Eerste les

Lilo zette een glimlach op. Ze voelde de spanning en probeerde die wat te temperen. De vampiers wouden niet met elkaar praten, en zij zat er tussen. "Wel, Chyta is nieuw. Ze heeft haar mekers allemaal vermoord, dus ze heeft niemand om haar op te lijden. Ik had ook nooit iemand en het is lastig om alles zelf te leren. Ze heeft al haar makers vermoord, op haar eerste dag. Ik denk dat ze een geweldige vechter is en dat ik haar liever aan mijn kant heb dan als vijand." Lilo hoopte dat Chyta's verhaal het gepaste respect zou opwekken bij Sya.

Chyta trok haar wenkbrauwen op. Ze had het niet graag als anderen haar levensverhaal vertelden. Dan konk het allemaal zo dapper en stoer terwijl ze gewoon haar makers had vermoord. Ze was toen net gemaakt dus was ze heel sterk. "Ze waren maar met zijn vieren en iedereen is heel sterk in je eerste jaar dus het is niet indrukwekkend." Niet iedereen moest dadelijk haar hele geschiedenis weten, het was trouwens ook echt een makkie geweest. Die makers van haar waren duidelijk geen vechters geweest. Dat was hun probleem geweest, wat kon zij er nu aan doen. Als ze betere vechters geweest waren was zij waarschijnlijk nu al dood besefte ze plots. Maar dat waren ze niet geweest. Ze besloot om een beetje vriendelijk te beginnen doen tegen die vampier, dat was duidelijk wat Lilo wou; dus glimlachte ze. "Wie ben jij?"

Dus lilo zei dat ze sterk was, maar chyta beweerde het tegendeel. Ze zei dat het een makkie was, zo klonk het toch in sya haar oren. Wat een ego. ‘ik ben Sya, en je zal wel geluk gehad hebben als jij dat zegt.’ Merkte ze sarcarstisch op. Ze haatte het dat ze deze vampier niet kon inschatten. Ze had in haar eerste dag 4 andere vampieren vermoord. Natuurlijk waren jonge vampieren onvoorstelbaar snel, en een of twee zou ze nog begrijpen, maar 4. De laatste twee moesten toch al weten wat chyta ging doen met hun. Ze konden zich verdedigen. Misschien waren het egt kutvechters, dat kon sya niet weten, en dat haatte ze. Was dit een vampier met potentieel, of had ze echt gewoon geluk gehad. Sya keek betekenisvol naar Lilo, hopend dat zij een antwoord had.

Chyta was geirriteerd. "oh komaan, ja ik heb 4 vampiers vermoord toen ik nog maar net gemaakt was. Maar ik denk niet dat ze konden vechten. Ze hadden trouwens gouden ogen. En dronken dieren, daar word je volgens mij wel minder sterk en minder snel van. Maar oké als jij dat ook zo geweldig vind. Ik wil je gewoon even duidelijk laten weten dat het makkelijk was, dat ik geluk had en dat ze waarschijnlijk niet konden vechten." Ze zuchtte gefrustreed. Ze wist dat ze geen geluk had gehad. Hoe meer ze daarover nadacht hoe zekerder ze dat wist. Bij de eerste twee had ze het verrassingseffect gehad, maar bij de anderen niet. Ze snapte zelf niet hoe ze het had klaargespeeld maar ze had het gedaan. En blijkbaar was dat wonderbaarlijk.

ze aten dieren, ach kom, ze vermoorde goede vampieren. sya begon chyta aardig te vinden. en ze was dus een talent, dat was zeker. zelf in chyta haar ogen was te lezen dat ze wist dat er meer was dan enkel geluk. een talent dus, daar moest toch iets mee gedaan worden. 'en ik ga er van uit dat lilo je leert vechten, talenten ontwikkelen enzo.' maar wat deden die mensen hier dan, sya had opgemerkt dat er eentje aan het bijkomen was. ze zou haar toch niet laten vechten met mensen, dat zou zielig zijn. sya schudde haar hoofd beschuldigend, echt zielig. misschien was het een tussendoortje

Lilo keek al een tijdje gespannen toe. Ze wist dat het in een fractie van een seconde in een slachtveld zou kunnen veranderen. Maar door de toegefelijke reactie van Sya voelde ze de spanning breken. Opgelucht haalde Lilo adem, daar was ze blijkbaar een tijdje geleden mee gestopt. "Eigenlijk leer ik haar alleen haar niet zo jong en hulpeloos te lijken. Wat minder opvallen. De mensen zijn er om hard, gillend weg te lopen, zodat Chyta hen kan achtervolgen en een natuurlijke looppas kan ontwikkelen zonder te versnellen en dus inorm op te vallen. Ook moet ze haar drang dan onderdrukken en leerst ze haar dorst te controleren. Ik hoop haar later mee te kunnen nemen naar de stad en zou haar graag op shool zien... Ik leer haar de gewone dingen. Vechten kan ik niet zo goed, ik ben minder sterk dan de gewone vampier, maar wel sneller en leniger. En tactischer beter ingesteld. Ik vlucht zeer goed, zelf voor een vampier. Dus vechten hoeft ze niet van mij te leren..."

lilo legde uit wat ze chyta leerde. En daarbij kwam school aan te pas. O, juist, school, daar moest Sya ook maar eens aan denken, school. ze was nog altijd minderjarig, al meer dan 400 jaar. ‘ik kan vechten als de beste, maar vluchten zit niet in me. Maar inderdaad, jezelf bewegen onder de mensen is belangrijk, ik moet ook maar eens naar daar gaan.’ Sya zuchtte, ze had haarzelf een hobby gevonden en ze vond er niets aan. school, voor een vampier. Ze vroeg zich af of ze wel goed zou zijn op school. in haar tijd mocht ze nog niet naar school. ze had haarzelf leren lezen en schrijven. Maar voor de rest wist ze eigenlijk niet veel, maar door haar supergeheugen zou het wel geen probleem zijn. ze probeerde haarzelf voor te stellen op de schoolbanken, wat haar deed gniffelen.

"Wel, misschien moet je haar dan maar trainen" Lilo spitste haar oren. Ze hoorde een verandering in de hartslag van de mensen. Juist, die waren er ook nog. Lilo dacht even na. Chyta had waarschijnlijk geen zin om nu nog te lopen. En Sya had vast wel trek. Zelf had Lilo ook wel dorst. [colr=red]"Iemand zin is wat bloed, de mensen worden wakker en ik heb geen zin om nu nog schooljuf te spelen"[/color]

Nu begonnen ook de andere mensen wakker te worden, lilo merkte het ook op. Ze stelde voor om ze op te eten. Dat zag sya wel zitten. “ja ik zal ze ooit wel nog eens leren vechten, maar eerst eten.’ Sya ging naar een jonge man die nog half verdwaasd in zijn kooi zat. Hij had helgroene ogen en een jeugdig mooi gezicht. Heel zijn lichaam en gezicht straalde angst uit. het was een prachtig beeld, de jongen was onvoorstelbaar mooi als hij vreesde voor zijn leven. Sya liep de kooi in met een geruststellende glimlach. Ze knielde voor de jongen neer en streelde over zijn gezicht. Zijn bange houding veranderde naar verbaasd en sya merkte dat hij meer op zijn gemak begon te zijn. ‘je moet niet bang zijn, er gebeurt je niets.’ Fluisterde Sya honingzoet. De jongen voelde zich helemaal op zijn gemak en zelf vrolijk, dat was gewoon te voelen. Sya drukte haar lippen zacht op de zijne, hij deed gewillig mee. ze drukte harder en harder tot ze iets hoorde kraken. De jongen schreeuwde van de pijn, deinsde achteruit en voelde aan zijn gebroken kaak. Sya lachte verleidelijk en beet in zijn nek. Hij slaakte nog een laatste gil en ging toen buiten bewustzijn. Sya voelde haar ogen rood branden van voldoening.

Aiden liep nog wat rond door het bos. Doelloos eigenlijk maar de gedachtes over Bella lieten hem niet los. Hij was benieuwd naar haar verhaal. Hij stak nog een sigaret op, inhaleerde diep en stapte met grote sierlijke passen door het bos.
Plots rook hij wat. Hij stak zijn neus in de lucht en rook nogmaals. Mensen, Bloed, Vampiers.
Hij liep door totdat hij tussen de bomen door zag wat er gebeurde. Hij bekeek het schouwspel. Vreemd stadje, Forks.
Hij leunde nonchalant tegen een boom en bekeek de dames van een afstand. Hij rook de zoete geur van het bloed en de angst van de mensen in de kooien.
"Hebben jullie een theekransje, dames?" zei hij zacht voor de afstand waarop hij stond, maar hard genoeg voor de vampieren om te horen. een grijns verscheen op zijn gezicht.

Lilo stond in een fractie van een seconde vlak voor de vreemde vampier. Ze had hem al geroken en gehoopt dat hij de andere kant uit zou gaan, maar dat deed hij niet. Dus nu moest hij weg. Lilo hield er niet van om beslopen te worden. Moest ze alleen geweest zijn, zou ze snel weggerend zijn. Maar nu was de situatie anders. Lilo hoopte dat deze vampier makkelijk te intimideren was. De rook sneed door haar longen, maar ze mocht niet stoppen met ademhalen, dat zou hij merken. Lilo stapte rond hem heen, met trage, nadrukkelijke stappen terwijl ze hem observeerde. Hij was geen gevaar voor 3 vampiers. Wat als hij gekomen was voor Sya aankwam? Dan lagen hun kansen helemaal niet vast. Maar nu was dat niet het geval Zelfverzekerd begon Lilo te spreken."Zo Zo, is deze grote jongen verdwaald? Of hoopt hij een hapje mee te pikken zonder zelf te hoeven jagen?" Ze stopte net voor zijn neus en keek hem strak aan. Ze wist van haar zelf dat ze haar gezicht goed onder controle kan houden, dus ze was niet bang dat er een spoortje van angst op haar gezicht te lezen viel.

Een van de vrouwlijke vampiers was in een oogwenk bij hem. Hij bekeek haar van top tot teen. Haar donkere haar, vurige ogen, maar vooral haar vijandige uitstraling overheerste. Ze liep om hem heen, hij bleef rustig en ontspannen staan. Angst is niet iets wat hij snel voelt, hij kent zijn eigen krachten goed genoeg.
"Zozo, is deze grote jongen verdwaald, of hoopt hij een hapje mee te pikken zonder dat je zelf hoeft te jagen?" Zei de vrouwlijke vampier. Ze ging voor hem staan en keek hem strak aan.
Een grote grijns verscheen op Aiden zijn gezicht. "Meisje meisje toch, waar zie je me voor aan?" Zei hi terwijl hij haar terug aankeek. "Nieuwelingen zijn niet echt welkom geloof ik hier he?" vervolgde hij luchtig.

Lilo lachte spottend. ”Het is wel duidelijk dat je een nieuweling bent. Je bent dan wel sterk, en snel. Maar…” een speels glimlachje vormde zich rond haar mond. ”je bent ook ongelofelijk dom. Moest je slimmer geweest zijn had je gezien dat dat meisje daar evengoed een nieuweling is. Als je denkt dat ze minder sterk is omdat ze een meisje is, think again. Bij vampiers telt dat verschil helemaal niet. Dus, ik zou maar niet zo zeker zijn van jezelf.” Lilo hoopte dat ze met haar uitleg alle aandacht op Chyta vestigde, dat terwijl hij meer te vrezen had van Sya. Eigenlijk moest ze niets hopen, ze jon zeker zijn. Het was een nieuweling, hij denkt dat hij onoverwinnelijk is en hoogmoed komt voor de val. Die andere nieuweling zal hij als enige tegenstand naar zijn overwinning. Lilo was niet zeker wat hij eigenlijk wou, maar ze had haar strakke blik geen seconde van hem weggehaald. Iets in haar zei haar dat het helemaal geen nieuweling was, maar ze onderdrukte dat vermoeden.

Sya keek dit allemaal even aan. er klopte iets niet, lilo was toch een vluchtvampier, waarom liep ze dan zelfverzekerd zijn richting uit alsof ze hem gemakkelijk aan zou kunnen. En waarom zei ze dat hij een nieuweling was, Sya dacht dat hij helemaal geen nieuweling meer was. als hij dat geweest zou zijn, zouden de twee andere mensen al lang dood zijn. zou ze haar als wapen willen gebruiken. Sya had geen zin om tegen een waardige tegenstander te vechten, ja die nieuweling, dat zou goed zijn. maar deze jongen zag er niet onervaren en jong uit. ze zou de gemoederen maar wat bedaren voor er iets gebeurde. “hij kan toch mee eten, er zijn nog 2 mensen over, en we willen ons Chytatje toch ook niet verwennen.” Zei ze zelfzeker en vrolijk, hopelijk werd lilo wat rustiger. een dooie vampier hier zou de sfeer er niet beter op maken. En Sya wou niet nog eens verhuizen

Lilo hoorde Sya spreken, en wat ze zei, stond Lilo niet aan. ”Dus jij, wilt hem hier zomaar laten eten. Hem, een vreemde vampier die zomaar opduikt en graag als een aasgier een hapje wilt stelen. Je wilt hem gewoon zijn zin geven?” Ondanks dat de woorden overduidelijk naar Sya gericht waren, haalde ze haar ogen niet van de jongen af. Het was duidelijk dat Sya ook net dacht dat hij niet nieuw was, waarom maakte hij dan zo een opmerking. Lilo kon haarzelf wel slaan, hoe kon ze zo ondoordacht en snel reageren? Ze liet in haar gezicht nog steeds niets zien van haar grote fout. Door zo lang in zijn ogen te staren, had ze hem nog amper beken. In de vluchtige blik dat ze op het begin op hem had geworpen had ze niet echt gelet hou hij er echt uitzag. Nu haalde ze haar blik van zijn ogen en liet ze minachtend over zijn lichaam gaan. Hij was iets groter dan haar. Hij had niet het lichaam van een nieuweling. Ze keek even naar de 4 doodsbange mensen en de dode jongen in de kooien. Misschien zou ze hem toch eten moeten geven, kon ze meteen zien of hij morste, wat ze niet mee verwachte nu ze zijn leeftijd op minstens honderd schatte.

"Lief meisje", zei hij sarcastisch, "Je begrijpt me toch echt verkeerd." Aiden gooide zijn sigaret weg in de natte modder. Hij sloeg zijn armen over elkaar en bleef de vrouwlijke vampier net zo strak aankijken.
"Waarom ben je zo vijandig? Dat zal je niet ver brengen in dit leven," zei hij met een halve grijns, Wees voorzichtig met wie je als vijand kiest, meisje.
De reden waarom hij liever alleen is wordt hem ook weer duidelijk. Toch is het grappig deze meisjes een beetje te stangen.
Het tweede meisje voegde zich bij hen. Ze leek de situatie niet te vertrouwen.
Ze drag aan dat Aiden best mee kon eten. "Ik hoeft niet, ik eet dit niet," zei hij terwijl hij naar een oudere man keek in een kooi en trok een vies gezicht.

[Sorry voor typfouten, typ nu ff met blackberry]

“eet je geen mensen misschien, ach komaan, krijg ik hem dan?” sya onderdrukte een glimlach maar kon hem niet inhouden, het scheelde niet veel of sya lag op de grond van het lachen. “dit meen je toch niet, jij eet geen mensen. En jij doet nog of je ons 3 aankan, met 2 vechters. Als je niet eet kan je niet sterk zijn, toch niet sterk genoeg.” dit vond Sya wel leuk, al die heisa voor een vampier die niet eens wou eten. “en lilo, sorry, maar ik dacht niet dat we die mensen nog nodig hadden, maar er is toch geen probleem, hij moet ze niet.” Sya moest terug lachen, ze wist niet echt wat er zo grappig aan was, maar ze kon het niet laten. De vampier die mensen afsloeg, waar sloeg dat nu weer op.

Lilo keek hem woedend aan. Dat ze daarnet nog maar overwoog om hem voedsel te geven. ”Ik ben zeer zeker dat ik niet bang hoef zijn van jou. Ik denk dat ik al, net iets verder gekomen ben dan jou ook trouwens.” Ze liet de woede uit haar varen, ze wist dat dit niet bang moest zijn van hem. Nu ze gekalmeerd was zou hij haar niet kunnen verrassen. Als hij van plan was om haar aan te vallen, zou zij sneller wegkomen dan hij met zijn ogen kon knipperen. Het maakte haar niet uit dat hij haar dan laf zou vinden, hij was het niet waard.

Sya merkte dat lilo kwaad werd. Ze zuchtte, dus toch nog vechten. Of misschien zou ze vluchten, maar dan zat zij hier alleen met Chyta, zo niet hoor. Lilo mocht niet vluchten, want de jongen zou haar dan achterna zitten en dan zat ze hier, met een nieuweling die nog niet eens weet hoe ze deftig moet lopen. Nee, dit kon zo niet. ze zou lilo niet tegenhouden om weg te lopen, maar de jongen wel om haar achterna te zitten. want als hij achter haar zou gaan, kwam ze misschien niet meer terug, of was ze al zo ver afgeweken dat ze het gewoon de moeite niet vond. Ze zou hem tegenhouden en vechten. Sya hoopte dat het er niet van zou komen. Ze zuchtte maar zei niets, eerst gewoon afwachten.

Nog steeds tegen de boom aan leunend met zijn armen over elkaar bekeek hij de meisjes nogmaals. Hij maakte zijn ogen los van die van Lilo en keek naar het lachende meisje. "Ik eet zeker wel mensen, dus denk niet zulke bespottelijke dingen van mij. Echter, als je jezelf goed onder controle leert houden, veel dingen geproefd hebt, ga je je voorkeur krijgen, en dat is zeker niet dit," zei hij en keek weer denigrerend naar de oudere man.
Hij draaide zijn hoofd weer richting Lilo en zuchtte diep. "Als ik je wilde aanvallen, denk je niet dat ik dat al lang gedaan had? en ik," hij gebaarde naar zijn houding, "sta nou niet echt in een aanvals positie he?"

“wel sommige mensen lusten gewoon alles, kieskeurig zijn is ook niet alles. Ik haal mijn voedsel waar het vandaan komt, en ik ben toevallig bespottelijk tegen wie ik wil.” Ze snapte wel dat Lilo kwaad was geworden, maar wou nog steeds niet vechten, deze vampier had iets over hem. Alsof hij de situatie helemaal onder controle had, wat waarschijnlijk ook zo was. maar ze was toch blij dat hij niet wou aanvallen. “wat is je naam eigenlijk.” Vroeg ze in een zielige poging om het gesprek een andere wending te geven. Sya geloofde niet dat het zou lukken, maar ze kon maar proberen.

"Je moet niet in aanvalshouding te staan, je bent nogal vol van jezelf, ik denk dat je het gevoel hebt dat je ons zelf met een blik zou kunnen doden." Lilo keek hem bespottelijk aan. Ze ging naar eer kooi waar een jong meisje inzat van ongeveer 14 jaar. Ze werd hongerig van irritant gezelschap. Ze zag haar een bange, betraande blik werpen op de dode jongen. Niet de blik van angst wat haar lot was, maar een blik van diepe rouw, omdat hij dood was. De dreigende blik op Sya bevestigde haar vermoeden. "Ach, prille liefde, hoe mooi. Als je een goedde gelovige bent, kom je waarschijnlijk samen met hem in de hemel." Ze zette haar schrap, ze bereide haar voor om te sterven. Ach, naïf meisje. Als jij tenminse geloofd dat mensen die door monsters zoals ons vermoord worden naar de hemel mogen gaan. Doodangst verspreide op het gezicht van het meisje dat een duidelijke poging dee om weg te geraken. Tevergeefs. Lilo nam het warme bloed in haar op en voelde haar krachten aansterken.

"Vampiers kunnen weken, maanden zonder voedsel, als je wilskracht maar sterk genoeg is. Hetzelfde geld voor de keuzes die je maakt. Ik eet liever minder frequent en 5 sterren, dan dagelijks bij de McDonalds." zei hij tegen Sya terwijl hij terug dacht aan het meisje op het vliegveld, een twinkeling verscheen even kort in zijn ogen.
"Hoe heet je eigenlijk?" Vroeg Sya. Aiden moest lachen, het werd haar misschien toch wat te heet onder de voeten. "maakt het wat uit?" zei hij, "Ik geloof dat je bazin niet zo erg gescharmeerd is van me" vervolgde hij terwijl hij Lilo kort aankeek die Aiden inderdaad niet zo leek te mogen. Ze liep naar de kooi en haalde een meisje eruit. Zijn ogen flitste van kort zwart, weer terug naar bruin. Hij hield zich in. Al liep het water hem al in de mond.
Aiden liep met langzame grote passen het veld op, hij was dit keer de gene die rondjes liep, om Lilo heen.
"Je heb smaak," zei hij met een brede grijns.

Het kleine meisje in de kooi dat al de hele tijd huilend naar de dode jongen keek, wierp nu een dreigende blik op Sya. Ze rolde met haar ogen, was die kleine nu serieus, haar een dreigende blik geven. “hij kuste terug, en bedriegen is onvergeefbaar, maar goed dat hij dood is.” Zei ze, maar ze dacht niet dat het meisje nog luisterde. Lilo zat al in de kooi en het kind was nu te druk met haar eigen leven. Een raar moment om te drinken, maar wat kon haar het schelen. Het meisje kon zelf geen gil meer geven en viel direct neer. Sya keek nog even naar de andere mensen. Een jong meisje lag nog bewusteloos en de twee ouder (dacht ze) waren hard aan het snikken. Aiden maakte een giftige opmerking, maar het deed haar niets. “ach ja dan niet. en het is niet meer dan logisch dat Lilo, die mijn bazin helemaal niet is, je niet moet. Want inderdaad, ze heeft smaak.”