first wolf in high school.

“iemand ziet jou wel zitten.” hoorde ze Effy plagen in haar oor fluisteren. 'hij? Ach, houd op' lachte ze even plagend terug waarna ze Effy met haar elleboog porde. “wiskunde” hoorde ze Effy kreunen nadat Simonella iets had gezegd over de bel. Wat had zei zo meteen? Ook wiskunde? Ze wist het niet zeker. Ze zal zo wel even kijken. “wat heb jij straks.” Ze keek op en pakte haar rooster uit, haar agenda die nog in, haar tas zat en keek er op. mhh... ze had zo meteen een tussenuur. Jammer. Daarna had ze Engels. 'ik heb zo een tussenuur en daarna heb ik Engels' zei ze. Ze vond het best wel jammer dat ze geen wiskunde had. nja ze zagen elkaar misschien weer bij Engels, als Effy dat daarna ook had, en anders in de pauze. Ze kon natuurlijk wel bij Effy in de klas gaan zitten maar zou ze dat leuk vinden? Ze had geen idee. En de leraar zou het vast ook niet goed vinden. Ze zuchtte. Ach, ja een tussen uur was ook lekker maar waarschijnlijk wel saai. Ze zou wel zien wat ze ging doen

Effy kon geen giechel onderdrukken toen er iets gloeiend heet haar porde. Het gaf een kietelend en tintelend gevoel, iets wat ze niet wist dat ze nog kon voelen. “hmmm, engels, mooi vak. Een beetje toch. Alleszins veel minder saai dan wiskunde.” Zei ze nog half lachend. Ze wreef eens met haar hand op de plaats waar ze gepord had, en voor het eerst sinds ze vampier was geworden, kon ze voelen hoe koud ze eigenlijk niet was. de koude huid stak hard af tegen het warme plekje op haar lichaam. Effy schrok daar van, maar liet niets merken. Misschien werden haar pupillen iets wijder. Maar ze wist niet of het waarneembaar zou zijn. ze richtte zich terug naar het hier en nu en probeerde het verschil tussen het warme en het koude te vergeten. Het bleef haar toch maar iets vreemd. Effy merkte ook dat haar pupillen niet meer kleiner wouden worden, wat zo veel betekende dat ze een week vroeger zou moeten voeden als normaal gepland was. over 2 weken dus. Waarom had ze er ook zo een spel van gemaakt. Als ze het gewoon had gelaten voor wat het was, en niet percé nog eens moeten voelen, dan waren haar ogen nu tenminste nog normaal.

Simonella hoorde Effy giechelen toen ze haar porde. Ze grinnikte zacht , vrolijk terug. Ze wist dat Effy het kon horen. Vampiers hadden nog betere zintuigen dan gedaante verwisselaars. “hmmm, Engels, mooi vak. Een beetje toch. Alleszins veel minder saai dan wiskunde.” simonella knikte en glimlachte 'ja, dat is waar. Wiskunde is echt saai vooral door de leraar die we hebben. Een saaie , monotoon pratende gast' zei ze giechelend. Ze keek naar Effy en zag dat haar ogen donker , bijna zwart , waren. Dat haar pupillen groot en donkerder waren betekende dat ze zou moeten gaan jagen, of in ieder geval snel. 'moet je nu even gaan jagen? Als het moet dan meld ik je zo wel even ziek of zo?' zei ze vriendelijk. Daar hadden gedaante verwisselaars geen last van die hadden vaak gewoon veel honger. veel mensen zouden dan zeggen : 'ach, ja die pubers hè? Die eten altijd zo veel!' en ze zouden er niet van opkijken, maar als ze zagen dat iemand ineens een andere kleur ogen had zouden ze vragen gaan stellen of denken dat ze gekleurde contact lenzen in hadden.

Effy keek verbaasd op toen simonella een opmerking maken over het jagen. Ze was even van slag en keek simonella een paar seconden stom aan. Wat heel lang was voor haar. Had ze het nu echt gezien, viel het zo hard op. Effy had niet door dat het zo een verschil zou gemaakt hebben. Natuurlijk begon haar keel al te kriebelen, maar dat maakte niet al te veel uit. Ze zou het nog met gemak een week uithouden. Het feit dat ze er zo luchtig overging, verbaasde haar ook. Ze wist natuurlijk wel dat simonella niet meteen afgeschrokken werd door een vampier, duidelijk. Maar ze moest toch ook beseffen, dat als haar ogen morgen weer helder rood waren, dat er een mens gestorven zou zijn, voor niets. Ze knipperde even met haar ogen en schraapte haar keel heel zachtjes. Het kriebelen stopte heel even, maar niet voor lang. “nee hoor, het is niet euhm, dringend ofzo. Ik ga vanavond wel.” zei ze. ze merkte dat haar stem twijfelend klonk. Het was ook zo vreemd, wat als ze iets zou zeggen wat niet hoorde, zodat simonella doodsbang werd en van haar begon te walgen. Dat zou ze niet willen. Ze keek simonella nu inschattend aan, om te zien hoe ze zou reageren.

Simonella zag Effy verbaasd kijken en knipperen. Ze hoorde dat ze haar keel even zacht schraapte. “nee hoor, het is niet euhm, dringend ofzo. Ik ga vanavond wel.” het klonk twijfelend. Ze keek haar nu inschattend aan. Simonella kon het wel begrijpen , want als Effy haar ogen morgen rood zouden zijn wist ze dar ze had gejaagd , een mens had gedood. Maar... anders zou Effy overlijden door verhongering. En als ze het zich goed herinnerde jaagde ze heel weinig ongeveer 1 keer per maand. veel minder dan ze had gehoord van haar vriendin en de rest... 'oké , als hij het zegt dat je het nog even volhoud' zei ze met een glimlach. Ze ademde even in en zag vanuit haar ooghoek al een paar leerlingen naar binnen gingen. Ze keek op haar mobiel. Nog ongeveer 5 minuten, jammer dat het er nog maar zo weinig waren. Zo meteen een tussen uur. Ze zuchtte even. Een heel uur alleen en daarna Engels. Ze zou wel aan haar huiswerk gaan om de tijd te doden en niet in slaap te vallen. School was saai als je je vrienden niet bij je had. Ze was in het begin een beetje alleen geweest maar toen kende ze Effy nog niet. En met Effy was school meteen een stuk gezelliger.'weet je wat me handig zou lijken? een gave of methode hebben om de tijd te verbuigen of zo' zei ze glimlachend. dat leek haar echt geweldig. dan kon je een stuk langer aan dingen werken , meer praten en plezier hebben en lessen korter laten duren

Effy glimlachte terug naar simonella. Ze begreep niet hoe ze het zo lucht kon opnemen. Voor het eerst in tijden had ze het moeilijk met wat ze vanavond zou doen. ze zou haar schuldig voelen, dat wist ze nu al. Maar er was niets aan te doen. simonella zei iets over de tijd te verbuigen, als gave. Effy wist wat ze bedoelde. Ze had zelf ook helemaal geen zin in het volgende uur. Wiskunde, het zou een lang uur worden. een lang, saai uur. Wat zou het als ze het zou missen. Het was niet dat ze dan niet meer mee zou zijn met de leerstof. Helemaal niet. En als iemand het zou merken, nuja op vijf minuutjes zou ze haar eruit praten. Dat was het voordeel aan vampier zijn, ieder mens was overdonderd door je en ze konden niet anders dan alles te geloven van wat je zei. Effy glimlachte ondeugend bij dat idee. Ze had in haar hele leven nog nooit gespijbeld, het was gewoon nog nooit in haar opgekomen. Waarom zou ze ook, ze had later toch nog tijd genoeg om te spijbelen. Dat zei ze nu al zo een 2000 jaar. “laten we spijbelen. Nuja, in theorie jij niet, je hebt een uurtje, maar ik dan toch” zei ze met een klein ondeugend glimlachje op haar gezicht. Ze hoopte dat simonella het niet erg zou vinden. Als ze het niet leuk zou vinden dat effy haar misschien een beetje in de problemen zou werken, al zou dat ook niet zo veel zijn, zou ze gewoon naar de les gaan. ze had immers nog al de tijd van de wereld om te spijbelen.

“laten we spijbelen. Nuja, in theorie jij niet, je hebt een uurtje, maar ik dan toch” hoorde ze Effy zeggen met een ondeugend glimlachje. 'goed idee!' zei ze terug met een zelfde soort glimlach. Een uurtje skippen was altijd gezellig. Ook al moest je oppassen dat je niet werp gesnapt, maar als je het goed aanpakte gebeurde dat vrijwel nooit. 'waar gaan we heen dan? Blijven we hier op school of gaan we even ergens anders naar toe?' vroeg ze op school kon maar was wel risky en ergens heen gaan kon altijd. Het maakte haar eigenlijk niet veel uit. Heel Forks, en andere plekken, waren leuk en de school was wel oké, als je geen saaie uurtjes had dan.

[sorry weer eens inspi loos! :$]

Effy’s glimlach verdween en maakte plaats voor een bedachtzame blik. Nee, op school konden ze niet blijven, maar waar dan wel naartoe. Gewoon weggaan en zien waar je uitkwam, dat zou in een plaats als deze alleen maar in het bos uitkomen. Effy wist niet of het een goed idee was om naar het bos te gaan. natuurlijk was het geen slecht idee, ze waren beschut en niemand zou daar komen zoeken, als ze al kwamen zoeken, wat onwaarschijnlijk was. het punt was ook dat niemand anders hun daar zou zien. Als ze op straat zouden lopen, en ze kwamen politie tegen, dan hingen ze, want enkel in kleine steden zoals deze, zag de politie het verschil tussen iemand die spijbelde en iemand die al van school was. maar er waren natuurlijk ook anderen in het bos. Vampieren en gedaantewisselaars die daar rondzwierven. Het was effy nog geen een keer gelukt om langer dan een uur alleen in het bos te zitten. En als er ruzie van kwam, dan zouden ze zeker niet op tijd terug zijn voor het volgende uur, wat nu niet meteen de ramp van de wereld was maar toch. En toch leek het bos haar het veiligst. Daar was het waarschijnlijk rustiger dan op straat. En het bos hier was toch zo een beetje hetzelfde als het park in een grootstad. “laten we naar het bos gaan. daar zullen ze ons wel niet pakken.” Zei ze en haar glimlach verscheen terug op haar gezicht. Geen wiskunde, zalig. Ze stelde haar traag recht en rekte haar uit. Vreemd gevoel, uitrekken. Het leek nutteloos, en zoals alles dat nutteloos leek, voelde het ook alsof ze er heel idioot uitzag.

Simonella zag Effy haar glimlach in een bedachtzame blik. . “laten we naar het bos gaan. Daar zullen ze ons wel niet pakken.” haar glimlach kwam weer terug. Simonella zag Effy rustig recht staan en zich uit rekken. simonella zelf stond rustig op. Haar benen waren een beetje stijf maar de rest was nog goed, maar toch, als een automatisme door de warmte en het vele stil zitten, rekte ze zich uit. 'dat is goed! Lijkt me leuk! Even het bos in.' ze glimlachte naar Effy en keek even naar haar tas. Wat zou ze er mee doen in haar kluis leggen , naar haar thuis brengen of mee nemen? Dat laatste niet dat was te riskant. Ze zou het wel zien zo meteen

[gaan we gewoon in dit topic verder of maken we (even) een nieuw topic in het bos?]

heb juist iets gezet bij bos, dus daar verder gaan dus X)