield haar gezicht in plooi, anders zou de gedachte aan zijn dood, bloedend lijf haar een glimlach op het gezicht brengen.

Sya zag dat lilo verschoot van de hand op haar schouder. dat had ze niet verwacht, zo iets moest je toch al lang horen afkomen. Alhoewel, het zat hier wel vol met mensen, en er eentje onderscheiden was moeilijk. Het was een vrolijke, zelfverzekerde jongen die op de rand van de dood stond. Geen doden op de eerste dag, konden ze geen week wachten. Sya nam Lilo haar arm “geen mensen vermoorden op je eerste dag.” Zei ze vrolijk en ze zag dat je jongen even geshockt keek, maar het zeker niet geloofde dat Lilo daartoe in staat was. jammer, hij zou heel wat veiliger zijn moest hij dat wel doen. Ze zag het zo al in de kranten “jongen op gruwelijke wijze vermoord, er was geen druppel bloed meer over in het lijk, wie doet nu zo iets.” Sya lachte, dat zou lol zijn. misschien voor een keertje dan, nee, niet nu, inhouden. Hield ze haarzelf voor.

Lilo keek verbaasd naar sya, dacht ze nu echt dat ze dat van plan was? Toch niet op school. lilo had haarzelf redelijk goed onder controle, maar trop is teveel en ze liet haar niet doen. Dus als hij niet braaf zou zijn, overleefde hij het schooljaar zeker en vast niet. Hij mag blijven leven, ik eet geen mannen.” Ze liet een vluchtige blik over de jongen gaan. ”Of jongens.” Dit alles had ze gefluisterd. Ze wou niet dat de onbeduidende jongen voor problemen zou zorgen. ”Toch zal hij moeten oppassen, anders kan het zijn dat hij een “ongelukje” krijgt.” Een grijns verspreide zich over haar gezicht.

Sya prentte het gezicht van de jongen in haar hoofd, wat niet echt moeilijk was. als deze op het eind van het jaar nog leefde, zou ze hem een boeket bloemen geven. Arme jongen. Sya gniffelde. De bel galmde door het schoolgebouw en ze trok een pruillipje. Daar ging het plezier. “welke les heb jij?” vroeg ze aan Lilo, ze hoopte dat ze wat lessen met haar zou krijgen, dan zou het allemaal wel nog meevallen.

De bel ging. Sya vroeg haar les. Oei... Ze moest haar nog aanmelden aan het secretariaat om haar lessen op te halen. "ik moet mijn lessenrooster eigenlijk nog ophalen aan het secretariat. Ik maak er al meteen een goede indruk door te laat te komen." Lilo hoopte dat Sya ook nog om haar lessen moest, dan zouden ze samen kunnen gaan, en waren ze beiden te laat. Maar die kans was klein.

Lessenrooster ophalen, moest dat dan? Nee toch. Of wel, o misschien wel. shit. “ja dat moet ik dus ook nog doen.” Het begon al goed, meteen te laat. Ach dan wisten ze meteen wat ze voor hun hadden. Want het was niet meteen Sya haar plan om het hele jaar lekker braaf en onopvallend te wezen. Nee, ze zou laten merken dat ze er was en dat ze zich niet liet doen. En als er doden vielen in de school, zou iedereen bang worden, maar niemand zou haar verdenken. Want met haar brave uiterlijk kon ze alles. Niemand zou ooit denken dat zij in staat zou zijn om te moorden. Grote mond, klein hartje… jaja, zal dan weer wel.

Lilo glimlachte. "Laten we ons dan maar haasten, staartjes in ons haar maken, roze lenzen indoen en lief knipperen zodat ze ons vergeven. Of, we slenteren erheen en zeggen op alles wat ze zeggen, dat is zo niet boeiend. Persoonlijk prefereer ik het laatste. Ik denk dat het die richting uit is." Lilo slofte naar het secretariaat. Een oude dame zat aan het bureau. "Zo meisje, je bent wel niet echt op tijd, er is gezegd dat je voor het belsignaal hier moest zijn. Lilo keek de dame aan. ja, maar ik ben er nu, en bent u niet blij dat ik gekomen ben. Mag ik mijn rooster? Lilo keek de oude vrouw uitdagend aan. Die keek zuur terug. ze was duidelijk niet gewend om zo behandeld te worden. "Wel mevrouw Achmatova, nog zo een opmerking en u kan naar de directeur gaan. Hier is je rooster, haast je maar naar de les, je bent al te laat." Lilo snokte het formulier uit de vrouw haar han den stapte weer naar Sya. "Jouw beurt."

Sya liep naar het bureau waar de oude dame haar met een mengeling van verveling en strengheid aankeek. “sya, lessenrooster, zoek maar.” Zei ze terwijl ze wat speelde met de papieren op de bureau. Dat wist de vrouw niet te waarderen. “jij bent ook maar laat hoor.” Zei ze beschuldigend. Sya haalde haar schouders op. “ik weet het, maar om eerlijk te zijn, ik had boeiendere dingen te doen dan school.” haar stem klonk honingzoet en de dame kon alleen maar lichtelijk ontevreden met haar hoofd schudden en de lessenrooster geven. Sya nam hem aan, draaide haar om en maakte dat ze daar weg was. ze draaide haar nog even om voor ze de deur uitging, gooide een handkusje en liep toen weg.

Lilo grinnikte"Zo gemeen doen tegen haar. Ze leek me nochtans aardig. Ik wou zo graag beste vriendinnen met haar worden." Lilo snokte Sya's lessenrooster uit haar handen en ging terug naar de vrouw. "Ziet u dat daar? Dat, zijn 2 verschillende lessenroosters. Ik zou het ten zeerste apprecieren als ze hetzelfde waren." Geschokt keek de oude vrouw Lilo aan. Net een vis. "Het is beslist, daar zal niets aan veranderd worden." Bent u daar wel zeker van? Zo ja, zou ik maar een oogje open houden vanacht. Het zou wel eens kunnen dat je een... Ongeluk krijgt..." Lilo zette haar grootste glimlach mogelijk op toen de vrouw zich zo snel liet innemen en haar 2 identieke lessenroosters gaf.

“en ik doe gemeen tegen haar.” Merkte Sya op terwijl Lilo haar de lessenrooster in de handen drukte. Ze keek op het papier en zocht waar ze nu les had. Het lokaal stond er wel op maar hoe kon zij nu weten waar dat was. ze hadden Nederlands nu, dat zou wel lukken. In het lokaal van nederlands lagen altijd oude boeken. Sya haalde eens diep adem en liep de richting uit van het vermufte geur van papier, oud papier. Ze wist niet of lilo volgde maar waarschijnlijk wel. al snel stond ze voor het lokaal, hier moest het wel zijn. top. Ze opende de deur en stormde naar binnen. iedereen zat al neer en… staarde. Verassing.

Lilo volgde Sya op de voet. Ze had zelf de moeite niet genomen om te kijken in welk lokaal ze moest zitten. Ze vertrouwde erop dat Sya dat wel wist. Toen ze het lokaal binnengingen Was iedereen aan het staren. Lilo had geen zin om een snerige reactie op hun gedrag te geven dus zette ze haar gewoon op de 1ste beste plaats die ze leeg vond. Verveeld begon ze uit het raam te staren, en dat als er zelf nog geen les gegeven werd. Dit zou een afschuwelijke dag worden.

Lilo zette haar op de laatste lege stoel die er nog over was. tja, bummer dan maar. Sya speurde het lokaal door en spotte een knappe jongen op de laatste rij. Hier zou ze wel wat mee kunnen spelen. Ze liep zijn richting uit en keek hem verleidelijk aan. hij glimlachte verlegen terug en schoof zijn stoel een beetje naar achter. Perfect. Sya vleide haar op zijn schoot en staarde afwezig naar buiten. Ze kon de jongen zijn zenuwen gewoon voelen, maar hij deed niet en de glimlach bleef op zijn gezicht zitten. Sya speelde afwezig met haar haar en lette totaal niet op in de les.

Lilo werd geïrtiteerd door het gelach van de hele klas. Die vond het blijkbaar amuzant dat de leerkracht Sya niet van de verlegen jongen zijn schoot kreeg. Lilo zuchte, die kleine kinderen kunnen ook tegen niets. Ze mochten blij zijn dat Sya zich niet op de leerkracht zijn schoot zette. "Wat is er nu zo grappig aan een leerkracht die een meisje niet kan controleren. Ik vind het eerder gewoon zielig" Het werd meteen stil toen Lilo sprak. Fijn, hier had ze de macht al in handen. Lilo stelde zich voor hoe haar schooldag eruit zou gezien hebben zonder Sya, waarschijnlijk zou ze zich onopvallen gehouden hebben. "Maar komaan, dat is nu toch hylarisch. Wil jij zeggen dat..." probeerde een jongen nog. Maar hij durfde zijn zin niet af te maken onder Lilo's priemende blik.

Sya kreeg weer aandacht voor de klas toen Lilo begon te spreken. Iedereen was aan het lachen maar toen ze begon e praten, werd iedereen ineens heel stil. Ze keek Lilo eens vriendelijk aan. zou ze de klas nog wat verder laten zien waar zij toe in staat was. nee, misschien was dit genoeg voor vandaag, niet dat ze van plan was om van de jongen zijn schoot te gaan. Zou hij voelen dat ze hard en koud was, waarschijnlijk wel. maar het was een jongen, en die denken maar aan een ding, dus het zou hem misschien niet eens zo hard opvallen. Ze liet haar hand over de gespierde borstkast van de jongen glijden, hier had hij waarschijnlijk hard voor gewerkt, en lekte hem zachtjes over zijn wang. Heel de klas begon te lachen en gillen en de jongen werd knalrood. Goed zo, dit kon nog eens heel heel leuk gaan worden. het plezier had hij gehad, de pijn zou nog komen. Sya gniffelde.

De leerkracht gaf de gillende pogingen op en liet Sya zitten. Ze moest na de les meteen naar de directeur. Ze zei het alsof ze verwachte dat Sya echt zou gaan. Lilo grinnikte en keek verder uit het raam. Ze wou lopen, door het bos, ze zat hier zo opgesloten. Toen de bel ging stond ze op en haaste ze zich naar de deur. Ze was daar voor de bel gestopt was met gaan, en hoopte dat het niet echt opviel.

Lilo stond bij het gaan van de bel veel te snel aan de deur. Maar niemand had het echt opgemerkt, gelukkig. Sya stond op van de school van de jongen en liep naar Lilo. De rest van de voormiddag ging saai voorbij. Toen het middag was en ze samen naar de refter liepen, kwamen ze de jongen van bij Nederlands tegen. ‘wil je anders vandaag bij mij zitten.’ vroeg hij verlegen. Iedereen in de buurt stond stil en keek nieuwsgierig om. “wie ben jij?” vroeg Sya oprecht. De jongen begon te blozen ‘je zat bij mij in Nederlands.” Stamelde hij. “nee, ik ken je niet.” zei sya verward. Iedereen gniffelde en verontwaardigd en beschaamd liep de jongen weg. een glimlach verscheen op Sya haar gezicht. Mensen waren zo naïef en onschuldig, net speelgoedpopjes.

Lilo keek naar de jongen. Hij werd rood, omdat hij zich schaamde. Waarom schaamde hij zich toch, is hij niet blij dat hij de eer kreeg om Sya's stoel te zijn. Lilo vroeg zich af of hij het schooljaar zou overleven. Ze vroeg zich af of Sya honger kreeg van het bloed dat naar zijn hoofd stoomde. Zelf had ze gisteren nog gegeten, niet de jongen van de motor, die had ze van een klif gegooid. Maar zijn vriendinnetje dat boos werd toen ze zag dat haar vriendje een lift gaf aan een mooi bleek meisje. Haar woede was amuzanter dan haar doodangst.

“kom we gaan euh, eten?” zei Sya. Dit zou raar worden, zou ze het eten binnenmurwen of gewoon geen eten nemen. nee, mensen eten zou ze niet eten. Het idee alleen al deed haar walgen. Ze liep naar de refter, nam geen eten en zette haar in een van de stoelen. Niemand menselijk moest het zich wagen om bij haar te zitten. al zaten ze op de grond, mensen kon ze nu niet om haar heen verdragen, zeker niet van dat soort dat vals vriendelijk deed. Niet dat Sya honger had. De geur van het bloed was aanlokkelijk. Maar het was eerder als een taart nadat je goed gegeten hebt. Het kan er altijd wel bij, maar het hoeft helemaal niet. Sya probeerde haar te herinneren hoe taart smaakte. Waren er wel taarten in haar mensentijd. Misschien wel, maar niet voor haar klasse. Het enige dat ze zich nog herinnerde van haar mensentijd waren de kleren. Mooie, lange kleedjes met veel frummeltjes en in mooie pastelkleurtjes. Ze had nog ergens een kleed liggen van toen. Niet vanuit haar stand, nee, die jurk had ze gestolen van een adellijke familie. Een lichtgeel kleed in laagjes. Koninklijk en supermooi. Zou ze het wagen om het nog eens aan te doen. Misschien voor op school, voor nog wat extra opschudding.

Lilo zette zich naast Sya. Ze had een plateau vol eten voor haar staan, maar ze zou niet eens een poging doen om ervan te eten. Ze nam een appel en gooide die een paar keer in de lucht voor ze hem naar het hoofd gooide van een jongen die bij een groep meisjes stond. Door de snelheid van het projectiel viel de jongen op. Er waren meisjes die gilden, en een paar die verbaasd naar Lilo staarden, maar de meesten barsten in lachen uit. Toen er iemand naar haar toe kwam en zei dat het een mooie worp was, keek Lilo hem strak aan en vroeg of hij een yoghurtje tegen zijn gezicht moest hebben. Verbaasd liep de jongen achteruit. Bij Lilo kwam er zelf geen glimlach op haar lippen. Ook niet toen de jongen achterstevoren tegen iemand opliep die zijn plateau over zijn hoofd kieperde. Mensen zijn ook zo snel geëntertaind.

De refter was snel helemaal chaotisch geworden. Er lag een jongen op de grond en Sya rook dat er een bloedende wonde was door de appel. Een jongen had zijn hele plateau over hem en nog een meisje heen gekapt. Dat meisje was nu hysterisch aan het gillen. Vele mensen keken geshockt, lachten of gilden. Dit vond Sya wel leuk. Er was één meisje dat zo hysterisch bezig was over haar haar, ook al was er niets mee gebeurd dat Sya geen andere keus had. Ze nam het bord met kwak van Lilo haar plateau en smeet het richting het meisje. Het bord raakte haar net niet, maar al het eten kwam in haar haar terecht. Het meisje begon te huilen. Sya lachte luid. Straks kwam er waarschijnlijk een verantwoordelijke en dan zou het pas leuk worden.

Lilo kon haarzelf wel voor het hoofd slaan, de jongen was aan het bloeden door de appel. Misschien had ze wel wat hard gegooid. Ze hoopte dat Sya haar kon inhouden. Ondertussen vas de zaal in 1 chaotische puinhoop veranderd. En dat allemaal door 1 appel. Lilo zuchtte. Misschien was het beter dat ze weggingen. Maar ze wou liever wachten op een leerkracht die orde op zaken zou proberen stellen. Dat zou lachen zijn.

Het bloed van de jongen stoorde Sya helemaal niet, ze was te druk bezig met strijk te gaan. De leerkracht kwam kwaad binnengelopen en schrok toen ze alles zag. Haar blik viel meteen op Sya en Lilo, waarom ook niet. ze stampte door de refter en bleef staan met haar handen in de heupen voor hun. ‘jullie fout weer zeker. het is jullie eerste dag op school en er gebeuren al zo een dingen. Dit is ongehoord.’ Zei de leerkracht op een strenge toon. “wel… mevrouw, ik ga niet zeggen dat het me spijt, want dat is helemaal niet zo. Maar wees nu eerlijk, het is toch veel leuker zo. En ik ga ook niet zeggen dat ik het nooit meer ga doen, want dat is ook niet zo. U zou me kunnen schorsen, maar komaan, je hebt me nodig. Zonder mij, is u school niets waard niet?” zei Sya op een rustige, zelfverzekerde toon. Ze was blij dat Chyta hier niet was, of deze chaos was een bloedbad geworden. Nu ze eraan dacht, waar was Chyta, was zij niet onder Lilo haar hoede. Misschien was ze nog niet klaar voor school.