Going to school

Alyson keek naar de leerkracht een moest lachen om zijn uitdrukking. Die vent had hier duidelijk niks te zeggen. De stinkende geur die van de jongen afkwam die een paar rijen voor haar zat was bijna ondraaglijk. Het meisje die zijn briefjes ontving was duidelijk een vampier. Alyson glimlachte vriendelijk toen het meisje zich naar haar omdraaide.
Over 20 minuten zou deze les eindelijk afgelopen zijn en Alyson begon de ruimte maar is te bekijken.
Er was een raampartij aan haar linkerzijde en er hing een versleten wereldkaart aan de muur achterhaar, zoveel anders zag de school er niet uit. Maar Alyson wist dat de leerlingen wel anders waren. Ze drukte haar haren tegen haar neus in een poging die af te sluiten van die verschrikkelijke geur.

Effy draaide haar om in haar stoel en liet die balanceren op 2 poten toen ze naar achter leunde. Ze had gemerkt dat het nieuwe meisje had geglimlacht, vriendelijk. Dus ze wou hier nieuwe mensen leren kennen. Effy kon haarzelf wel op haar hoofd slaan, natuurlijk wou ze nieuwe mensen leren kennen. Vampieren die liever alleen waren en zich gemeen en asociaal gedroegen, die gingen gewoon niet naar school. Waarom zouden ze ook, ze wisten alles al. Ze legde de toppen van haar vingers op het meisje haar bank, zodat ze toch iets van steun had. De stoel stond stevig en zou niet vallen, ook al stond hij maar op 2 poten. Maar je wist maar nooit, en het zag er nogal onnatuurlijk uit, zeker als ze dit nog even zou volhouden. Die paar vingers gaven haar heel wat meer stevigheid en geloofwaardigheid geven. Want als mainstream vampier moest je op alles letten. Effy glimlachte open en vriendelijk naar het meisje. “hallo, ik ben effy. Ik gok dat je nieuw bent. Meteen een goede eerste indruk, te laat komen.” Fluisterde ze lachend. Ze hoopte dat het meisje er niet teveel mee ging inzitten. Iedereen kwam hier om de haverklap te laat, dus zo erg was het niet. Maar anderzijds, kon zij dat niet weten. Hopelijk voelde ze haar hier snel thuis. Effy had dat wel gedaan, dus het moest niet een te groot probleem zijn.

Chyta merkte dat Effy het niet zo heel leuk vond dat chyta eventjes alleen maar oog had gehad voor Freddy. Ze keek haar verontschuldigend aan en ging terug op haar plek zitten, een tikkeltje vreemd, zo midden in de les opspringen om iemand te begroeten en dan nog een tijdje te blijven staan. Aan haar hand trok ze Freddy die mee die ze in de stoel naast haar dwong te zitten. Ze glimlachte verontschuldigend naar de geschiedenisleraar die deze onderbreking ni!et echt leuk gevonden had, ze verwarde hem even met haar glimlach die een beetje verraadde dat ze een vampier was waardoor zijn stem even haperde maar hij hernam zich snel en ging verder met de les.
Ze merkte dat er een nieuw meisje was binnengekomen. Ze draaide zich onsubtiel om met haar rug helemaal naar de leeraar gekeerd waardoor ze weer onsubtiel duidelijk maakte dat hij haar echt niet interesseerde. Even kreeg ze medelijden met de leerkracht dus ze onderbrak haar onderzoek van de nieuwe om eens vriendelijk te knikken in de richting van de leerkracht die verward terug knikte en waarna zij zich weer omdraaide en verder bestudeerde, ze glimlachte vriendelijk naar haar en merkte dat Effy dat ook had gedaan en dat ze naar haar had teruggeglimlacht, ze was dus vriendelijk. Met die vampiers van tegenwoordig, je wist nooit zeker of ze vriendelijk waren of niet. Ze schudde triest haar hoofd. Waarop ze even moest glimlachen omdat dat toch wel redelijk dwaas geweest was. Ze hoorde wat Effy tegen het meisje zei, zelf kon ze niet echt iets luidop zeggen, dat zou grof zijn voor de leerkracht, ze zou hem niet nog meer ergeren door in zijn les de hele klas door te roepen. Dus probeerde ze de aandacht van Effy te trekken en zei ze zonder geluid maar met ongelooflijk veel mondbeweging dat Effy haar ook moest voorstellen. Hopelijk begreep Effy haar.

Effy glimlachte zelfvoldaan toen ze zag dat chyta ging zitten. Het was beter zo, straks ging ze nog medelijden krijgen met de leerkracht. Die er langer des te meer ging uitzien of hij zou bezwijken aan een hartaanval. De leerkracht was ook wel om medelijden mee te hebben, het leek wel of hij alles tegen zich had. Hij had geen kledingsmaak, hij was dik, hij zweette enorm, had geen gezag, en was precies nog eens lomp ook, te zien aan de vlek op zijn broek. Effy tuitte haar lippen even bedenkelijk en keek van de leerkracht, naar chyta en Freddy en dan naar embry, die dit allemaal wel heel leuk scheen te vinden. Ze kon hem geen ongelijk geven, het was best wel grappig, zolang je niet stil stond bij de gevoelens van anderen. Toen snokte ze haar hoofd weer in de richting van Chyta, die verwoedde gebaren aan het maken was met haar armen. Effy fronste haar wenkbrauwen en dacht even na, terwijl ze al de bewegingen nog eens liet voorbijflitsen in haar gedachten. Na de 2e keer snapte ze het, ze knikte naar Chyta en glimlachte breed. Toen draaide ze haar weer naar het nieuwe meisje, en nog voor die kon antwoorden op haar vorige vraag, begon ze al weer te praten. “dat meisje daar, met haar blonde haar, is Chyta, ze wou haar ook even voorstellen, maar vind het een beetje grof om de les nog eens te storen.” Effy glimlachte haar verontschuldigend en vriendelijk aan. Ze zou wel denken dat ze hier allemaal gek waren. Maar wat had ze dan verwacht, een heel klein dorpje, vol met vampiers en gedaantewisselaars, dat had zijn gevolgen. Ze draaide heel even haar hoofd naar Chyta, stak haar duim op en glimlachte overdreven. Toen keek ze het meisje weer aan.

'Vrouwen,' mompelde Embry toen hij Effy en Chyta bij een ander meisje bezig zag. Nou ja... Hij haalde zijn schouders even op en keek uit het raam. Hij zag het bos en even gingen zijn ogen meer hongerig naar het bos dan levenloos naar de leraar. De leraar besloot uiteindelijk in te grijpen. Hij sloeg met een hand op Embry's tafel, die verschrikt voor zich keek, recht in de boze ogen van de leraar. Embry deed zijn ogen scheel, waardoor achter hem een lachsalvo klonk toen de leraar witheet van woede werd. 'Zelfs al sta je op knappen, ik raak er nog niet van onder de indruk,' zei Embry hard genoeg om het te laten horen voor de rest. De leraar wees met zijn vinger naar de deur. 'Eruit!' fluisterde hij, maar het had echter geen effect. Embry bleef gewoon zitten en hij keek rustig naar de leraar, die op zijn onderlip beet. Embry had echt het gevoel dat hij niks tegen zijn leerlingen durfde te doen, maar ook niet tegen het principe van zijn directeur durfde in te gaan. Echt zo eentje die alles voor iedereen goed wou doen, maar hier zelf het hardste mee getroffen werd. 'Ik zie jullie buiten!' zei hij overdreven hard richting de drie meisjes, die zich net nog aan elkaar aan het voorstellen waren en schoof achteruit. Hij stond op, gaf zijn leraar drie bemoedigende klopjes op de schouder en liep richting de uitgang, de leraar verbaasd achterlatend. Embry sloot rustig de deur achter zich en ging op een bankje zitten, daar dichtbij in de buurt. Hij zou wel wachten totdat Effy naar buiten kwam of zo.

- Embry is, totdat de les is afgelopen, het topic effe uit, zoals jullie lezen -