pompidom school

Lilo vroeg zich af wat Sya's plan was. Zo zou ze snel van deze school gestuurd worden. Misschien was dat ook haar bedoeling. Zelf zat ze hier ook niet graag, misschien was het wel een goed plan. Gewoon van school gestuurd worden. Lilo vroeg zich af of ze morgen wel naar school zou gaan. Wow, ze zat nog geen middag op deze school en wou al stoppen, wat een doorzettingsvermogen.

Sya stond op en liep naar buiten. Ze zouden haar niet schorsen, dat gebeurde gewoon niet. Sya wist wat ze deed. De leerkracht was nu waarschijnlijk overdonderd, zou er zeker van zijn dat ze geschorst werd. Maar dan zou ze zien wat een invloed ze had op de leerlingen, die het niet leuk zouden vinden als ze weg moest. Zelf nu, na alles wat ze daarjuist gedaan had, was er geen leerling die haar iets kwalijk nam. Op het meisje met het haar na waarschijnlijk. De bel ging en Sya liep al naar haar volgend lokaal. Klaar voor een saaie namiddag.

Chyta zuchtte en keek de klas nog eens rond, niemand van deze school interesseerde haar. Ze had een saaie morgen gehad en was in de middag even weggegaan om zich te voeden, nu zou ze dus niemand willen drinken. Ze glimlachtte naar een jongen die naar haar staarde en zette zich aan het lege tafeltje achter hem en wachtte tot de les zou beginnen. Toen kwam Sya de klas binnen. Chyta keek haar even verbaasd aan en glimlachtte toen, misschien zou dit wel nog een leuke namiddag worden.

“chyta? Jij hier, nice. Je hebt wat gemist deze middag niet normaal.” Riep Sya door de klas, iedereen staarde, weeral. Ze liep naar haar en zette zich op de stoel naast Chyta. “ik wist niet dat je hier ook ging, eerlijk gezegd dacht ik dat het nog te vroeg was, niet dus.” Sya lachte, dit zou nog heel leuk kunnen worden, Chyta, Lilo en zijzelf, de drie musketiers samen op school. en nu zouden ze haar zeker niet schorsen, hoopte ze. Sya vroeg zich af welke les ze had maar wat boeide het ook. “was je hier deze voormiddag ook al, ik heb je niet gezien.”

Chyta lachtte even luid, de jongen voor haar keek weer om, ze had waarschijnlijk een aanbidder. "Hey, wat heb ik gemist? ik was gaan eten. Ik zal het wel aankunnen, denk ik. Ik heb veel gegeten." Ze grijnsde. De jongen voor haar moest dit wel een raar gesprek vinden. "Ik was hier al, maar blijkbaar hadden we andere lessen. Maar vertel eerst wat ik heb gemist voor de les begint, welke les is het eigenlijk?" Ze grijnsde nog eens, misschien wist Sya dat ook niet. "Is Lilo hier ook?"

“nou wat je hebt gemist, lilo heeft een appel naar een ventje zijn kop gesmeten, begon die jongen te bloeden. Een andere jongen heeft zijn eten over zichzelf en iemand anders laten vallen en ik heb eten in een meisje haar haar gehoord. Complete chaos. Nee, ik heb echt geen idee welke les het is. Ja, lilo is hier ook, ze komt nog. En we zullen er wel voor zorgen dat je dezelfde rooster krijgen als ons, is niet moeilijk hier.” Sya glimlachte. Chyta had al een duidelijke bewonderaar, hij was al de hele tijd aan het staren en keek nu verward naar haar. Hij snapte zeker weten niet over wat ze het hadden. Mensen waren grappig

lilo zag dat Sya met Chyta aan het babbelen was. Chyta, nu al, school? Neen dat kon Lilo zich niet vorstellen. "Chyta, wat doe jij hier? Het is nog te vroeg, in de refter is er een jongen aan het bloeden. Je kan je nog niet inhouden. Het is niet veilig." Lilo stopte haar stormvloed van woorden. Ze kalmeerde. "Wat bezielt je toch?"

Chyta keek Lilo verbaasd aan. Ze had niet verwacht dat Lilo het erg zou vinden. "Het lukt me wel , ik heb veel gedronken. Vanmiddag zelfs nog. Ik kan het aan. Daar ben ik zeker van en ik zal misschien niet alle dagen in de week gaan en als ik die lekkere geur," ze kinkte naar de jongen voor haar, "kan weerstaan lukt het wel allemaal. Hij is de lekkerste." Ze glimlachte; ze was van plan om hem te drinken, maar niet op school en ze wou een spelletje met hem spelen. "Ik durf te wedden dat ik in de refter me ook had kunnen inhouden, alhoewel, daar zouden we beter niet om wedden. Maar ik zal iedere middag gaan eten bij vrienden. Tot ik denk dat het me zal lukken. Ze moest er niet bij zeggen dat die vrienden degene werden die ze at, dat zouden Lilo en Sya wel weten. Ze probeerde om op een luchtiger onderwerp te komen vroeg ze "Weet jij misschien welke les dit is?"

Sya was er zeker van dat Chyta dit aankon, ze was sterker dan verwacht. Sterker dan elke nieuweling die ze ooit gekend had. Niet dat dat er zo veel waren. Sya lachte bemoedigend naar lilo, ze ging toch niet boos worden, het was toch goed dat ze het kon. Sya was er wel zeker van dat er al flink geroddeld werd over hun en dat het niet zo lang zou duren of ze zouden beginnen denken dat ze gevaarlijke seriemoordenaressen waren, die het enkel op jongens gemunt hadden. Alle jongens zouden zich ongemakkelijk voelen, maar ze zouden niets doen tegen hun verleidpogingen. Sya grinnikte, tof vooruitzicht.

Lilo keek Chyta aan, die zeker leek van haar stuk. Ze zuchte toegevelijk, ondanks dat ze neit achter het idee stond. Even keek ze naar Sya, die ook in Chyta leek te geloven. "Oké dan, goed zo, dan kan ik je misschien ook eens meenemen naar de stad, dat kan je ook wel aan denk ik zo. Je kan tegen het bloed dat hier nog duidelijk te ruiken is."

Akai stond voor de deuren van zijn nieuwe school. Hij had besloten nog maar eens te gaan studeren, in een nieuwe stad, Forks. Oplettend hield hij alles in de gaten en probeerde hij niet op te vallen. Al snel stonden er een paar meisjes rond Akai die allemaal zijn aandacht probeerde te krijgen. Onverschillig wimpelde hij ze af en liep hij door naar zijn eerste les. Hij was alweer de ongewenste aandacht die hij altijd kreeg ontwend, maar wist nog perfect hoe hij zo min mogelijk opviel.

Na zijn les, waar hij gewoon in een hoekje had gezeten en half had zitten opletten, was het etenstijd. Net toen Akai dacht dat het rustig zou worden maakten twee meisjes een hele ophef in de refter. Akai was er dan ook niet rauwig om toen de bel ging.

Opnieuw zat Akai in een hoekje en opnieuw hoorde hij de meisjes luid praten. Akai luisterde naar wat de meisjes zeiden en hoorde al snel “…bloeden. Je kan je nog niet inhouden. …ik heb veel gedronken…” En glimlach verscheen op Akai zijn gezicht. Hij had al geroken dat er meerdere vampiers in de klas zaten, maar nu wist hij zeker wie de vampiers waren. Akai zette zich stil recht en stond plots achter de meisjes. “En, nog niet te veel bloeddorst hoop ik?" fluisterde hij tegen de drie.

Chyta onderdrukte een waarschuwend gegrom. Ze had de vampier al geroken maar ze had gehoopt dat hij hun met rust zou laten. Nu hij dat niet deed hoopte ze dat hij geen slechte bedoelingen had. Ze keek hem inschattend aan, hij zag er wel leuk uit. Ze besloot om aardig tegen hem te doen. Hij kon toch niks doen midden in een klas en 3 tegen 1 zou zelfmoord zijn dus dat kon niet zijn bedoeling zijn.
Ze glimlachte aarzelend naar hem. "Nee, het lukt nog net." Ze grijnsde. Ze begon benieuwd te worden naar hem, zij zou nooit zomaar een andere vampier aanspreken die ze niet kende dat vertrouwde ze niet. "Hoe heet je?"

Akai had al snel door dat een van de meisjes niet direct zeer blij was met zijn komst, in andere omstandigheden zou hij ook nooit vanzelf naar hun toegegaan zijn, maar deze keer voelde hij zich een beetje verplicht. Ook merkte hij dat het meisje hem wantrouwde. ”Ik zal jullie niets doen hoor. Wat zou ik daarbij winnen?” Akai schudde zachtjes zijn hoofd, hij schatte het meisje dat tegen hem praten niet zo oud als vampier, de andere twee leken hem al een stuk ouder. "Noem mij maar voorlopig Nanimo. En jullie zijn?" fluisterde Akai. Hij keek de drie een voor een schattend aan. De eerste had lang zwart haar, de tweede had ook zwart haar, maar had ook een froufrou. Akai gokte dat ze ook uit Azië kwam. En de derde was het blonde meisje die precies nog een jonge vampier was.

Chyta glimlachte. Het was wel logisch dat hij hun niets zou doen, zoals hij zelf zei zou hij er niets bij wnnen. Ze nam zich voor om niet zo duidelijk haar gevoelens te laten zien deze Nanimo, ze had het rare gevoel dat dat niet zijn echte naam was, had haar dadelijk door gehad.
"Ik heet Chyta."

Sya was eerst geschrokken van de nieuwe vampier. Wat haar deed vermoeden dat er iets ernstig mis was met haar. Een normale vampier zou, net zoals Chyta, dreigend grommen. Zij verschoot haar een ongeluk, ook al had ze hem horen aankomen. De jongen heette nanimo, een soortgenoot. Al kwam zij van China, en hij duidelijk van Japan. Ze glimlachte onwillekeurig. “sya.” Zei ze kort. De les was al begonnen, maar de leerkracht lette niet op hun. Welke les zou het nu zijn. “welke les is het nu?” zou nanimo het weten. Ze hoopte van wel.

Lilo keek loom naar de vampier die zichzelf Nanimo noemde. Maar schijn bedriegt, ze was eigenlijk redelijk gespannen. Dit was 1 onverwachte ontmoeting teveel. Had ze niet ergens gehoord dat vampiers afstand hielden? Het was een raar stadje hier, Forks. Niets was wat het leek, de regels liepen anders... Lilo werd er een beetje verward van. "Noem mij maar Freddy" Ze wist niet waarom ze niet gewoon haar echte naam zei. Freddy gebruiken creëerde wat afstand. Maar ze verloor ook de band die ze met die naam gahad had. Er moeten nu eenmaal offers gebracht worden om te overleven, en ze moest zich over het verleden heen zetten.

Het eerste meisje stelde zich voor als Chyta. Het meisje, waarvan Akai vermoede dat ze Chinees was, zei dat ze Sya heette. Het derde zei dat haar naam Freddy was. Akai trok een wenkbrauw op. Freddy? Dat was wel een heel rare naam voor een meisje. Akai vermoedde dan ook dat ze loog, waar ze alle recht toe had, want hij had ook niet zijn echte naam verteld. "Aangenaam" zei hij en hij draaide zich om richting zijn stoel in de hoek van de klas.

Verdorie, kon nu echt niemand haar zeggen welke les ze hadden. Sya mopperde een beetje in haarzelf voor ze haar hand in de lucht stak. Ze wachtte tot de leerkracht haar aanduidde, wat hij verbazend genoeg nog deed ook. “welke les is dit?” vroeg ze poeslief. De klas begon te gniffelen en sommige keken met een bange blik richting de leerkracht. Maar de meeste staarden Sya met open mond aan. ‘geschiedenis’ antwoordde de leerkracht nors. Sya glimlachte lief. Geschiedenis, dat had ze niet nodig, geschiedenis kende ze al. ze stond op en liep het lokaal uit. wat voor nut heeft het om je eigen leven te overlopen.

Akai was al weer op zijn plaats gaan zitten toen Sya vroeg welke les het was. Akai schudde zacht zijn hoofd, waarom kwamen ze dan nog naar school? Als ze toch geen zin hadden om er op te letten. De leerkracht wist Sya te vertellen dat het Geschiedenis was. Wat had hij daar nou eigenlijk aan? Hij had alles zelf al meegemaakt. Sya dacht hier blijkbaar hetzelfde over, want ze zette zich recht en verliet het lokaal. Akai keek haar na en wierp vervolgens een blik op haar vriendinnen, die zouden haar hoogstwaarschijnlijk wel volgen. Akai keek nu naar de leerkracht, die verbijsterd voor zich uit staarde. Even keek hij de leerkracht geconcentreerd aan, vervolgens knipperde de leerkracht even en deed vervolgens verder met zijn les, alsof er niets gebeurd was. Akai grijnsde tevreden. Mensen hun geheugen beïnvloeden was toch zo simpel. Ze lieten altijd hun brein openstaan, zodat iedereen er zonder veel moeite inkon. Opnieuw keek Akai richting de twee andere meisjes, zich afvragend of ze hun vriendin zouden volgen en of het hun opgevallen was dat de leerkracht plots geen aandacht meer had voor de zonet weggelopen Sya.

Chyta keek verbaasd hoe Sya vertrok, het was wel logisch want geschiedenis zal zij waarschijnlijk wel beter kennen dan de leerkracht. Zij vond ook dat ze niets had aan geschiendenis, ze was nog niet zo oud maar zij kon het toch gewoon van Lilo of Sya leren; zij zou wel niet weggaan, ze had zich voorgenomen om de eerste dag alle lessen te volgen. Ze keek even naar Lilo. Die zou misschien wel weggaan, dan bleven alleen zij en Nanimo. De leerkracht vond het blijkbaar niet erg dat Sya was weggelopen, raar. Ze keek vragend naar Lilo, en toen achter haar naar Nanimo, zou hij er iets mee te maken hebben?

Lilo werpte een zeidelingse blik op Nanimo. Oké, eigenlijk staarde ze naar hem. "Wat heb je met haar gedaan?" Vroeg ze met een hoofdknik naar de leerkracht. Lilo was niet van plan om te vertrekken zoals Sya. Ze bleef niet vvoor de les maar voor Nanomo. Ze vroeg zich even af waar ze het al gehoord had... Het klonk buitelands. En zo zag hij er ook uit. Hij kwam duidelijk van Azië, maar het was anders dan Sya. Ook kwam hij niet van de kanten van Viëtnam of Irak. Ze dacht diep na. Japan, dat was het. Hij was verdacht groot, zelf voor een gewone europeaan. En zeker voor een Japanees. het moest weer lukken, het was een taal waar ze bijna niets van kon. Ze kende dus alleen konichiwa, wat hallo wou zeggen. En zelf daar was ze niet zeker van. En Baka, idioot. Lilo gniffelde, als deze vampier haar tegenviel, kon ze heem in zijn eigen taal uitschelden. Ze vroeg zich af hoe hij daarop zou reageren, maar hoopte dat het zover niet zou komen.

Tot Akai zijn grote verbazing volgde geen van de twee hun vriendin. Akai zag dat Freddy een blik op hem wierp en hoorde haar vragen “wat heb je met haar gedaan.” Akai grijnsde even. Vervolgens keek hij Lilo aan. ”Niets bijzonder, gewoon een beetje geknoeid met haar geheugen… dacht Akai richting Freddy. Hij vroeg zich af hoe ze nu zou reageren, want ze zou zijn stem in haar hoofd horen. Eigenlijk een beetje een freaky gedacht… Akai was wel blij dat hij deze kracht snel onder de knie had gekregen, want als je niet oplette met telepathisch communiceren kon je per ongeluk je eigen gedachten laten horen door iemand, waarvan je niet wou dat hij of zij het hoorde. Akai hield zijn hoofd een beetje schuin een trok een fake ‘ik heb niks gedaan’ gezichtje.

Lilo hoorde een stem door haar hoofd gaan. Ze glimlachte. Zo, eentje dat redelijk sterk psychisch is. Mooi. Lilo vroeg zich af of ze haar kracht zou laten gelden door een sterke wind door de klas te laten gaan. Ze besliste om dat niet te doen. Het is altijd leuk om het mysterie hoog te houden. Ze wist ook meteen dat er een krachtige vampier voor haar zat. Ergens was ze bang dak hij haar gedachten kon lezen. Ze voelde zich niet echt veilig. ”Zo zo, niets gebeurd dan maar.”

Chyta keek van Lilo naar Nanimo en terug. Ze was verbaasd en geergerd, ze wist dat Lilo nu wist wat er gebeurt was, maar zij nog altijd niet. En niemand nam blijkbaar de moeite haar iets uit te leggen, kon hij nu iets telepatisch? Zo leek het wel, het geheugen wissen van de leerkracht en het uitleggen aan Lilo zonder woorden, irritant voor iemand die er gewoon bijzat, zoals zij. Zo zouden ze een heel gesprek kunnen hebben zonder dat zij er iets van hoorde, ze vond het al irritant als iemand fluisterde over haar, ze kon dat wel horen maar het bleef irritant. Het was dus alleen maar irritanter alss ze het helemaal niet kon horen, zoals nu. Ze haatte zulke dingen. "Wat mis ik hier, zou iemand het mij ook kunnen uitleggen of tonen of weet ik veel wat?"

Freddy vond het blijkbaar amusant dat ze Akai's stem hoorde in haar hoofd. "Aha," dacht Akai lichtelijk verwonderd, "ze is dus niet dom... Maarja, ze is dan ook geen kind-vampier meer." Akai hoorde haar zeggen "Zo zo, niet gebeurd dan maar." Akai grijnsde even. "Inderdaad..." zei hij zacht. Iemand die minder blij was met zijn gedachtewisseling met Freddy was Chyta. Geërgerd zei ze "Wat mis ik hier, zou iemand het mij ook kunnen uitleggen of tonen of weet ik veel wat?"Akai zuchtte onhoorbaar. Dat was weer iets typisch voor een newborn vond hij. Even concentreerde hij zich weer. "Ik kan het niet luidop zeggen omdat misschien iemand anders ons dan hoort... Ik heb gewoon geknoeid met het geheugen van de professor" weerklonk zachtjes in zowel Chyta's en Freddy's hoofd. Even wachtte hij en vervolgens zei hij weer telepathisch tegen Freddy en Chyra: "jullie kunnen ook zo met mij praten door gewoon heel hard iets te denken." Akai keek vanuit zijn ooghoeken naar de twee meisjes om te kijken of ze zijn boodschap goed ontvangen hadden.